Lanka Journalist

ජනතාව සහ මාධ්‍ය භූමිකාව - අනුර කුමාර දිසානායක

By: Lanka Journalist on June 23, 2019 / comment : 0 bbc sinhala, news, politics

සිංහලය මත් වතුරේ දියකර දැමූ අරක්‌කු රේන්දය

By: Lanka Journalist on June 20, 2019 / comment : 0 ceylo, old sri lanka

ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳව ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය දක්‌වා සඳහන් වුවද මහාවංශයට අනුව ශ්‍රී ලාංකික රාජාවලිය ආරම්භ වනුයේ ක්‍රි.පූ.543 විජය රජුගේ ලංකාගමනයෙනි. මෙම රාජාවලියේ අවසානය 1815 ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ අවධියෙන් අවසන් වනුයේ මහා ෙ€දවාචකයක්‌ ද සමගිනි. එදා විජයගෙන් ඇරඹි රාජ්‍යාවලියේ නොයෙකුත් විදේශීය ආක්‍රමණ හමුවේ දිවිහිමියෙන් සටන් කොට මෙම සුන්දර දිවයින ආරක්‍ෂා කර ගැනීමට හෙළයෝ සමත් විය. එහෙත් පළමුව තම යටත් විජිතයක්‌ බවට පහතරට අල්ලාගත් පෘතුගීසීන්ගෙන් (1505) ඇරඹි විදේශීය ආක්‍රමණ හමුවේ පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි ආදි කිසිවකුටත් උඩරට රාජ්‍ය අත්පත් කර ගැනීමට නොහැකි විය. ඉංග්‍රීසීහු 1815 දී උඩරට අහංකාර රදළයන්ගේ ආශිර්වාදය ඇතිව පෙබරවාරි 15 වනදා එකදු වෙඩිල්ලක්‌ හෝ නොතබා අල්ලා ගත්තේ සිංහලයේ රාජ්‍ය වංශයේ අවසන් රජු ලෙස ශ්‍රී වික්‍රමරාජසිංහ අත්අඩංගුවට ගැනීමෙනි. අවු. 2300 ක්‌ අඛණ්‌ඩව පවත්වාගෙන ආ රාජාවලිය අපේ රදළයන්ගේ අදූරදර්ශී ක්‍රියා
පිළිවෙත නිසා එයින් අවසන් විය. ක්‍රි. ව. 1780 උපත ලද 1798 රාජ්‍යත්වයට පත් ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ අවසානයේ කෲරතරයකු, කාමපිපාසිතයකු, බේබද්දකු ලෙස ඉතිහාසයට එකතුව එංගලන්ත ආණ්‌ඩුවේ රාජකීය සිරකරුවෙකු ලෙස වෙල්ලෝරයේදී අවුරුදු 51 ආයු වළඳා 1832 ජනවාරි 30 වනදා සිරභාරයේ සිටියදීම කළුරිය කළේය. ඔහුට එල්ල වූ ප්‍රධානම චෝදනාව වූවේ කෲරතර පළිගැනීම සහ අධික බීමත්කමය. මත්පැන් පානය බුදුන් දවසද තිබූ අතර ඒ නිසාම පන්සිල්වලටද එය අඩංගු විය. සතුන්ට පවා මත්පැන් පොවා කළ විපත්තීන් බුද්ධ චරිතය තුළ විද්‍යමාන වේ. එහෙත් ථේරවාදී බුදු දහම ඇදහූ ශ්‍රී ලාංකික ජනතාව තුළ මත්පැන් පානය නිසා සිදු වූ විපත්තීන් ඇත්තේ එකක්‌ දෙකක්‌ පමණි. එයින් වඩාත්ම අප්‍රසන්නම අවස්‌ථාව ශ්‍රී වික්‍රම රාජසමයේදී සිදු විය.

ක්‍රි. ව. 1505 දී පෘතුගීසීන්ගේ ලංකා ආක්‍රමණය රාජවංශයක අවසානයක ආරම්භය විය. දකුණු දිග ගාල්ලේ වරායෙන් ශ්‍රී ලංකාවට ගොඩබට පෘතුගීසිහු දුටු අපේ අය 'අමුතු මිනිස්‌සු ජාතියක්‌ වරායට ඇවිත් තිරිවානා ගල් කා රතු ලේ බොන' බව පැවසීය. ඒ වනවිට අපේ ජනයා පාන් සහ අරක්‌කු පිළිබඳව නොදැන සිටීම එයට හේතුවිය. මීට පෙරද අප ලාංකිකයා මද්‍යපානය කළද ඒ එකම පානය 'රා' විය. 'රා' කර්මාන්තය මෙන්ම 'පැණි හකුරු' කර්මාන්තයද ලංකාවේ තිබූ අතර ආගමික හේතු නිසා හෝ 'රාජ භය' නිසා හෝ එය එතරම් ප්‍රචලිත නොවීය. ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජු 'හින්දු' ආගමික වඩුග පරපුරට අයත් වුවද සිංහලයේ රජු බෞද්ධයෙකු විය යුතුය යන සංකල්පය මත 'බෞද්ධයකු' බවට පත් විය.


ඉන්දියාව ලංකාව වැනි බටහිර ආක්‍රමණවලට මුහුණ දුන් රටවල් මද්‍යපානයට බොහෝ සේ ඇබ්බැහි විය. එම රටවල බටහිර සංස්‌කෘතියට යට වූ අය සහ පහත් කුලවල අය බොහෝ සේ මත්පැනට ඇබ්බැහි වූ අතර සමහර උසස්‌ කුලවල අයද සමාජයේ කැපී පෙනීම සඳහා මත්පැන් උපයෝගී කරගත්හ. මේ අනුව 1505 සිට අප ලාංකික ජන සමාජයට මත්පැන් කළ හානිය අතිවිශාලය.

අර්ථ ශාස්‌ත්‍රයට අනුව රජය සතු ස්‌කාගාරවල මද්‍යපාන පෙරිය යුතු යෑයි කියති. හාල්වලින් පෙරන බීම (මේදක) පිටි හා කුළු බඩුවලින් පෙරන බීම (ප්‍රසන්ත), ආසව හෙවත් දිවුල්පාන, මුද්‍රික පාන ද මැත්පැන් ලෙස සැලකේ. ලංකාවේ සහ ඉන්දියාවේ කිතුල් පොල් හා තල්වලින් පෙරන ලද මද්‍යපානය 'රා' ය. අර්ථ ශාස්‌ත්‍රයට අනුව ඉන්දියාවේ සුරාබදු අධ්‍යක්‍ෂක වරයකු ද සිටි අතර මත්පැන් බීම, විකිණීම සහ පරිපාලනය කිරීම ඔහුගේ වගකීම වේ. එහෙත් මත්පැන් පානයෙන් වැලකුණ සාමකාමි ජනසමාජයක්‌ ලෙස ශ්‍රී ලංකාව ප්‍රචලිතව තිබිණ. එසේ තිබූ ජන සමාජය පෘතුගීසි ආක්‍රමණයත් සමඟම වෙනස්‌ විය. ඊට පසු පැමිණි ලන්දේසීන් ද පෘතුගීසීන්ගේ ක්‍රමයම ඉදිරියට ගෙන ගියහ. ලන්දේසි යුගයේ මෙරට පාලනයට නතුව සිටි (1726) දී 'අත්තෝනියෝ කවි' නමැත්තා අධික මත්පැනට ඇබ්බැහි වූ අයෙකි. කොළඹ අලුත් මාවතේ නිර්මාපකයා ද වූ ඔහු මද්‍යපානයෙන් පසු තම අරක්‌කැමියන් ලවා කුඩා ළමයින් මරා මස්‌ කෑවේ ය. කොළඹ අවට පොඩි ළමයි නැතිවීම සොයා බැලු ලන්දේසි ආණ්‌ඩුව ඒ අවට කඳු පාමුලක ලමයි මස්‌ පිණිස මරනු අසු විය. එම ප්‍රදේශය පසුව 'රාස්‌සමූල කන්ද නමින් හැඳින්විණ. පසුව රජය මොහුට දස වද දී මරා දමනු ලැබීය.

අන්තිම සිංහල රාජ්‍ය කාලය තුළ 'රා' හැරෙන්නට අරක්‌කු, අබිං, ගංජා, බ්‍රැන්ඩි, ජින් පිළිබඳව කිසිවක්‌ නොදැන සිටි උඩ රැටියනට එය හඳුන්වා දුන්නේ පෘතුගීසීහුය. ආරක්‍ෂා සහිතව මහත් ආඩම්බරයකින් තම අනන්‍යතාවය රැක සිටි උඩරට රාජ්‍ය නතුකර ගැනීම සඳහා උපක්‍රමශීලීව ඔවුන් කන්ද උඩරටට ආවේ බොහෝ දුෂ්කරතා විඳිමිනි. මේ වන විටත් පෘතුගීසීහු පහත රට ජනතාවට මත්පැන් හුරුකර තිබිණ. මේ අනුව උඩරට රජු හා රාජධානිය අතර සුහදතාව වර්ධනය කර ගැනීමට පැමිණි පෘතුගීසීහු රජුට ගෙන ආ ත්‍යාග අතර මත්පැන්ද විය. ඉන්පසු නොයෙක්‌ වර පැමිණි ලන්දේසිහුද නොවරදවාම රජුගේ සහ රාජ්‍යයේ නිලධාරීන්ගේ ප්‍රයෝජනයට මත්පැන් ගෙන ඒමට පුරුදුව සිටියහ. ක්‍රි. ව. 1800 මාර්තු 12 වනදා ඉංග්‍රීසීන්ගේ නියෝජිතයකු ලෙස උඩරට මහරජු හමුවීමට පැමිණි 'මැක්‌ඩොනල්ඩ් තානාපති' නිලධාරියා ප්‍රෙඩ්රික්‌ නෝර්ත් ආණ්‌ඩුකාරවරයා සහ බොයිස්‌ ගේ මැදිහත් වීමෙන් පිලිමතලව්වේ අදිකාරමගේ උපදෙස්‌ පරිදි විශාල ත්‍යාග රාශියක්‌ රැගෙන පැමිණියහ. එම ත්‍යාග අතර උඩුවියනක්‌ යටින් රජුට ඔප්පු කරන සංදේශයද, කාලතුවක්‌කු ආනයනික සළුපිළි, සහල් ආදිය අතර ආරක්‌කු පුරවන ලද කරත්තද විය. (ත්‍රි සිංහලය - පෝල් ඊ පීරිස්‌. 39 පිටුව) මේ අනුව උඩරට බලා පැමිණෙන ප්‍රභූහු රජුට අරක්‌කුද තෑගි කර ඇති බව පෙනේ. ඉතා ලාබාල තරුණයකුට මත් ද්‍රව්‍ය යනු උත්තේජකයකි. මේ නිසා මත්පැන් පිළිබඳව වඩාත් රජු සංවේදී විය. එමෙන්ම නොයෙකුත් අභිමතාර්ථයන් සපුරාගැනීම පිණිස උඩරට රදළ වරුද එකිනෙකාට රහසේ රජු මත්පැනට හුරුකරමින් 'කේලාම්' කීමටද පුරුදු විය. මෙයින් වඩාත්ම රජු මත්පැනට හුරු කරවූවේ නුවර කලාවියේ මහා දිසාව වූ පුස්‌සැල්ලේ නිලමේය. ඔහු රජු වෙනුවෙන් 'රතු අරක්‌කු' විශේෂයක්‌ නිෂ්පාදනය කළ බවත් එයට රජු ඇබ්බැහි කළ බවත් සඳහන් වේ. (සෙංකඩගල රාජධානිය ජී. එස්‌. බී. කරල්ලියද්ද) එමෙන්ම උඩරට රජුගේ අත් අඩංගුවට පත් වන සිරකරුවන් නිදහස්‌ කරගෙන යැමට පැමිණෙන ඉංග්‍රිසීන් ගෙනෙන පඬුරු පාඩුක්‌කම් අතර අරක්‌කු, ජින්, අබිං සහ කංසාද වූ බව තත්කාලීන ලේඛකයන්ගේ සටහන් වල සඳහන් වේ. (ඩේව්, ඩොයිලි, ලෝරි, කොරිංටන්) රජුගේ අත්අඩංගුවේ පසු වූ ඩෙව් තමා අසරණව සිටින බවත් තමාට පානය පිණිස අබිං ටිකක්‌ සහ අබිං දියකර සාදන මද්‍යපානය ජින් වයින්, බ්‍රැන්ඩි පානයක්‌ද එවන ලෙස ඩොයිලි ආණ්‌ඩුකාරවරයාට ලියා යවා ඇත. (ත්‍රි සිංහලය 134 පිටුව) මේ අනුව පුස්‌සැල්ලේ දිසාවගේ අනුදැනුම මත ඩොයිලි මද්‍යසාර ඩේවි වෙත යෑව්වද ඩෙව් වෙත ලැබුන වයින්වලින් විශාල ප්‍රමාණයක්‌ රජු තම පෞද්ගලික ප්‍රයෝජනය පිණිස ලබාගෙන ඇත. (ත්‍රි සිංහලය පෝල් පීරිස 134 පිටුව) ඩොයිලිගේ දිනපොත 11 පිටුව) මේ කාලය වන විට උඩරට රාජධානිය තුළ මත්පැනට ඇබ්බැහි වූ විශාල පිරිසක්‌ සිටි බව සඳහන් වේ. ඔවුන් පුනරුත්ථාපනය සඳහා බටුගෙදර රාජකීය ගම්මානය මූලස්‌ථානය කර ගනිමින් වැඩ සටහන් කළ බවත් එහිදී බුද්ධාගමේ ශික්‍ෂාවලට අදාළ නොවන අරක්‌කු පානය, සත්ව හිංසනය සහ ඌරන් ඇති කිරීමද තහනම් කර තිබුණි. එය එසේ වුවද අධික මත්පැනට ශ්‍රී වික්‍රම රජු ගොදුරු වන්නේ තමාටම විසදා ගත නොහැකි තරමට ප්‍රශ්න උද්ගත වූ බැවිනි. අධික ලෙස රජු මානසික පීඩාවට පත් කළෝ සාමාන්‍ය ජනතාව නොව රජුගේම දිසාවේ වරු සහ අදිකාරම් වරුමය.

උඩරට රාජධානියේ පිහිටීමට ආවේනික විශේෂ ලක්‍ෂණ නිසාම විදේශ ජාතියකට කවරමදාකවත් උඩරට රාජධානිය අත්පත් කර ගැනීමට නොහැකි වනු ඇතැයි එකල සිංහලයේ විශ්වාසය විය. එම විශ්වාසය බොරු කරමින් 1815 පෙබරවාරි 15 උඩරටට ඇතුළුව බෝමුරේදී රජු ඉංග්‍රීසි අත් අඩංගුවට පත් වනුයේ උඩරට රදළ වරුන්ගේ පූර්ණ ආශිර්වාදය මතය. පෙර පෘතුගීසි ලන්දේසීනට හා ඉංග්‍රිසීනට යටත් කරගත නොහැකිවූ උඩරට එකතු වෙඩිල්ලක්‌ හෝ නොතබා අත්කරගනු ලබනුයේ 1812 මෙරටට පත් වූ ආණ්‌ඩුකාර රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග්ගේ ක්‍රමවත් සැලැස්‌මක්‌ ක්‍රියාත්මක වීමෙනි. මේ අනුව ඉංග්‍රිසීන්ගේ මහ රැජිණගේ ලාංඡනය සහ උඩරට රජුගේ ලාංඡනය පැළඳවීමේ පළමු ගෞරවය එංගලන්තේ 3 වන ජෝර්ඡ් රජු විසින් බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරවරයාට පවරා දෙනු ලැබීය.

මේ කාලය වන විට පෘතුගීසි සමයේ සිට වර්ධනය වූ මත්පැන් වෙළඳාම ඉහළම අගයකට යාම නිසා පහත රට අලුත් ප්‍රභූ පන්තියක්‌ද බිහිවිය. ඉතා කුඩා සුළු රැකියා කළ කුලවල ඔවුන් 1815 ට පෙර උඩරට රදළයෑයි කියාගත් සම්ප්‍රදායක ප්‍රභූ පන්තිය අභිබවා නවීන ප්‍රභූ පන්තියක්‌ ලෙස රජය හා එකතු විය. මෙය රටේ ආඩම්බරකාර ප්‍රභූ පන්තියට වැදුන මරු පහරක්‌ද විය. නව ප්‍රභූ පන්තියේ එම තත්වය හිමිකරගත් බොහෝ දෙනෙකු අරක්‌කු නිෂ්පාදනය හා වෙළඳාම අතින් ධනවතුන් බවටද ධනවාදී සමාජයක ප්‍රභූවරයන් ලෙසද වැජඹිණ. ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුව යටතේ මහනුවර ප්‍රධාන අරක්‌කු රේන්ද කරුවා මොරටුවේ අයෙකි. ඔහුට ගුරුදෙනිය ප්‍රදේශයේද ස්‌කාගාරයක්‌ පිහිටා තිබිණ. ඉංග්‍රීසීනට උඩරට අයත් වීමෙන් පසු රජයේ අරක්‌කු පමණක්‌ නොව හොර අරක්‌කු ජාවාරමද මහනුවර පැතිරිණ. 1818 කැරැල්ල සමයේදී සත්කෝරලය බාර මේජර් හුක්‌ විසින් මහනුවර දෙවැනි කොමසාරිස්‌ 'ගේ ' ට යෝජනා කළේ මහනුවර 'තැබෑරුම්' පිහිටුවන ලෙසය. සියලුම වර්ග මත්පැනට උඩරැටියෝ ඇබ්බැහිව සිටී.' 'බුද්ධිමත් ලෙස යොදන ලද අරක්‌කු වීදුරු කීපයක්‌ රහස්‌ එළිකරන යතුරක තැන ගනී.' එය මට නොයෙක්‌ විට දැනී ඇත.' යනුවෙන් ඔහු සඳහන් කළේය. උඩරැටියන්ගේ සිතුම් පැතුම් වෙනතකට හැරවීම සඳහා 1817 ජූනි 25 දින උඩරැටියන්ට අරක්‌කු අවශ්‍ය විට ලබා ගැනීම සඳහා මුදල් උපයා ගැනීම පිණිස වැඩකිරීමට ඔවුනට පෙළඹවීමේ මාර්ගයක්‌ ලෙස ඉංග්‍රීසිහු අරක්‌කු යෙදවීම ඔවුනගේ අභිලාෂය විය. එමෙන්ම 'අරක්‌කු' රාජ්‍ය රහස්‌ සහ ඔත්තු ලබා ගැනීම තවත් උපක්‍රමයකි. ආගමික පසුබිමක්‌ තුළ සදාචාරය රැකී උඩරට ජනයා සහ ඔවුනගේ යහගුණ විනාශ කර දැමීම උඩරැටියා බලාපොරොත්තු නොවූ දෙයකි. ජෝන් ඩොයිලි තම දිනපොතේ තැබූ සටහනකට අනුව ඉංග්‍රීසීහු අරක්‌කු දී ගුණගරුක නිළමේ වරු තමන් වෙත ඇද ගැනීම සඳහා චරපුරුෂයන් ලෙස ගොඩමුන්නේ උන්නාන්සේ, වත්තල අප්පුහාමි, පුස්‌සැල්ලේ නිළමේ යොදා ගැනීම බළලුන් ලවා කොස්‌ ඇට බෑමේ' න්‍යාය අනුගමනය කිරීමකි.

මේජර් හුක්‌ අනුදැනුම මත යටතේ 1815 දී බ්‍රිතාන්‍ය රජය යටතේ ක්‍රියා කළ ඇහැලේපොලට විරුද්ධව කේලාම් කියූ ඒ නිසාම ඇහැලේපොල පරපුරට මරණයට හිමිකල මොල්ලිගොඩ නිළමේ මේ සුරාව නිසාම අවසන් හුස්‌ම හෙලු අතර අවුරුදු 22 ක්‌ වූ එකම පුතා කනිෂ්ඨ මොල්ලිගොඩද මියගියේ අරක්‌කු නිසාමය. කේලාම් කියා කළ අපරාධයට දඬුවම ඔවුන් විසින්ම උදාකරගත්හ. උඩරට රාජධානියේ මත්පැන් බී වරදකළ සාමාන්‍ය ජනතාවද විශාල වූ අතර එකල බොරාවේ වීදියේ (මෙකල ඩී. එස්‌. සේනානායක වීදියේ ආරම්භය) විසූ පාරසික මිනිසෙක්‌ කංසා බී මත්ව බිළිඳු දැරියකට පිහියෙන් ඇන මැරීම නිසා ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුව මැරෙන තුරු කසෙන් තලා මිනිය අම්පිටියේ මහජන ප්‍රදර්ශනයට තබා ඇත.

උඩරට අත්පත් කරගත් ඉංග්‍රීසීහු තම බල ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම පිණිස මහාමාර්ග හා දුම්රිය මාර්ග වහ වහා ඉදිකළද ආගමික සමාජ හා සංස්‌කෘතික වශයෙන් විශාල පිරිහීමකට ලක්‌ විය. පහතරට අරක්‌කු, රේන්ද ව්‍යාපාරයත් මහනුවරටද සේන්දු වූ අතර ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්‌ඩුකාර ධූරයට පත් සර් රොබර්ඩ් බ්‍රවුන්රිග් 1816. 04. 17 දී කළ සංචාරයේදී කුණ්‌ඩසාලයේ නැවතී 1816 ජූනි 5 වන දා කුණ්‌ඩසාල ගුරුදෙනියේ අරක්‌කු නිෂ්පාදනාගාරය නැරඹීමට ගියේය. මෙම නිෂ්පාදනාගාරය කර්නල් සෝවර්ස්‌ ගේ සැළසුමකට අනුව පහත රට අරක්‌කු රේන්ද කරුවෙකු ඉදිකරමින් තිබිණ. මෙම ස්‌කාගාරයේ වැඩකටයුතු දැක බ්‍රවුන්රිග් වඩා සතුටට පත්ව, කුණ්‌ඩසාල රජුගේ උද්‍යානයේ 'මෙතරම් යහපත් කටයුත්තක්‌ ' සඳහා ඵලදායක ලෙස යොදාගැනීම ගැන සෝවර්ස්‌ට ස්‌තුතිය පළකළ ආණ්‌ඩුකාරයා හමුදා සෙබලුනටද අරක්‌කු නැතිවම බැරි දෙයක්‌ බවද පෙන්වා දුන්නේය. මේ අනුව බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරයා අරක්‌කු නිෂ්පාදනය සහ වෙළදාම යහපත් දෙයක්‌ ලෙස දුටු අයෙකි.

ක්‍රි. ව. 1828 නොවැම්බර් 11 වනදා ලංකාවේ ආණ්‌ඩුකාර සර් එඩ්වඩ් බාන්ස්‌ විසින් අරක්‌කු වෙළඳාම පිළිබඳ දැන්වීමක්‌ උඩරට ප්‍රසිද්ධ කළහ. ඒ අනුව 'සිංහලේ' අරක්‌කු ආදායම හොඳින් පවත්වා ගෙන යැමටත් එහි වර්ධනයටත් නියෝග ගණනාවක්‌ නිකුත් විය. අරක්‌කු සහ මත්වන බීමජාති ප්‍රවාහනයේදී ඒ සඳහා ආණ්‌ඩුවෙන් බලපත්‍රයක්‌ ලබාගත යුතුය. අරක්‌කු ගත් ස්‌ථානය හා විකුණන ස්‌ථානය එහි සටහන් විය යුතුය. හොර අරක්‌කු ළඟ තබා ගැනීම වරදකි. අසුවුවහොත් අරක්‌කු ගැලුමකට පතාග විසිපහ බැගින් දඩ සහ සිරගෙට නියම වේ. නියමිත සිරකාලය තුළම සිරගේ තුළ සිටගෙන දඬුවම් ලැබිය යුතුය. අරක්‌කු විකුණන තැනකින් ගෙන විකිණීමට අවසර ඇත ද එය ගැලුම් භාගයකට නොවැඩි විය යුතුය. මෙම නීති වල විශේෂත්වය වූවේ අරක්‌කු වෙනුවෙන් වූ වරදකට ගසන ලද දඩයෙන් භාගයක්‌ රජයට හිමිවන අතර ඉතිරිය ඒ පිළිබඳ ඔත්තුව දුන් අයට හිමි වේ.

1820 අප්‍රේල් 25 දා තවත් නියෝගයක්‌ නිකුත්කළ එඩ්වඩ් බාන්ස්‌ ආණ්‌ඩුකාරයා සිංහලේ රටවල්වල (දිසාවල) අරක්‌කු විකිණීමට අවසර ලබා දී ඇත. එමෙන්ම පිටපළාත්වලින් හෝ හොර අරක්‌කු විකිණීම තහනම් වේ. අවසර නොමැතිව අරක්‌කු විකිණීම, විකිණීම පිණිස ළඟ තබාගැනීම දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදකි. මේ අනුව අරක්‌කු හෝ කොයි යම් මද්‍යපානයක්‌ නිපදවන්නට විකුණනන්ට තහනම් කළ රජයේ නියෝගය නිසා මෙතෙක්‌ කලක්‌ සම්ප්‍රදායික ලෙස කිතුල් රා පෙරීමද වරදක්‌ වූ අතර, පාන් පිළිස්‌සීමට පමණක්‌ අවශ්‍ය රා නිපදවීමට එම නියෝග අතර අවසර ලැබිණ. (උඩරට මහ කැරැල්ල - වී තෙන්නකෝන්) මෙයට හේතුව ඉංග්‍රීසීන්ගේ ප්‍රධාන ආහාරය පාන් වීමය. මේ කාලය වන විට ආණ්‌ඩුවට ලැබුණ ප්‍රධාන ආදායම වූයේ අරක්‌කු සහ පුවක්‌ ඉන්දියාවට විකිණීමෙන් ලද මුදලය. (සං. ලංකා ඉතිහාසය - කොරිංටන් 166 පිටුව) කුරුඳු අපේ ප්‍රධාන ආදායම වූ අතර ලංකාවේ අරක්‌කු විදේශයට යෑවීමෙන් වාර්ෂිකව පවුම් 4000 කට පමණ ආදායමක්‌ ලැබීය. වසරකට ලංකාවේ නිෂ්පාදිත ආරක්‌කුවලින් අතිරික්‌තය අරක්‌කු ලීටර 5000 - 6000 ප්‍රමාණයක්‌ විදේශයට අපනයනය කළහ. එහෙත් අරක්‌කු හා මත්පැන් වෙනුවෙන් හඬක්‌ නගන්නට හෝ එයට විරුද්ධව ක්‍රියා කරන්නට උඩරට ආගමික ආයතන දුර්වලව සිටියහ. භික්‍ෂූන් වහන්සේලා සහ බෞද්ධ සිද්ධස්‌ථානද රජයට බියෙන් මන්දෝත්සාහි විය. උඩරට නිළමේලා බල රහිත විය. සිංහලය හෙවත් උඩරට රාජධානියේ අරක්‌කු හා මත්ද්‍රව්‍ය ඇබ්බැහි වීම නිසා කනස්‌සලට පත් වූ, ඒ වෙනුවෙන් ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුවට විරුද්ධව දෝෂාරෝපණය කළ ඉංග්‍රීසීන් ද නැතුවා නොවේ. ලංකාවේ අවිචාර වැඩවලට බලවත් විරුද්ධතාවයක්‌ දැක්‌ වූ ජෝන් ඩොයිලිට සිංහල ජනයා කෙරේ සානුකම්පිත අනුකම්පාව තිබිණ. ඒ පිළිබඳ බොහෝ සටහන් ඩොයිලි තම දින පොතේ සටහන් කර ඇත. ඊටත් වඩා ඉහළ ගිය මානුෂික ගුණාංගයන්ගෙන් හෙබි මහත්මයකු ලෙස සර් එඩ්වඩ් බාන්ස්‌ ආණ්‌ඩුකාර කාලයේ ලංකාවේ සේවයට පැමිණ මේජර් ස්‌කිනර් හැඳින්විය හැක. 1819 දී යුද සේවයට බැඳී සිංහලේ පළාත් එළිපෙහෙළි කිරීමෙන් තම සේවය ආරම්භ කළ හෙතෙම ලාංකික ජනතාව වෙනුවෙන් විශේෂයෙන් උඩරට අහිසංක ජනතාව වෙනුවෙන් කටයුතු කළ උතුමකු විය. ඔහුගේ ලංකා සේවය සිංහල සභ්‍යත්වයේ අවසානයත් බ්‍රිතාන්‍ය ධනපතිවාදයේ ආරම්භයට අනුරූප විය. 1814 දී මාර්ග කොමසාරිස්‌ බවට පත්ව ශ්‍රී ලංකාවේ මහා මාර්ග පද්ධතිය සැලසුම් කර නිමා කළ ඔහු කොළඹ මහනුවර මහාමාර්ග සහ දුම්රිය මාර්ග සැලසුම් කළ අතර ඔහුගේ විශිෂ්ට නිර්මාණ අතර කැළණි පාලම කටුගස්‌තොට පාලම, සහ පේරාදෙණිය පාලම වේ. මේජර් ජෙනරාල් ජෝන් පෙෂර්ගේ සැළසුමකට අනුව ඉදි වූ ක්‍රි. ව. 1833 ඉදි කළ පේරාදෙණිය පාලම අතිවිශිෂ්ඨ නිර්මාණයකි. තනිකර බුරුත දැවයෙන් ආරුක්‌කු ක්‍රමයට ඉදිකළ මෙම පාලම සඳහා එකදු ඇණ මුරිච්චියක්‌ හෝ යකඩ පට්‌ටමක්‌ යොදා නොතිබිණ. අති විශිෂ්ට මේ ඉංජිනේරුවා, අතිමානුෂික මිනිසා, මේජර් බටහිර ශිෂ්ටාචාරයේ අනර්ථකාරි බලයට විශේෂයෙන් සුරාපානයට උඩරැටියා යටත් වීම පිළිබඳව කනස්‌සල්ලට පත්විය. ලංකාව යළිත් පුරාණ පාලන ක්‍රමයට පාලනය විය යුතු බව ඔහුගේ අදහස විය. මේ වන විට සුරා පුරුද්ද සිංහලය වෙලාගෙන තිබීම ඔහුගේ වේදනාවට හේතුවිය. මත්පැන් පිළිබඳව ඔහු පෞද්ගලිකව දැක්‌වූවේ අකැමැත්තකි. එක්‌ වරක්‌ තමා රෝගී වූ අවස්‌ථාවක උසස්‌ යුද නිලධාරියකු බෙහෙතක්‌ වශයෙන් දුන්නේ මත්පැන් වඩියක්‌ බවත් එය තම පළමු හා අවසාන අවස්‌ථාව බව ලංකාවේ පනස්‌ වසක්‌ නමින් ඔහු ලියූ ග්‍රන්ථයේ සඳහන් වේ. ඔහුගේ මෙම ක්‍රියාව දැඩි බෞද්ධ මතධාරියකුගේ හෝ සෘෂිවරයකුගේ ක්‍රියාවට සමාන බව පෙනේ. මේ අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ අමද්‍යප ව්‍යාපාරයේ පළමුවැන්නා ඔහු ලෙස සැලකීම වරදක්‌ නොවේ. ස්‌කිනර්ගේ අභිලාසය කැමැත්ත හා ප්‍රාර්ථනය වූවේ සිsංහලේ වැසියන් භවබෝග සම්පතින් ආඪ්‍යව ඔවුනගේ ශේෂ්ඨතම ගුණධර්ම, නූතන යෑයි කියන කවර දෙයක්‌ සඳහා හෝ විශේෂයෙන් සුරාපානයට යටත් නොවිය යුතු බවය. ඔහු ලංකාවේ සුරා පානයේ අනර්ථකාරි විනාශය බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තු කාරක සභාව ඉදිරියේ දැඩි ලෙස පෙන්වා දුන්හ. එය ඌරාගේ මාළු උගේ ඇඟමත තබා කැපීම' හා සමාන විය. මෙහිදී සිංහලේ සමාජ තත්ත්වය පිරිහීමට බලපෑ කරුණු එකින් එක විස්‌තර කළ ස්‌කිනර් කෝපි වගාව නිසා අතිවිශාල ධනස්‌කන්ධයක්‌ ලබා ගැනීමෙන් පොහොසත් වූ දඩබ්බර දාමරික පහතරට මිනිසුන් තව තවත් ධනය සොයා උඩරටට පැමිණීමත් ඔවුන් නිසා උඩරට අපරාධ සිදුවීම්, සුරාපානයට ඇබ්බැහිවීම මෙන්ම ලේවැගිරීම්ද සිදු වූ බව පෙන්වා දුන්හ. සුරාපානයේ අහිතකර බලපෑමත් විදේශයෙන් මෙහි පැමිණි ඉන්දීය කුලීකාරයන් නිසා සිංහලේ සභ්‍යත්වයටද හානි සිදු විය. මේ වන විට බෞද්ධ රජවරු හෝ භික්‌ෂූන් නොසිටීමද තවත් බැරූරුම් විය. මේජර් ස්‌කිනර් මේ අවස්‌ථාවේ කොමිසමට ඉදිරිපත් කළ කරුණු සමාජ තත්ත්වයේ කැඩපතක්‌ බඳු විය.

අරක්‌කු රේන්ද විකිණීමෙන් අවුරුදුපතා පවුම් 50000 - 60000 ආදායමක්‌ ලැබේ. අරක්‌කු පිළිබඳ රේන්ද කාරයෝ යම්කිසි දිස්‌ත්‍රික්‌කයක තැබෑරුම් පිළිබඳ තනි අයිතිය රජයෙන් මිලදී ගනී. අරක්‌කු ස්‌කාගාරයෙන් සිලිම් 1 යි පෑන්ස 2 කට මිලදී ගන්නා අරක්‌කු ගැලුමක්‌ සිලිම් 4 කට වඩා අඩුවෙන් නොවිකිණිය යුතුය. (මේ නිසා උග්‍ර තරඟයකින් යුතුව අරක්‌කු රේන්ද උපරිම මිලකට විකිණේ) එසේ රේන්ද මිලදී ගන්නා රේන්ද කාරයෝ එම තැබෑරුම් වලින් වැඩි හරියක්‌ තව අයට අතුරු බදු දෙති. මේ නිසා සෑම ගමකම තැබෑරුම් ඉදි වූ අතර මුලාදෑනිගේ විරෝධතා නොතකා හෝ පගාව මත විරෝධතා නොමැතිව ගැමියන්ට අරක්‌කු විකිණේ. ආරම්භයේ නොමිලේ අරක්‌කුද ඇබ්බැහි වූ පසු අධික මිලකට අරක්‌කු විකිණින. මේ නිසාම උඩරට අහිංසක ගැමියන්ගේ භවභෝග සම්පත්වලින් ලද ආදායම රේන්දකරුවන් උදුරාගත් අතර තම වස්‌තුව දේපළ පවා උගස්‌ තබා මත්පැන් පාවිච්චියට සිංහලේ මිනිසුන් පුරුදු වූහ. විශිෂ්ට ගුණධර්මවලින් හෙබි සිංහලේ වැසියා අශිෂ්ට වූ බවත් උඩරට ජනයාගේ ශ්‍රෝෂ්ටතම ගුණධර්මය වන තැම්පත්කම අරක්‌කු විසින් පැහැරගත් බවත් ඉංග්‍රීසීන් එය නොකළ යුතු කාර්යයක්‌ බවද කොමිසම ඉදිරියේ අභීතව මේජර් ස්‌කිනර් ප්‍රකාශ කළේය.

'රජය අරක්‌කු රේන්දවලින් ලැබෙන ආදායමට ගිජුව රටේ අස්‌සක්‌ මුල්ලක්‌ නෑර එයට අනුබල දෙනවා. රජය උසස්‌ මිලක්‌ නියම කොට තමන් නිර්දෝෂ යෑයි ඔප්පු කිරීමට උත්සාහ කිරීම නොහොබිනා වැඩක්‌, කළ යුත්තේ සිල්ලරට විකිණීමේදී නියමිත මිලට අඩුවෙන් විකිණීම තහනම් කිරීම නොව, දයාබර රජයක යුතුමක විය යුත්තේ පිටිසර තැබෑරුම් සීමා කර රටවැසියන්ගේ කැමැත්තට විරුද්ධව ඔවුන් මත තැබෑරුම් නොපැටවිය යුතුවීමය.' මෙසේ ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුවේ රාජකීය කොමිසම ඉදිරියේ තම බලවත් කනගාටුව පළකළ ස්‌කිනර් බ්‍රිතාන්‍යයෝ ලක්‌ වැසියන් කෙරේ විශේෂයෙන් උඩරැටියන් සම්බන්ධයෙන් විශ්වාසය පළකළ බවට චෝදනා කළේය. 1849 දී බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය කොමිසම ඉදිරිපත් කළ මේ වාර්තාව උඩරට වැසියන් කෙරේ තම අව්‍යාජත්වය පෙන්වන කැඩපතක්‌ විය. කුලී වැඩක්‌ කර උපයාගත් හැම කාසියක්‌ම අරක්‌කු නිසා වියදම් කිරීම ඉතා කනගාටුදායකය. මේ වන විට උඩරට නිළමේවරුනටද මේ පිළිබඳව ක්‍රියා කිරීමට කිසිදු බලයක්‌ නොතිබිණ. 'පහත රට වැසියන් දුරාචාරය සම්බන්ධව නම් දරා සිටිනවා. ඉංග්‍රීසි රජයේ වරදින් ඔවුන් උඩරටට පැමිණ දූෂිත බලය යොදා පෙර තැම්පත් ශිෂ්ට අවංක ජීවිතයක්‌ ගත කළ මිනිසුන් අතර දූෂිත සිරිත් පැතිර වූහ. මෙයට පෙර කොපමණ ධනයක්‌ වුවද සියයට සියයක්‌ම එළියේ තැබූ උඩරට, හොරකම හා ලේ වැගිරීම් අති විශාල වූ බව පෙන්වා දුන්හ. මෙය වෙනස්‌ නොකළහොත් නීතිය, පෙරකදෝරුවන් හා බීමත්කම නිසා උඩරට වැදගත් පරපුරක්‌ විනාශ වනු ඇත යන්න මේජර් ස්‌කින්ර්ගේ ප්‍රකාශය විය. උඩරට අරක්‌කු ප්‍රචලිත කිරීම සඳහා ඉංග්‍රිසීන්ගේ අරක්‌කු රේන්දය මිලදී ගත්තේ බර කරත්ත කුලියට දීමෙන් ඉතා දුක්‌තව ජීවිතය ආරම්භ කළ පහත රට මොරටුවේ කරාවේ ක්‍රිස්‌තියානි ආගමිකයකු වූ ජෙරෝනිස්‌ද සොයියාය (1797-1862) පසුව ඔහු රටේ ජීවත් වූ නව ප්‍රභූ පන්තියේ ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුව නියෝජනය කළ ලංකාවේ ලොකුම ධනපතියා විය. මහනුවර දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ අරක්‌කු රේන්දයේ ඒකාධිකාරය අයිතිකරගත් ඔහුට සිටියේ එකම පුතෙකි. චාල්ස්‌ හෙන්රි ද සොයිසා වූ ඔහුට අයත් ඉඩම් ප්‍රමාණය අක්‌කර 25176 කි. (අර්බුදයක අන්දරය - වික්‌ටර් අයිවන් 26 පිටුව) දැනුදු මහනුවර නගරයේ 'ද සොයිසා පටුමඟ' නමින් ඔහුගේ නාමයට අතුරු මාර්ගයක්‌ ඇත. අද ලංකාවේ නව ප්‍රභූ පන්තිය ලෙස වැජඹෙන බොහෝ පවුල් එදා ඉංග්‍රීසීන්ගේ අරක්‌කු රේන්ද නිසා ධනවත්ව ඉංග්‍රීසීන්ගේ තාන්න මාන්න ලබා අද ද වැජඹෙනුයේ මහා උජාරුවෙනි.

ක්‍රි. ව. 1819 මැයි මස 01 ආරම්භව 1820 අප්‍රේල් 31 අවසන් වන මුදල් වර්ෂය තුළ සිංහලේ පළාත්වලින් අපේක්‍ෂිත බලපත්‍ර ගාස්‌තු අතර සබරගමුවෙන් රික්‌ස්‌ ඩොලර් 1457 ක්‌, තුන්කෝරළයෙන් රික්‌ස්‌ ඩොලර් 5000 ක්‌ , සත් කෝරළයෙන් රික්‌ස්‌ ඩොලර් 550 ක්‌ අරක්‌කු බද්ද වශයෙන් ඇස්‌තමේන්තු කර 1819 සැප්තැම්බර් 11 දා එය ඉංග්‍රීසි ආණ්‌ඩුවේ අයබදු කොමසාරිස්‌ එස්‌. සෝවර්ස්‌ ඉංග්‍රීසි රජයට ඉදිරිපත් කර ඇත. දුක්‌ත ජීවිතයකට උඩරැටියා ඇද දමමින් 1815 උඩරට රාජ්‍ය තමනට නතු කරගත් ඉංග්‍රීසීහු උඩරට ශ්‍රෝෂ්ඨ බෞද්ධ ජනතාවට කළ හානිය සුලු

පටු නොවේ. එහි අහිතකර ප්‍රතිඵල අද ද අප සමාජය අත්විඳිමින් සිටිනුයේ සදා වේදනා විඳිමිනි.

බටුගොඩ එම්. එස්‌. රණතුංග


ආශ්‍රිත ග්‍රන්ථ:-

ලංකාවේ පනස්‌ වසක්‌ - ස්‌කිනර්

සංක්‍ෂිප්ත ලංකා ඉතිහාසය - කොරිංටන්

ඩොයිලි දිනපොත - ධර්ම ශ්‍රී ගුණපාල

බ්‍රොaගියර් හඳුනාගත් ලංකාව - අභය හේවාවසම්

උඩරට මහ කැරැල්ල - විමලානන්ද තෙන්නකෝන්

අර්බුදයක අන්දරය - වික්‌ටර් අයිවන්

ත්‍රි සිංහලය - පෝල් ඊ. පීරිස්‌

සංඝ දේශපාලනයේ වර්තමානය හා අනාගතය - තිසරණී ගුණසේකර

By: Lanka Journalist on June 17, 2019 / comment : 0 Lanka Journalist, politics, දේශපාලන

Weaponize  යනු 1957 දී ඉංග්‍රීසි භාෂාවට එක්වූ වචනයකි. එහි එක් අරුතක් වනුයේ ස්වභාවයෙන් අවියක් නොවන දෙයක් අවියක් බවට පරිවර්තනය කිරීමයි.

නූතන ලංකා ඉතිහාසයේ සඟ සසුන අවියක් ලෙස භාවිත කළ මුල්ම දේශපාලකයා වූයේ එස්. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. බණ්ඩාරනායක මහතාය. ඔහුගේ පංච මහා බලවේගයේ ප්‍රධානතම අරමුණක් වූයේ භික්ෂුන් මහා පරිමාණ වශයෙන් දේශපාලනයට අවතීර්ණ කොට කහ සිවුරේ බලයෙන් රටේ බලය ලබා ගැනීමයි.

බණ්ඩාරනායක මහතාගේ ඒ ගමන නිමාවූයේ අවි ගත්තෝ අවියෙන්ම නැසෙන බව යළිත් වරක් සනාථ කරමිනි. භික්ෂුන්ගේ කර මතින් 1956 දී අගමැති ධුරයට පත් ඔහු 1959 දි භික්ෂුවකගේ වෙඩි පහරින් මරු දුටුවේය. ඔහුට මරු කැඳවූ කුමන්ත්‍රණයේ නිර්මාතෘ වූයේ ඔහුව බලයට පත් කිරීම සඳහා අමිල මෙහෙයක් කළ කැලණිය රජමහා විහාරයේ විහාරාධිපති මාපිටගම බුද්ධරක්ඛිත භික්ෂුවයි.

අගමැති ඝාතනය පිළිබඳව ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සේවය තුළින් මුලින්ම තම ශෝකය හා කෝපය පළ කළේද මාපිටගම බුද්ධරක්ඛිත හාමුදුරුවන්මය. අගමැතිවරයාගේ පංච මහා බලවේගයේ මුල් බලකණුව වූ එක්සත් භික්ෂු පෙරමුණේ ඒකා නායක බුද්ධරක්ඛිත හාමුදුරුවන් අගමැති ඝාතනයේ මහා මොළකරු බව ඒ වෙලාවේ කිසිවකුත් අනුමාන නොකළා නියතය.

45 රිවෝල්වරයකින් යළි යළිත් වෙඩිතබා අගමැතිවරයාට මරණීය තුවාල සිදුකළ තල්දූවේ සෝමාරාම භික්ෂුව ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයකුවූ අතර ආයුර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ගුරුවරයෙක්ද විය. පංච මහා බලවේගයේ මුල් ස්ථම්භයක් වූ සඟ-වෙද-ගුරු යන තුනේ සංකලනයක් ලෙස අගමැති ඝාතකයා හැඳින්වීම නිවැරැදිය.

සෝමාරාම භික්ෂුව අගමැතිවරයාට වෙඩි තැබුවේ ඔහුගේ ටින්ටජල් නිවසේ ආලින්දයේදිය. එහි සිටි අනෙක් පුද්ගලයින් ඝාතක භික්ෂුව අල්ලා ගත් විට තමන් මෙම ක්‍රියාව කළේ රට, ජාතිය හා ආගම වෙනුවෙනැයි ඔහු හඬ තැළිය.

1952 මැතිවරණයෙන් එජාපයට පැරදුණු බණ්ඩාරනායක මහතා 1956 මැතිවරණය ජය ගන්නට රට ජාතිය හා ආගම සටන් පාඨ කොට ගත්තේය. අවසන ඔහුගේ ඝාතකයා තම අමානුෂික ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය කරන්නට යොදා ගත්තේද රට, ජාතිය හා ආගමයි.

සිංහල හා දෙමළ ජනතාවත් අතර තිබූ මත වෙනස්කම් හා සුළු ප්‍රශ්න වෛරී ප්‍රතිවිරෝධයක් බවට පත් කිරීමට බණ්ඩාරනායක මහතාගේ ‘සිංහල පමණයි’ දේශපාලනයෙන් වූයේ කේන්ද්‍රිය දායකත්වයෙනි. ඔහු මරු දකින විට සිංහල සමාජය පුරා දෙමළ විරෝධය හා භීතිකාව බහුලව පැවතුණි. අගමැති ඝාතන පුවතත් සමඟම අගමැතිවරයාට වෙඩි තැබුවේ හාමුදුරු වෙස්ගත් සෝමාරාමන් නම් ද්‍රවිඩ පුද්ගලයකු බවට රාවයක්ද පැතිර ගියේය. එවකට අග්‍රාණ්ඩුකාරවරයා වහාම හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක කළා පමණක් නොව ඝාතකයා දෙමළ නොවන බව මාධ්‍ය හරහා හෙළි දරව් කළේය. 1958 මෙන් දෙමළ විරෝධි ප්‍රචණ්ඩත්වයක් නිර්මාණයවීම වැළකුණේ මෙම ඤාණාන්විත ප්‍රතිචාරය හේතුවෙනි.

උපවාස කෙටි නාටකය

බණ්ඩාරනායක මහතාට අගමැති පුටුවේ හිඳ ගැනීම සඳහා අනුපමේය මෙහෙයක් කළ බුද්ධරක්ඛිත හාමුදුරුවන්ට අගමැතිවරයා ඝාතනයට කුමන්ත්‍රණය කළේ මන්ද? ඝාතනය පිළිබඳව සිදුකළ පොලිස් පරීක්ෂණවලදී මෙන්ම ඒ පිළිබඳ නඩු විභාගයේදි හෙළිවූ කරුණුවලින් පෙනී යන්නේ බණ්ඩාරනායක බුද්ධරක්ඛිත හිත නොහොඳකමට සැබෑ හේතුව ව්‍යාපාරික ප්‍රශ්නයක් බවය.

බුද්ධරක්ඛිත හාමුදුරුවන් හා ඝාතන නඩුවේ දෙවන සැකකරු බවට පත්වූ එච්. පී. ජයවර්ධන එකතුව Colombo Shipping Line  නම් වූ සමාගමක් ආරම්භ කළහ. තායිලන්තයෙන් හා බුරුමයෙන් සහල් ලංකාවට ආනයනය කිරිමේ කොන්ත්‍රාත්තුව තම සමාගමට දෙන්නැයි බුද්ධරක්ඛිත භික්ෂුව අගමැතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටියේය.නමුත් අගමැතිවරයාට අවශ්‍ය වූයේ රජයට අයත් නැව් සංස්ථාවක් පිහිටුවා කොන්ත්‍රාත්තුව එම සංස්ථාවට දීමටය. සීනි සමාගමක් පිහිටුවීමට බලපත්‍රයක් ලබා නොදීම බුද්ධරක්ඛිත හාමුදුරුවන් අගමැතිවරයා සමඟ නොරොක්වීමට හේතුවූ අනෙක් කාරණය බව හෙළිදරව් විය.

දේශපාලකයන්ට මෙන්ම දේශපාලක භික්ෂුන්ටද රට, ජාතිය, ආගම යනු බලයට හා ධනයට මග විවර කරන උපක්‍රමයක් පමණක් බව බණ්ඩාරනායක මහතා අගමැති ධුරයට පත්වීම හා ඔහුගේ ඝාතනය අතරවූ සිද්ධි මාලාවෙන් පැහැදිලි වේ.

දේශපාලනය හා ආගම බද්ධ කිරීම කෙතරම් නම් අනර්ථකාරී ක්‍රියාවක් දැයි බණ්ඩාරනායක කතා පුවතින් පැහැදිලි වුවද එම පාඩම දේශපාලනඥයන්වත් බලකාමී භික්ෂුන්වත් උගෙන නොගත් බව 1959-2019 අතර ඉතිහාසය පෙන්වා දෙයි.

ජනපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා විසින් උසාවියට අපහාස කිරීමේ වරදට සිරගතව සිටි ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුදුරුවන්ට ජනපති සමාවක් ලබාදීමත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී අතුරලියේ රතන හාමුදුරුවන්ගේ වීදි සටනුත් මේ කුපිත ඉතිහාසයේ වත්මන් ප්‍රකාශනයන්ය.

සිද්ධාර්ථ කුමරුවාට සක්විති රජකමත් ලොව්තුරා බුද්ධත්වයත් යන දෙකින් එකක් තෝරා ගැනීිමට හැකියාවක් තිබූ බවත් එතුමා බුද්ධත්වය තෝරාගත් බවත් බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ කියැවේ. රජුන්ගෙන් කොතෙක් පුද ලැබුවද බුදුන් වහන්සේ කිසිම රාජධානියක රාජ්‍ය පාලනයට අත පොවන්නට ගියේ නැත. බුදුන්වහන්සේ රාජ්‍ය පාලනය ගැන යමක් කීවා නම් කීවේ කවර හෝ රජකු හෝ ඇමැතියකු අවවාදයක් ඉල්ලූ විට පමණි. උන්වහන්සේ රාජ්‍ය පාලනයට මැදිහත්වූ එකම අවස්ථාව වූයේ ශාක්‍ය කෝළිය යුද්ධය නතර කිරීමට සාර්ථක උත්සාහයක් කිරීම පමණකි.

රජකු බලයට පත් කරවීමටත් ඉන්පසු එම රජු තමන් රිසි ආකාරයට රූකඩයක් ලෙස නැටවීමටත් කටයුතුකළේ බුදුන් වහන්සේ නොව දේවදත්ත භික්ෂුවයි. විනය පිටකයේ චුල්ලවග්ගයේ සඳහන් වන ආකාරයට දේවදත්ත මුලින්ම අජාසත් කුමරු තම වසඟයට ගත්තේය. ඉන්පසු පියාට විරුද්ධව කුමන්ත්‍රණය කොට රජකම ලබා ගැනීමට පුතා පෙළඹ වූයේය. අජාසත් කුමරු රජවූ පසු ඔහුගේ ආධාරයෙන් බුදුන් වහන්සේ ඝාතනය කොට තමන් එතැනට පත්වීම දේවදත්තගේ අරමුණ විය.

දේශපාලනඥයන්ට බලයට ඒම සඳහා ආගම වාහනයක් බවට පත්කොට ඉන්පසු එම දේශපාලනඥයන්ගේ බලයෙන් මන්ත්‍රීකම්, ඇතුලු තනතුරු, වරප්‍රසාද, ව්‍යාපාරික අවස්ථාවන්, ප්‍රසිද්ධිය, ධනය ලබා ගැනීමට තැත් දරන දේශපාලන භික්ෂුන් අයත් වනුයේ මෙම දේවදත්ත කුලකයට නොවේද?

ගතවු සතිය තුළ අතුරලියේ රතන හා ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුරුවන් දෙදෙනා ක්‍රියා කළ ආකාරයෙන් පෙනී යනුයේ මොවුන් දෙදෙනාගේ අරමුණ රට, ජාතිය හෝ ආගම රැකීම නොව මෙරටේ දේශපාලන සංඝනායක කමට පත්වීම බවය.

මුලින්ම රතන මන්ත්‍රි හාමුදුරුවෝ කුරුණෑගල වඳ සැත්කම් නාඩගමට මැදිහත්විය. ඔහු එහිදී කියා සිටියේ ‘මින්පසු මහ පාරේ සිට මේ රට පාලනය කරන්නේ භික්ෂුන් වහන්සේ හා මහජනතාවයි.’ කියාය. (ලංකාදීප-28-5.2019) මහ පාරේ සිට රටවල් පාලනයට උත්සහ කරන්නේ කැරැලිකරුවෝ හා කලාකරුවෝය. එවැනි ක්‍රියාවකට සම්බන්ධ විය හැක්කේ බුදුන් වහන්සේගේ අනුගාමිකයකුට නොව දෙව්දත් ශ්‍රාවකයකුටය.

මේ තර්ජනය කොට දින කිහිපයකින් රතන මන්ත්‍රි හාමුදුරුවෝ උපවාසයක් දියත් කළහ. ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුදුරුවන්ට ජනපති සමාවකින් නිදහස් ලැබීමත් රතන මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන් අධිවේගයෙන් ක්‍රියාත්මක වීමත් අතර සබඳතාවක් තිබේද යන මේ ප්‍රශ්නය මතුවීම අරුමයක් නොවේ.

රතන මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන් උපවාසය ආරම්භ කළ වහාම ගලගොඩඅත්තේ හාමුදුරුවන්ද ඒ නාටකයට මැදිහත්විය. උන්වහන්සේද නුවරට ගොස් කියා සිටියේ ජුනි 3 වැනිදා වනවිට ඉල්ලීම් නොලැබුණහොත් සියලු හාමුදුරුවරුන් එක් කරගෙන අරගලයක් ආරම්භ කරන බවයි. නුවර සිට කොළඹට පා ගමනක් අරඹන කථාවක්ද මාධ්‍යවල වාර්තා විය.
මේ ප්‍රඥාව හා අහිංසාව මත පදනම්වූ බෞද්ධ පිළිවෙත නොව චණ්ඩිකමයි. මේ බුදුන්ගේ මඟ නොව දෙවිදතුන්ගේ මගයි.

හාමුදුරුවරුන් අතළොස්සක් එකතුව මහ පාරේ සිට රට පාලනය කරන්නට රට අස්ථාවර කරන්නට උත්සාහ කළේ හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වන අතරතුරය. මේ සියලු ක්‍රියා හදිසි නීතියට පටහැණිය. එහෙත් අගතිගාමිත්වය කොතැනින් පැමිණියද ඊට කොන්ද කෙළින් කරගෙන මුහුණ දෙන පුරුද්දක් වත්මන් ආණ්ඩුවට නොමැත. ආණ්ඩුව චණ්ඩින්ගේ තර්ජනයට යට විය.

ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිචාරය මාධ්‍යවලින් දැක්වුණේ රතන මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන්ගේ ජයග්‍රහණයක් ලෙසය. මෙය සිංහල-බෞද්ධ අගතිගාමිත්වයේ එකම නායකයා වීමට පෙරුම් පිරු ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුදුරුවන්ට රිස්සුවේ නැත. උපවාසය නිමවී යන්තම් පැය 24ක් ගතවූ පසු ඔහු රතන හාමුදුරුවන්ට දෙහි කපන්නට විය. රතන හාමුදුරුවන් තමන්ගේම න්‍යාය පත්‍රයකට වැඩ කොට ප්‍රශ්නය සංකීර්ණ කළ බවට දෙස් දෙවොල් තැබූහ.

මේ අතර උපවාසයෙන් පසු මහනුවර රෝහලේ දැඩි සත්කාර ඒකකයට ඇතුළු කෙරුණු රතන මන්ත්‍රී හාමුදුරුවෝ භික්ෂු වාට්ටුවට ඇතුළත් කළ වහාම තමන්ට සනීපයි කියමින් සිය කැමැත්තෙන් රෝහලෙන් පිටව ගියේය.
උපවාස නාඩගම එතනින් නිමාවිය.

කොටි සංවිධානය පරාජය කරන්නට කොටි විරෝධි දෙමළ පිරිස්වලින් ලැබුණු සහාය තීරණාත්මක විය. දෙවන ජවිපෙ කැරැල්ල පරාජය කිරීමට ජවිපෙ විරෝධි වාමාංශික පිරිස්වලින් එවැනිම සහායක් ලැබිණි.

මුස්ලිම් අන්තවාදි ත්‍රස්තවාදය නියමාකාරයෙන් පරාජය කිරීමට නම් මෙරට සාමාන්‍ය මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ සහාය ආරක්ෂක අංශවලට අවශ්‍යය. එහෙත් උපවාස නාඩගම් වැනි කෝළම් ක්‍රියාවන්ගෙන් වනුයේ මුස්ලිම් ජනතාව බියටත් කලකිරීමටත් පත්වීමයි.

මෙවර සන්ඬේ ටයිම්ස් පුවත්පතේ නාමිනි විජේදාස මාධ්‍යවේදිනිය වාර්තා කරන අන්දමට දිගින් දිගටම මුස්ලිම් අන්තවාදයට එරෙහිව සිටි මුස්ලිම්වරුන් පවා අත්අඩංගුවට පත්ව ඇත. දිලෂාන් මොහොමඞ් නමැති මුස්ලිම් සමාජ ක්‍රියාකාරිකයාට අත්වූ ඉරණම ඇය උදාහරණයක් ලෙස දක්වා ඇත. 2014 සිට මුස්ලිම් අන්තවාදයට එරෙහිව කතා කළ ලියූ දිලෂාන් මොහොමඞ් මුස්ලිම් අන්තවාදියකු යැයි සැකපිට දින 34ක් රිමාන්ඞ් භාරයේ පසුවිය. ඇතැම් මුස්ලිම්වරුන්ට තමන් කුලියට ගෙන සිටින නිවෙස් පවා අහිමිවන තත්ත්වයක් උද්ගතව ඇති බවද සන්ඬේ ටයිම්ස් පුවත්පතේ ලිපියේ සඳහන්වේ. දෙහිවල මුස්ලිම් පවුලකට තම කුලී නිවහනෙන් ඉවත් වන්නැයි නිවෙස් අයිතිකරුවා කියා තිබේ. තමන්ට මේ පවුල සමඟ ප්‍රශ්නයක් නැති වුවද මුස්ලිම්වරුන්ට නිවෙස් කුලියට නොදෙන්නැයි ‘පන්සලේ හාමුදුරුවෝ’ කීි නිසා මෙම පියවර ගත්තා යැයි කුලී නිවෙස් හිමියා කියූ බව පුවත්පත වාර්තා කරයි.

ඕනැම ආරක්ෂක ක්‍රියාවලියක් තුළ අහිංසකයන්ට අසාධාරණයක් සිදුවීමේ අවදානම අන්තර්ගතව පවති. අපේ උත්සාහය විය යුත්තේ මෙවැනි දෑ සිදුවීමේ අවදානම අවම කිරීමයි. ඒ සඳහා මූලික පූර්ව කොන්දේසියක් වනුයේ ලාංකීය සමාජය පුරා පැතිරෙමින් පවතින මුස්ලිම් භීතිකාව අවම කිරීමයි. යමකු මුස්ලිම් භක්තිකයකුවූ පමණින් ඔහු හෝ ඇය ත්‍රස්තවාදියකු නොවේ යන සත්‍යය සමාජයට පහදා දීමයි. සමස්ත ප්‍රජාවක්ම ත්‍රස්තවාදින් ලෙස සලකා කටයුතු කළහොත් ඒ ප්‍රජාව තුළින් යළි යළිත් ත්‍රස්තවාදීන් බිහිවීම වැළැක්විය නොහැක. දෙමළ ජනතාව සම්බන්ධයෙන් කළ මෝඩකම් මුස්ලිම් ජනතාව සම්බන්ධයෙන්ද කළහොත් ලංකාවට ප්‍රචණ්ඩත්වයේ යුද්ධයේ හා මරණයේ නරාවලෙන් ගැලවීමක් නැති වනු ඇත.

අගතිගාමිත්වය යනු තමන්ටම මරු කැඳවන පාරාවළල්ලකි

 ඉස්ලාම් ආගමේ නාමයෙන් මුස්ලිම් ත්‍රස්තවාදින් පිරිසක් සිදුකළ පාස්කු ඉරිදා සංහාරයෙන් මෙරට මුස්ලිම් ප්‍රජාව ඉතාම අසරණ ත්ත්ත්වයකට වැටී ඇත. ඔවුන්ගේ එදිනෙදා ජීවිකාව පවා ගෙනයාම අසීරු වාතාවරණයක මෙරට මුස්ලිවරුන්ගෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් කල් ගෙවති.

අන්තවාදින්ගේ ක්‍රියා නිසා ඒ අන්තවාදින් අයත් ප්‍රජාවට ඉමහත් හානියක් වන බවට මෙය එක් උදාහරණයක් පමණි.
ජවිපෙ අගතිගාමිත්වයෙන් වැඩිපුරම හානි වූයේ සිංහල ජනතාවටත් වාමාංශික පිරිස්වලටත්ය. එල්.ටී.ටී.ඊ. ය නිසා දෙමළ ජනතාවට අත්වූයේ දශක ගණනකින් වත් හරි ගැස්විය නොහැකි පාඩුවකි.

83 කලු ජුලිය නිසා සමස්ත සිංහල ප්‍රජාවටම ඉමහත් අප කීර්තියක් උරුමවූ අතර එයින් කොටි සංවිධානයට ලැබුණේ බලවත් වාසියකි.

සහරාන්ලාගේ ප්‍රහාරය නිසා බලවත්ව ඇත්තේ ශක්තිමත්ව ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධ අගතිගාමින්ය. ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුදුරුවන්ට ජනාධිපති සමාව ලැබුණේ සහරාන්ලා නිසාය. අතුරලියේ රතන මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන්ට ආණ්ඩුව දණ ගස්වන්නට හැකිවූයේ සහරාන්ලා නිසාය.

සිංහල අන්තවාදි සුළුතරයකට මුස්ලිම් ව්‍යාපාර වර්ජනයක් සාර්ථකව ක්‍රියාත්මක කරන්නට හැකිවූයේ සහරාන්ලා නිසාය.

කුලියාපිටියේ හා මිනුවන්ගොඩ මුස්ලිම් විරෝධි ප්‍රචණ්ඩත්වයක් දියත් කරන්නට සිංහල බෞද්ධ අගතිගාමින්ට හැකිවූයේ සහරාන්ලා නිසාය.

සහරාන්ලා නිසා මුස්ලිම් ප්‍රජාවට වූයේ අනර්ථයකි. සහරාන්ලාගේ ක්‍රියා නිසා ශක්තිමත්වූයේ ජව සම්පන්න වූයේ සිංහල සමසාජය තුළ සිටින අන්තවාදීන්ය.

ඒ අයුරින්ම සිංහල බෞද්ධ අන්තවාදින් මුස්ලිම් විරෝධි ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා සිදු කරන විට අහිංසක මුස්ලිම් ජනතාව තලා පෙලන විට එහි වාසිය අන් කිසිවකුවටත් නොව IS  ත්‍රස්තවාදීන්ට හා ඔවුන්ගේ ලාංකීය හිතවතුන්ටය.

අතුරලියේ රතන මන්ත්‍ර්‍රීි හාමුදුරුවන්ගේ උපවාස නාඩගමෙන් ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හාමුදුරුවන්ගේ ගාලගෝට්ටිවලින් සිදුවනුයේ සහරාන්ලා වඳවිම නොව අලුත් සහරාන්ලා නිර්මාණය වීමය.

අප ඇසිය යුතු ප්‍රශ්නය වනුයේ බල තණ්හාව සනසාලීමට රට, ජාතිය හා ආගම ඇපයට ගන්නා භික්ෂු දේශපාලනඥයන්ට රට තවත් යුද්ධයකට තල්ලු කිරීමට ඉඩදිය යුතුද යන්නය.

දේශපාලන භික්ෂුන් බලවත්වූ කිසිම අවස්ථාවක රටට හෝ ජාතියට හෝ ආගමට සෙතක් වුයේ නැත. 1956 පංච මහා බලවේග කතාව නිමාවූයේ බුද්ධ රක්ඛිත හාමුදුරුවන් අගමැතිවරයා ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කිරීමෙන් හා සෝමාරාම හාමුදුරුවන් ඒ කුමන්ත්‍රණය යථාර්ථයක් බවට පත් කිරීමෙනි.

2004 දී ජාතික හෙළ උරුමයේ අවස්ථාවාදී නායකයෝ තම පක්ෂය සංඝයාට ඇත්තටම කියනවානම් භික්ෂු දේශපාලකයන් අතළොස්සකට පරිත්‍යාග කළහ. ඔවුන්ගේ අපේක්ෂාව වූයේ දේශපාලන භික්ෂුන්ගේ සිවුරු පොටේ එල්ලී බලයට ඒමය. ඒ නාටකය නිමාවූයේ මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන් දෙදෙනකු පැහැර ගැනීමෙන් හා පාර්ලිමේන්තු සභා ගැබ තුළ මන්ත්‍රී හාමුදුරුවන් පිරිසක් හා හාමුදුරු නොවන මන්ත්‍රීන් පිරිසක් ගුටි බැට හුවමාරු කර ගැනීමෙනි. ජාතික හෙළ උරුමයේ ඡන්ද ලකුණ හක් ගෙඩිය වූ අතර ස්වාමීන් වහන්සේලාට හක් ගෙඩිය යන උපහාසාත්මක නාමයි පට බැඳෙන තරමට මෙරට සඟ සසුන හෑල්ලුවට පත්විය.

අතුරලියේ රතන ගලගොඩ අත්තේ ඥානසාර වැනි දේශපාලන භික්ෂුන්ගේ ක්‍රියා නිසා යළින් එවැනි අවාසනාවන්ත තත්ත්වයක් උදාවීමේ අවදානම සුලුපටු නොවේ.

අපේ රටේ දේශපාලකයන් ඔය කියන තරම් රටට ජාතියට, ආගමට ලැදි නම් ඔවුන් බලය සඳහා වාහකයක් ලෙස භික්ෂුන් යොදා ගැනීම නතර කරනු ඇත. එහෙත් එවැනි ප්‍රතිපත්තිගරුක හා බුද්ධිමත් දේශපාලකයන් මේ රටේ කිසිම පක්ෂයක නොමැත. එබැවින් මැතිවරණ සමය එළඹෙත්ම දේශපාලන භික්ෂු සංයෝගය වඩාත් තීව්‍ර වනු නොඅනුමානය.

පාලකයන් නිවැරැදි දෙය නොදකින, දැක්කත් නොකරන රටකට ඇති එකම හව්හරණය බුද්ධිමත් ජනතාවක් පමණි.
2002-2005 සමයේ මේ රටේ ප්‍රචලිත වූයේ කිතුණු භීතියයි. කිතුණුවන් ආගම් මාරුව තුළින් ලංකාව අබෞද්ධ රටක් කිරීමට කටයුතු කරන බවට එදා රට ජාතිය ආගමේ ආරක්ෂකයෝ කෑමොර දුන්හ. සිවුර පෙන්නා පාර්ලිමේන්තු ආසන 9 ක් දිනාගත් ජාතික හෙළ උරුමය ආගම් මාරු කිරීමට විරුද්ධ (Anti conversion) පනතක් සකස් කළේය. ජාතික හෙළ උරුමයේ මුල් පුරුකක් වූ ඕමල්පේ සෝභිත හිමියෝ බුද්ධාගම රාජ්‍ය ආගම බවට පත් කරන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන ආහ. පනතත් සංශෝධනයත් වහා ක්‍රියාත්මක නොවුවහොත් කිතුණු කුමන්ත්‍රණය ජය ගන්නා බවත් බෞද්ධයින් මෙරට සුලුතරයක් බවට පත්වන බවත් ජාතික හෙළ උරුම නායකයෝ නොනවත්වා කෑ මොර දුන්හ. ඔවුන් අතර අතුරලියේ රතන මන්ත්‍ර්‍රීි හාමුදුරුවන් මෙන්ම චම්පික රණවක හා උදය ගම්මන්පිලද වූහ.

ආගම් මාරු කිරීම් විරෝධි පනතවත් බුද්ධාගම රාජ්‍ය ආගම බවට පත් කරන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයවත් සම්මත වූයේ නැත. වසර 14ක් ගෙවුනද මෙරට සිංහල බෞද්ධයින්ගේ ප්‍රතිශතය වැඩිවීම මිසක් අඩුවී නැත. එදා කිතුණු කුමන්ත්‍රණ ගැන දිවා රෑ හඬ ගෑ අයට දුන් ජය අමතකය. දැන් ඔවුන්ගේ ප්‍රියතම මාතෘකාව මුස්ලිම් කුමන්ත්‍රණය.

මුස්ලිම් විරෝධය උපරිම ලෙස භාවිතාවූ පසු මේ පිරිස් තව වසර කිහිපයකින් තවත් මොකක් හෝ විරෝධයක් වැළඳ ගනු ඇත. ඔවුන්ට දේශපාලන පැවැත්මක් අනාගතයක් ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධ සිත් භීතියෙන් මුසපත් කිරීම හා සිංහල බෞද්ධ බුද්ධිය මොට කිරීම තුළිනි.

භික්ෂුන්ට HIV (ඒඞ්ස්) වෛරසය ශරීර ගත කොට බුද්ධාගම ලංකාවෙන් තුරන් කිරීමට ක්‍රිස්තියානි මූලධර්මවාදින් කුමන්ත්‍රණය කරන බවට එදා ජාතික හෙළ උරුමයේ ගිහි පැවිදි නායකයන් නැගූ චෝදනාවකි. මේ කතාව විශ්වාස කළවුන්, එලෙස විශ්වාස කොට කිතුණු පල්ලිවලට පහර දුන්නවුන් එදා වූහ.

මේ ‘බුදු දහම වනසන ඒඞ්ස් කතාවේත්’ ‘සිංහල ජාතිය වනසන වඳ සැත්කම් කථාවේත්’ සමානකම පැහැදිලිය. මේ දෙකේම අරමුණ සිංහල බෞද්ධ බහුතරය ගොනාට අන්ඳවා තම දේශපාලන ව්‍යාපාරික හා වෙනත් වුවමනාවන් සපුරා ගැනීමයි.

රෑ වැටුණු වළේ දහවල් කී වරක් වැටෙමුද?

තිසරණී ගුණසේකර   - .lankadeepa

යාපා පටුනේ මානව හිතවාදියා පී. කන්දයියා මහතා

By: Lanka Journalist on June 17, 2019 / comment : 0 history, Lanka Journalist, old sri lanka

පරිසරයට හා සත්ත්වයන්ට වින කරන හලාහල විෂ සහිත ශාක පැළ වෙන්නේ මේ මිහිතලයේය. එසේම සත්ත්වයාට ආහාර හා ඔසු ද ආශ්වාස කිරීමට අම්ලකර වාතය ද නිබඳව සපයන ශාක පැළවෙන්නේ ද මේ මිහිතලයේ ය.

වේලුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන් නමැති කුරිරු මිනිස්‌ ඝාතකයා මෙලොව එළිය දුටුවේ උතුරුකරයේ පේදුරු තුඩුවේය. ජාතිභේද, ආගම් භේද. කුල භේද පිළිකුලෙන් බැහැර කළ සෑම මිනිසෙක්‌ ම මිනිස්‌ පවුලේ සහෝදරවරුන් යෑයි හඬනැඟූ සැබෑ මානව හිතවාදී උගත් බුද්ධිමත් දේශපාලනඥයකු වූ පී. කන්දයියා මහතා මෙලොව ජනිත වූයේ ද එම භූමියේදී මය.

අප රටට සර්වජන ඡන්ද බලය ලැබුණු 1931 සිට පසුගිය නැඟෙනහිර පළාත් සභා මැතිවරණය හා උතුර පළාත් සභා මැතිවරණය දක්‌වාම උතුර - නැඟෙනහිර දෙමළ ජනතාව බහුතරයක්‌ වෙසෙන ප්‍රදේශයකින් ජනතා ඡන්දයෙන් පත් වූ එකම වාමාංශික දේශපාලනඥයා පී. කන්දයියා මහතා ය.

ශ්‍රී ලාංකේය දේශපාලන ක්‍රියාකාරීත්වය ඇරැඹි යුගයේ ජාතිවාදයේවත් බෙඳුම්වාදයේවත් එකම සේයා මාත්‍රයක්‌වත් දක්‌නට නොවීය. දුරාතීතයේ ශ්‍රී ලාංකේය දේශපාලන නායකත්වයට මඟ පෙන්වන ලද්දේ දෙමළ නායකයන් යෑයි කීවොත් එය නිවැරැදි ය. ශ්‍රීමත් පොන්නම්බලම් අරුනාචලම්, ශ්‍රීමත් පොන්නම්බලම් රාමනාදන් වැනි සැබෑ මහත්වරු උදාර නායකවරු ශ්‍රී ලාංකේය වීර නාමාවලියේ අදද බැබලෙන්නේ ඔවුහු මෙම මවුබිම හා එහි වෙසෙන ජනතාව වෙනුවෙන් කරන ලද උදාර මෙහෙවර අද ද ජනතා සිත් සතන් තුළ පවතින බැවිනි. 1915 සිංහල - මුස්‌ලිම් කෝලාහලය දඩමීමා කරගෙන අධිරාජ්‍යවාදී කෲර පාලකයන් මෙරට ඇරඹූ තිරශ්චීන මර්දනයට එරෙහිව ව්‍යවස්‌ථාදායක මණ්‌ඩලය තුළදී සේම ඉන්aa බාහිරව ද මහා සටනක්‌ කළ වීරෝදාර නායකයකු ලෙස ශ්‍රීමත් පොන්නම්බලම් රාමනාදන් මහතා අද ද අපේ ගෞරවයට පාත්‍ර වෙයි.

එවක සිදු වූ සියලුම ව්‍යසනයන්ට හේතු ව පරාදීනව සිටීම බව මැනවින් තේරුම් ගනිමින් අන් නායක කාරකාදීන්ට ද තේරුම් කර දෙමින් මාතෘ භූමියට නිදහස ලබා ගැනීම සඳහා වූ සටනට නායකත්වය සපයනු වස්‌ ලංකා ජාතික සංගමය නම් වූ දේශපාලන පක්‍ෂය ඇරැඹීමට අති දැවැන්ත වූ කාර්යභාරයක්‌ ඉටු කළා වූ ශ්‍රේෂ්ඨ නායකයා වූ කලී ශ්‍රීමත් පොන්නම්බලන් අරුනාචලම් මහතාය. දේශය වෙනුවෙන් ලේ කඳුළු දහදිය හෙලූ මෙම උදාර දෙමළ නායකවරුන්ගෙන් පසු මෙරට බිහි වූ සෑම දෙමළ සංවිධානයක්‌ සේම සෑම දෙමළ නායකයෙක්‌ ම ජාතිවාදය නමැනි නරා වළ කරා දෙමළ ජනතාව තල්ලු කැර ගෙන ගියහ. දැනුදු එසේමය.

ඔවුන්ගේ එම ජාතිවාදී ක්‍රියා පිළිවෙත නිසා මෙලක්‌ දෙරණේ ගලා ගිය සිංහල, දෙමළ, මුස්‌ලිම් රුධිර ප්‍රමාණය මෙතෙකැයි කියා නිම කළ නොහැක. රටට අහිමි වූ මිනිස්‌ ජීවිත ගණන අදද හරියාකාරව ගණනය කළ හැකි නොවේ. රටේ සංවර්ධනය වෙනුවෙන් මිනිස්‌ යහපත වෙනුවෙන් වැය කළ හැකිව තිබූ ජාතික ධනය කෝටි ප්‍රකෝටි ගණනින් විනාශ විය. පොදු සේම පෞද්ගලික දේපළ ද කෝට්‌ ප්‍රකෝටි ගණනින් භෂ්මාවශේෂව ගියේය.

මුල් කාලීන දෙමළ නායකවරුන්ගේ ක්‍රියාදාමය සමස්‌ත මානව හිතවාදී වුවද, ජී. ජී, පොන්නම්බලම් මහතාගේ පණහට පණහේ ප්‍රතිපත්තියත් සමඟම මෙරට විනාශකාරී ජාතිවාදයේ බිජුවට රෝපණය විය. විරසකයේ ආරම්භය එයයි.

ජී. ජී. පොන්නම්බලන් මහතාගේ සමස්‌ත ලංකා ද්‍රවිඩ සංගමයෙන් වෙන්ව ගිය එස්‌. ඡේ. වී. චෙල්වනායගම් , කෝපායි හිටපු මන්ත්‍රී සී. වන්නිසිංහම්, දොස්‌තර ඊ. එම්. වී. නාගනාදන් ආදීන්ගේ පුරෝගාමීත්වයෙන් දෙමළ ස්‌වරාජ්‍ය පක්‍ෂය නමැති සංවිධානය ඇරඹිණි. සිය බලය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා ජනතාවට ඉදිරිපත් කරන ලද පෙඩරල් මතවාදය කරණ කොට ගෙන උතුර - නැඟෙනහිර පළාත්වල දේශපාලනය සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ ජාතිවාදය මත යෑපෙන ස්‌ථාවරයකට ගොනු විය. නායකවරු එසේ වුවද එදා උතුර - නැඟෙනහිර අති බහුතර ජනතාවක්‌ එය පිළි නොගත් සෙයක්‌ දක්‌නට ලැබිණි.

1956 මහා මැතිවරණයට චෙල්වනායගම් මහතාගේ දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂය ඉදිරිපත් වූයේ රට සභා නමින් යුතු බලය බෙදීමේ ක්‍රමවේදයක්‌ ජනතාව හමුවේ තබමිනි. එතුවක්‌කල් දෙමළ ජනතාවගේ දේශපාලන බලය රඳවා ගෙන සිටි ජී. ජී. පොන්නම්බලම් මහතාට එම මැතිවරණයෙන් දිනා ගැනීමට හැකි වූයේ යාපනය අසුන පමණි. චෙල්වනායගම් මහතාගේ දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂයට ආසන පහක්‌ හිමි විය. එනම් පක්‍ෂ නායක එස්‌. ඡේ. වී. චෙල්වනායගම් මහතාට කන්කසන්තුරෙයි අසුනද, ඒ අමිර්තලිංගම් මහතාට වඩුක්‌කොඩෙයි අසුනද, සී වන්නිසිංහම් මහතාට කෝපායි අසුනද, වී. එන්. නවරත්නම් මහතාට චාවකච්ෙච්රි අසුනද, වී. ඒ. කන්දයියා මහතාට කයිට්‌ස්‌ අසුනද යනාදී වශයෙනි. එය ඔවුන්ගේ ෙµඩරල් ක්‍රමයට දෙන ලද ජනතා වරමක්‌ බඳු විය.

එසේ නමුත් යාපනය දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ උතුරේ පිහිටි පේදුරු තුඩුව අසුන දිනා ගැනීමට ෙµඩරල් පක්‍ෂය සේම ලංකා ද්‍රවිඩ සංගමය ද අපොහොසත් විය. එහි ජයග්‍රාහකයා වූයේ ලංකා කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂයේ අපේක්‍ෂක පී. කන්දයියා මහතාය. ඔහුගේ ප්‍රතිවාදියා වූ ෙµඩරල් පක්‍ෂයේ කේ. තුරෙයිරත්නම් මහතාට අන්ත පරාජයක්‌ හිමි විය.

ජාතිවාදයේ ගිනි පුපුරු ශීඝ්‍රයෙන් උතුර - නැඟෙනහිර පුරා ඇවිලෙමින් තිබූ එවන් යුගයක යාපන දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ අසුනක්‌ දිනා ගැනීමට සමත් වූ මෙම සැබෑ මානව හිතවාදී මාක්‌ස්‌වාදියා වෙත හැම කෙනෙකුගේම දැඩි අවධානය යොමු විය. ජාතිවාදයට සේම බෙඳුම්වාදයට ද ඉඳුරාම පටහැනි සංකල්පයක්‌ වන මාක්‌ස්‌වාදය ජාති ආගම් කුල මල හෝ ප්‍රදේශ බේද ආදී කිසිවක්‌ නොතකන දර්ශනයකි. ධනය ගොඩ ගසමින් සුර සැප විඳින ධනපති පංතියත් ඔවුනට ධනය උපයා දෙන ඒ සඳහා සුළු වේතනයකට දහඩිය වගුරන සදාකාලිකවම දුක්‌ විඳිනා ගොවියන් කම්කරුවන් වන් නිර්ධන පංතියත් අතර ඇතිවෙන නිරන්තර සටනේදී පීඩිත පංතිය ජයගෙන සාමූහික නිෂ්පාදනය හා සාමූහික පරිහරණය සිදුවෙන සමාජවාදී සමාජයක්‌ බිහිවෙන බව මාක්‌ස්‌වාදීහු තරයේ විශ්වාස කරති. එහිදී යම් සමාජයක සතුරා වන්නේ තවත් ජාතියක ආගමක හෝ ගෝත්‍රයක පිරිසක්‌ නොව එම කුමන පිරිසකට අයත් වුවත් හෙළා දැකිය යුත්තේ පීඩතයන් සූරාකන ධනපතියන් ම විනා අන් අයෙක්‌ නොවන බව මාකස්‌වාදයේ ඉගැන්වීමයි. එහෙත් මෙම මතවාදයන් පිළිගැනීමට තරම් උතුරේ මාක්‌ස්‌වාදී (සමාජවාදී) ව්‍යාපාරය තහවුරු වී තිබුණේ නැත.

යාපනය අර්ධද්වීපයේ කුල භේදය රජ වී තිබිණි. කුල හීනයන් ලෙස සැලකූ කිසිම පුද්ගලයකුට හින්දු කෝවිලකට ගොස්‌ ආගමික වතාවත්වල යෙදීමට කුලීන පුද්ගලයන් ඉඩ දුන්නේ නැත. අවම වශයෙන් බාබර් සාප්පුවකට ගොස්‌ කරණවෑමියා ලවා තම හිස කෙස්‌ කප්පවා ගැනීමටවත් ඉඩක්‌ තිබුණේ නැත. පිපාසය උග්‍ර වී ජීවිතයෙන් සමු ගැනීමට සැරසෙන කුලහීනයකුට වුව කුලීනයකුගේ ළිඳකින් දිය පොදක්‌ බීමට අවසර තිබුණේ නැත.

උතුර - නැගෙනහිර තල් රා කර්මාන්තයේ නියුතු වූ කම්කරුවන්ගෙන් අති මහත් බහුතරය පහත් යෑයි කුලීනයන් විසින් හඳුන්වන ලද ජනතාවය. ඔවුන් ඉතා දරුණු ලෙස කොන් කරනු ලැබ සිටියහ. ඔවුන් මුහුණ දුන් බරපතළ සමාජ අසාධාරණයන්ට විරුද්ධව ඔවුන් දැනුවත් කිරීමේ දැවැන්ත ව්‍යාපාරයක්‌ පී. කන්දයියා මහතා විසින් අරඹා තිබිණි. ආගම ඇදහීම, කථා කිරිම හා රැස්‌වීමේ අයිතිය ප්‍රධාන විවිධ මානව අයිතිවාසිකම් මෙම දුක්‌ විඳින ජනතාවට ද අයිති බවත් ඒවා දිනා ගැනීමට සංවිධාන ගත විය යුතු බවත් කන්දයියා මහතා ඔවුන්ට පෙන්වා දුන්නේය. කේ. රාමනාදන්, පී ශන්කර් හා මොහොමඩ් ඊබ්‍රාහිම් ආදී ප්‍රගතිශිලී නායකයන් සමඟ එක්‌ව කන්දයියා මහතා රා කම්කරුවන් වෘත්තීය සමිතියක්‌ ලෙස සංවිධානගත කිරීමට කටයුතු කළේය. ඒ මහතාගේ මෙම ප්‍රගතිශිලී ක්‍රියා පිළිවෙත නිසාම ඒ මහතා 1956 දී පේදුරුතුඩුව අසුන පහසුවෙන් ජය ගත් බව එකල පැවැති විශ්වාසයයි.

චතුර කථිකත්වයකින් හා මනා සංවිධාන ශක්‌තියකින් යුතු ඒ මහතා පෙරට පැමිණි විවිධ බාධක දුෂ්කරතා නිසා කිසි විටෙකත් අධෛර්යයට පත් වූයේ නැත. ඔහු විරල ගණයේ උත්සාහවන්තයකු බව සමකාලීන දේශපාලනඥයන් විශ්වාස කළහ.

විසිවැනි සියවසේ ආරම්භයේ ජන්ම ලාභය ලත් පොන්නම්බලම් කන්දයියා මහතාගේ දෙමාපියෝ පේදුරුතුඩුවේ ධනවත් අය වූහ. හේ යාපනයේද අගනුවර ද ප්‍රමුඛ පාසල් කිහිපයක අධ්‍යාපනය ලැබීය. උසස්‌ ධනවත් පවුල්වල දරුවන් අධ්‍යාපනය සඳහා එංගලන්තයට යෑවීම එකල මෝස්‌තරයක්‌ වී පැවතුණි. කන්දයියා ශිෂ්‍යයාගේ පියා ද තම පුත්‍රයා එංගලන්තයේ කේම්බ්‍රිඡ් සරසවියට ඇතුළත් කිරීමට පියවර ගත්තේය. එම අවස්‌ථාව තම දේශපාලන පන්නරය ලැබිමට පිටිවහලක්‌ කර ගත්තේය. 1917 වී. අයි. ලෙනින්ගේ නායකත්වයෙන් ඔක්‌තෝබර් විප්ලවය සිදු වී සමාජවාදී සෝවියට්‌ සමූහාණ්‌ඩුව බිහි වී තිබිණි. එම විප්ලවයේ ආශ්වාදය කේම්බ්‍රිඡ් සරසවියේ අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටි තරුණ ශිෂ්‍යයන්ට කදිම අත්දැකීමක්‌ විය. ඔවුහු ඉන් පන්නරය හා නොමඳ ධෛර්යය ලැබූහ. තම රටවල්වලදී ප්‍රභූ දෙමාපියන් වෙතින් හා සමාජයෙන් ලද නොහැකි මතවාද හා අදහස්‌ ඔවුන් වෙත ගලා එන ලෙසින් ඔවුහු සංවිධානගතව සිටියහ. බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත වලින් පමණක්‌ නොව බ්‍රිතාන්‍යය, ඔස්‌ටේ්‍රලියාව සහ කැනඩාව වැනි රටවලින් පැමිණ කේම්බ්‍රිඡ් සරසවියේ ඉගෙනුම ලබමින් සිටි සුදු ජාතික ශිෂ්‍යයන් පවා නිරායාසයෙන් මාක්‌ස්‌වාදය කරා ඇදී යන ප්‍රවණතාවක්‌ එකල පැවතුණි.

කන්දයියා ශිෂ්‍යයා තම අධ්‍යාපන කටයුතු හා ඊට අමතරව කළ දේශපාලන කටයුතු මනාව කරගෙන යන අතරතුර ලංකාවෙන් පැමිණ එහි ඉගෙනුම ලබමින් සිටි ඒ. වෛද්‍යලිංගම් හා පීටර් කේනමන් යන සිසුන් දෙදෙනා හඳුනා ගැනීමට අවස්‌ථාව ලැබිණි.

පීටර් කේනමන් යනු එකල බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය යටතේ මෙරට අගවිනිසුරු තනතුර හෙබවූ ඊ. ඒ. කේනමන් මහතාගේ පුත්‍රයා ය.

මෙම ශිෂ්‍ය සගයෝ බ්‍රිතාන්‍යයේදී විවිධ දේශනවලට සවන් දෙමින් මාක්‌ස්‌වාදය පිළිබඳ පොත්පත් කියවමින් තම දැනුම වර්ධනය කර ගත්හ. යටත් විජිතයක්‌ වූ තම රටේ දී තමන්ට අත් විඳීමට ලැබෙන නිදහසට වඩා විශාල නිදහසක්‌ හා කරුණු කාරණා දැන ගැනීමට ඇති අවස්‌ථාවක්‌ එරටේදී ලැබීම ගැන ඔවුහු සතුටට පත් වූහ. එම වකවානුව වන විට ස්‌පාCඳ්Cඳයේ සිවිල් යුද්ධය ඇරැඹී තිබිණි. ජනතා ඡන්දයෙන් බලය ලබාගෙන සිටි ස්‌පාCඳ්Cඳයේ සමාජවාදී රජය පෙරළා දමා බලය අල්ලා ගෙන සිටි හමුදාපතිවරයකු වූ ප්‍රෑන්කෝ අත්තනෝමතික ලෙස රට පාලනය කරමින් ජනතාව තලා පෙළා කටයුතු කිරිම නිසා මෙම සිවිල් යුද්ධය ඇරැඹී තිබූ අතර එම සිවිල් යුද්ධය කෙරෙහි මුළු ලෝකයේම අවධානය යොමු වී තිබිණි. එවක එංගලන්තයේ අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටි බොහෝ විදේශීය සිසුහු ස්‌පාCඳ්Cඳ යුධ පෙරමුණට ගොස්‌ ප්‍රෑන්කෝ සෙනෙවියාගේ රජයට හා එහි හමුදාවන්ට එරෙහිව යුද වැදී සිටි ජනතාවට සහෝදරාත්මක ලීලාවෙන් ආශීර්වාද කළහ. එම සිසු පිරිස්‌වලට නායකත්වය දුන්නේ පී. කන්දයියා හා පීටර් කේනමන් යන මහත්වරු ය.

දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමය ඇරඹුණේ එම යුගයේ ය. මුළු ලොවම බලය තමන් සතු කර ගැනීමට සිහින දකිමින් µeසිස්‌ට්‌වාදය ඔස්‌සේ මුළු ලොවටම අභියෝග කරමින් තර්ජනය කරමින් සිටි අඩොල්µa හිට්‌ලර්ගේ ජර්මානු හමුදාවෝ පෝලන්තය ආක්‍රමණය කරමින් යුද්ධයට මුල පිරූහ. ගැටුම ඉතා සුළු කලකින් ලොව පුරා ව්‍යාප්ත වන්නට විය. එංගලන්තයේ කේම්බ්‍රිඡ් සරසවියේ ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරයේ වහළ මතට ද ජර්මානුවන්ගේ බෝම්බ පතිත විය. එම තිරශ්චීන ප්‍රහාරයෙන් කොමියුනිස්‌ටිවාදී ඉන්දීය ශිෂ්‍යයෙක්‌ මිය ගියේය. ඔහු පීටර් කේනමන් මහතා සමඟ එකම කාමරයේ නේවාසිකව සිටි සගයා ය. වාසනාවකට මෙන් එවේලේ පීටර් කේනමන්, පී. කන්දයියා හා වෛද්‍යලිංගම් යන මහත්වරු නේවාසිකාගාරයේ නොසිටියහ. එසේ නොවූවා නම් ඔවුන්ද මළවුන් අතරය.

මෙවන් අත්දැකීම් සම්භාරයක්‌ ලබමින් සමාජවාදය හා මාක්‌ස්‌වාදය ගැන මෙන්ම විෂය මූලික අධ්‍යාපනයක්‌ ද සහිතව 1940 දී කන්දයියා හා වෛද්‍යලිංගම් යන තරුණයන් දෙදෙනා තම අධ්‍යාපනය නිමවා මවුබිමට සැපත් වූහ.

එම වකවානුව වන විට ලංකාවේ මාක්‌ස්‌වාදී දේශපාලන පක්‍ෂ දෙකක්‌ බිහි වී තිබිණි. එය එකක්‌ නොව දෙකක්‌ වීමට හේතු වූයේ දෙවැනි ලෝක මහා සංග්‍රාමය පිළිබඳව අනුගමනය කළ යුතු ප්‍රතිපත්තිය පිළිබඳ මත ගැටුමකි. හිට්‌ලර්ගේ ඒකාධිපති වියරුවට අනුව පෝලන්තය ආක්‍රමණය කිරීම නිසා එයට එරෙහි වූ බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය හා ප්‍රංශය ජර්මනියට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කිරීම නිසා යුද්ධය ඇරඹිණි. එම අස්‌ථාව වන විට සමාජවාදී සෝවියට්‌ රුසියාව යුද්ධයට අතගසා නොතිබිණි. එරට මධ්‍යස්‌ථ බවක්‌ පළ කරමින් සිටියේය. මෙකල බ්‍රිතාන්‍යය විසින් ලංකාව යටත් විජිතයක්‌ ලෙසින් පාලනය කළ තත්ත්වය හමුවේ දැඩි බ්‍රිතාන්‍යය විරෝධි සහ උග්‍ර නිදහස්‌කාමී ප්‍රතිපත්තියක සිටි වාමාංශික ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂය එම යුද්ධය හැඳින්වූයේ අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයක්‌ ලෙසිනි. එනිසා එයට සහාය දීම ද ප්‍රතික්‍ෂේප කළහ.

එහෙත් පසුව ජර්මනිය, තම ස්‌ථාවරය වෙනස්‌ කරමින් හිටි හැටියේම සෝවියට්‌ රුසියාවට පහරදීම නිසා එරටද යුද්ධයට අත ගැසුවේය. මේ වන විට සමසමාජ පක්‍ෂයේ සිටි එක්‌ ප්‍රබල කණ්‌ඩායමක්‌ දැරූ මතය වූයේ ලොව ප්‍රථම හා එකම සමාජවාදී රාජ්‍යය යුද්ධයට පැටලීම නිසා µeසිස්‌ට්‌වාදී ඒකාධිපති පොදුÊසතුරා වූ හිට්‌ලර් පරාජය කිරීම උදෙසා කෙරෙන යුද්ධය සාධාරණ වූවක්‌ බැවින් එම ප්‍රයත්නයට සහාය දිය යුතු බවයි. මෙම කාරණය අරභයා ඇති වූ විවාදය නිසා එකී කණ්‌ඩායම "එක්‌සත් සෝෂලිස්‌ට්‌ පක්‍ෂයZ යන නමින් තවත් පක්‍ෂයක්‌ ඇරැඹීය. 1943 ජූලි 03 දා සිට ලංකා කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂය නමින් ක්‍රියාත්මක වූයේ එම පක්‍ෂයයි. සිය අධ්‍යාපනය නිමවා සිය රට පැමිණි පී. කන්දයියා හා වෛද්‍යලිංගම් යන මහත්වරු එම පක්‍ෂයට බැඳී සිය දේශපාලන කටයුතු ඇරැඹූහ.

තමා ලද උපාධියට ගැලපෙන වෘත්තියක්‌ ගැන සෙවිල්ලෙන් පසු වූ කන්දයියා මහතාට එවක අරඹා තිබූ ලංකා විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය තනතුරක්‌ ගැන දැන ගන්නට ලැබිණි. පාලක පක්‍ෂයට සිය සුදුසුකම් හා දක්‍ෂතාවන් සනාථ කළ ඒ මහතාට එම කථිකාචාර්ය තනතුර ලැබිණි. කෙටි කලකදී තමා දක්‍ෂ ගුරුවරයෙකැයි සනාථ කිරීමට ඔහුට හැකි විය. තමා අදහන දේශපාලන දර්ශනයත්, එහි ප්‍රයෝජනයත් ඒ සඳහා කැපවිය යුතු ආකාරයත් හේ තම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවට මනාව අවබෝධ කළේය. තවමත් නිදහස ලබා නැති රටක එවන් දේශපාලන අදහස්‌ පතුරවන පුද්ගලයකු කථිකාචාර්යවරයකු ලෙසින් තබා ගැනීම කිසි ලෙසකින්වත් සිදුවියයුත්තක්‌ නොවෙන බවට තීරණය කළ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රධාන පාලක සර් අයිවෝ ජෙනිංග්ස්‌ ප්‍රධාන පාලන මණ්‌ඩලය තීරණය කළහ. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ පී. කන්දයියා මහතා විශ්වවිද්‍යාලයෙන් නෙරපා දැමීමයි.

ඉන් කිසිසේත්ම අධෛර්යයට පත් නොවූ කන්දයියා මහතා ලංකා කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂයේ ප්‍රබල ක්‍රියාකාරිකයකු ලෙසින් පූර්ණ කාලීන දේශපාලනයට අවතීර්ණ විය.

පෙර සඳහන් කළ පරිදි යාපන අර්ධද්වීපයේ කුල පීඩනය දුරු කිරීම, රා කම්කරුවන් සංවිධානගත කිරීම, දුක්‌ විඳින ගොවි කම්කරු ජනතාවගේ ජීවන තත්ත්වය නංවාලීම ආදී කටයුතුවලට හේ උනන්දු විය. ඉන් නතර නොවූ හෙතෙම කොළඹ නාගරික කම්කරුවන් ලංකා කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂය වෙත නැඹුරු කිරීමට මහත් උනන්දුවෙන් කටයුතු කළේය. දොස්‌තර එස්‌. ඒ. වික්‍රමසිංහ, පීටර් කේනමන්, එම්. ජී. මෙන්ඩිස්‌, ඩී. පී. යසෝදිස්‌ හා කේ රාමනාදන් ආදී ප්‍රගතිශීලී නායකයන් සමඟ එක්‌ව කන්දයියා මහතා විශාල සේවයක්‌ කළේය. උගතකු, බුද්ධිමතකු වශයෙන් ද ව්‍යක්‌ත කථිකයකු හා ක්‍රියාශීලී දක්‍ෂ සංවිධායකු වශයෙන් ද ඒ මහතාගෙන් මෙරට පීඩිත පංතියේ ජනතාවට විශාල සේවාවක්‌ ඉටු විය.

1956 මැතිවරණයේදී ජාතිවාදී බලකොටුවක්‌ වන් උතුරේ පේදුරුතුඩුව ආසනයට සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති පෙරටු කර ගනිමින් සටන් කළ කන්දයියා මහතා එම අසුන ජයගැනීම මෙරට දේශපාලන ඉතිහාසයේ තවත් එක්‌තරා සුවිශේෂී සිදුවීමකි.

ඊට පෙර 1947 මහ මැතිවරණයේදී කොමියුනිසිට්‌ පක්‍ෂයේ අපේක්‍ෂකයා ලෙස එම අසුනට තරග කළ ද ජයග්‍රහණය අසීරු විය. ඉන් පසුබට නොවූ ඒ මහතා දිගින් දිගටම ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින්, ජනතාවට විශාල සේවාවක්‌ කළේය. සංවිධාන කටයුතුවල නිරත විය. 1956 මහ මැතිවරණයෙන් ජය ලබා කම්කරු පංතිය වෙනුවෙන් ඔවුනට හිමිවිය යුතු වරප්‍රසාද ලබා දීමට මැති සබය තු=ළ නිරතුරුව හඬ නැඟුවේය.

නිරතුරුව අධික ලෙස වෙහෙසීම නිසා කන්දයියා මහතා නිතර නිතර අසනීප වන්නට විය. එම අසනීපයන් ගණන් නොගනිමින් ඒවාට හරිහමන් ප්‍රතිකාරයක්‌ නොලබමින් හේ පොදු ජන සේවයෙහි නිරත විය. නැවත පාර්ලිමේන්තුවට පත් වීම තමා වෙනුවෙන් නොව තම දුප්පත් ජනතාව වෙනුවෙන් යෑයි සලකමින් කටයුතු කළේය.

මෙසේ තම ශරීර සෞඛ්‍යය ගැන ද නොසලකමින් දිගින් දිගටම පීඩිත පංතියේ ජනතාව වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වූ ඒ මහතා බරපතළ ලෙස රෝගාතුර විය. 1960 සැප්තැම්බර්Êමස 08 දින හේ ජනතා මෙහෙවර නිම කරමින් අභාවප්‍රාප්ත විය.

එදා මෙදා තුර අඩ සියවසකට අධික කාලයක්‌ ගත වී ඇත. එහෙත් පී. කන්දයියා මහතා වන් ප්‍රතිපත්ති ගරුක මානව හිතවාදී කිසිදු දේශපාලනඥයකු උතුර නැඟෙනහිර පළාතින් බිහි වී නැත. අනාගතයේදීවත් එවැන්නෙක්‌ අපේක්‍ෂා කිරීමට ද සාධක නැත. කෙස්‌ නමුත් ජාතිවාදයෙන් තොරව ශ්‍රී ලංකාව එක්‌සේසත් කිරීමට එකම ජාතියක්‌ ලෙස සෑම ලාංකිකයෙක්‌ ම එක කොඩියක සෙවණ යටට ඒකාරාශී කිරීමට පී. කන්දයියා මහතා වැනි සැබෑ නායකයන් රැසක්‌ උතුරට - නැඟෙනහිරට අවැසි යුගයයි මේ.

 කේ. ඩබ්ලිව්. ගුණවර්ධන

ශක්තික සත්කුමාරගෙන් පසු කුසල් පෙරේරා ද?

By: Lanka Journalist on June 16, 2019 / comment : 0 media freedom in sri lanka, news

සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය පිළිබඳ පනත සැමට සාධාරණ අන්දමින් භාවිතා වනවා ද?
2007 අංක 56 දරණ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය පිළිබඳ පනත යටතේ මාධ්‍යවේදී කුසල් පෙරේරාට සහ ඩේලි මිරර් පුවත්පතට එරෙහිව කොළඹ සංවිධානාත්මක අපරාධ කොට්ඨාසය විසින් කොළඹ මහේස්ත්‍රාත්වරයා වෙත වාර්තා කර තිබෙන බව Sri Lanka Mirror වෙබ් අඩවිය විසින් වාර්තා කර තිබේ. මේ වන විට ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර ද ඔහු විසින් ලියන ලද කෙටිකතාවක් විසින් බෞද්ධ ආගමේ සංකේතාත්මක චරිත හා භික්ෂූන් විවේචනයට ලක්වීම හේතුවෙන් මෙම පනත යටතේ රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කර සිටියි.

Sinhala Tamil English Translations and Content Writing
කුසල් පෙරේරාට එරෙහිව කටයුතු ආරම්භ කර තිබෙන්නේ පසුගිය මැයි 17දා ඔහු විසින් ඩේලි මිරර් පුවත්පතට ලියන ලද “From Islamic terrorism to marauding Sinhala Buddhist violence” හෙවත් “ඉස්ලාම් ත්‍රස්තවාදයේ සිට කොල්ලකාරී බෞද්ධ ප්‍රචණ්ඩත්වය දක්වා” යන ලිපිය සම්බන්ධයෙනි.

2007 අංක 56 දරණ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය මෑතක සිට පොලිසිය විසින් ඇතැම් පුද්ගලයන්ට එරෙහිව භාවිතා කරන්නට පටන් ගෙන තිබෙන බව දක්නට ලැබේ.

මෙම පනත අනුව, කිසිදු පුද්ගලයකු යුද්ධය හෝ ජාතික, වාර්ගික, ආගමික වෛරය හෝ වෙනස්කම් කිරීමකට, එදිරිවාදිත්වයට හෝ ප්‍රචණ්ඩත්වයට පෙළඹවීමක් ඇති වන පරිදි ප්‍රචාරය නොකළ යුතු ය.

මේ මොහොත වන විටත්, මෙම වරද ඇතැම් මාධ්‍ය විසින් සහ ඇතැම් දේශපාලකයන් විසින් ශ්‍රී ලංකාවේ සුළු ජාතීන්ට එරෙහිව සුලබව කරමින් සිටින ආකාරය දැකිය හැකි ය.

මෙම පනත යටතේ ගැනෙන වරදකට වරදකරු බව මහාධිකරණ නඩු විභාගයකින් පසු ඔප්පු වුවහොත් වරදකරු අවුරුදු 10කට නොවැඩි දඬුවමකට ලක් කළ හැකි ය.

මෙම පනතෙහි ඇති සුවිශේෂත්වය වන්නේ මෙම පනත යටතේ ගැනෙන වැරදි සම්බන්ධයෙන් නඩු විභාග අවසන් වන තෙක් ඇප ලබාදිය නොහැකි වීමයි. ඇප ලබාදීම කළ හැක්කේ සුවිශේෂ තත්වයන් යටතේ මහාධිකරණය විසින් පමණි.

සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කර ප‍්‍ර‍වර්ධනය කිරීම සඳහා වන ජාත්‍යන්තර බැඳීම්වලට යටත් වෙමින් ශ්‍රී ලංකාව 1980 ජූනි 11 වෙනි දින සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය (ICCPR) අත්සන් කළේ ය.

කේන්ද්‍රීය සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් සනාථ කිරිම සඳහා නීති සම්පාදනය කරමින් 2007 අංක 56 දරණ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය පිළිබඳ පනත බලාත්මක කරන ලදී.

          ----------------------- praja.lk

අල්ලස්ගත් මන්ත්‍රීවරු මැති සබයෙන් එළියට

By: Lanka Journalist on June 11, 2019 / comment : 0 Lanka Journalist, old sri lanka

වැරදුණේ කොතැනද? - වික්ටර් අයිවන්

By: Lanka Journalist on June 05, 2019 / comment : 0 politics, sri lanka Journalist

ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ හිතුවක් කාරී, දූෂිත, පීඩාකාරී හා භේදවාදී පාලනය පරාජය කොට බලයට පත් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ හා අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩුව මහජනයාට අලූතෙන් කිසිවක් නොදුන්නා වුවද රාජපක්ෂ පාලනය පරාජය කිරීමේ දේශපාලන සංසිද්ධියට ලැබෙන ඓතිහාසික වැදගත්කම නැතිවන්නේ නැත. එය අනියම් ලෙස ඇති කළ එක් වැදගත් ප‍්‍රතිඵලයක් වනුයේ අශීලාචාර මාවතක ගමන් කරමින් තිබූ රටේ ගමන් මග ශීලාචාර මාවතකට තල්ලූ කිරීමය. එය ආපස්සට හැරවිය නොහැකි ඓතිහාසික ක‍්‍රියාදාමයක් ලෙසද සැලකිය හැකිය.

මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා එම ජනාධිපතිවරණය නැවත ජයගැනීමට සමත් වී නම් විය හැකිව තිබූ නරක දේවල් අතර තිබූ නරකම දේ ලෙස සැලකිය හැක්කේ ඇමරිකාව ප‍්‍රමුඛ බටහිර රටවල් තනි තනිව හෝ එකට එකතු වී ලංකාවට සම්බාධක පනවන තත්ත්වයක් ඇතිවීමය. එය එසේ වී නම් ලංකාව පහසුවෙන් ජයගත නොහැකි කාලකණ්ණි තත්ත්වයකට ඇද වැටෙන්නට ඉඩ තිබුණි. ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂද ඒ බව දැන සිටියේය. ඔහු ඉක්මන් ජනාධිපතිවරණයකට යොමුවූයේද එවැනි තත්ත්වයක් ඇතිවන්නට පෙර තමන්ගේ දේශපාලන ආධිපත්‍යය තහවුරු කරගැනීම අවශ්‍යවේයැ’යි කල්පනා කළ නිසාය. ඒ අර්ථයෙන් ඉක්මන් ජනාධිපතිවරණයක් සඳහා ජනාධිපතිවරයාට ඇතිවූ දේශපාලන තෘෂ්ණාව රටේ ජනතාවගේ වාසනාවට ඇතිවූ තෘෂ්ණාවක් ලෙස සැලකිය හැකිය. මහින්ද රාජපක්ෂ පාලනය පරාජය කිරීම නිසා ලංකාවේ ජනතාවට ඊළඟට ලැබුණු වැදගත්ම දායාදය ලෙස සැලකිය හැක්කේ අන්තර්ජාතික සම්බාධක පනවන තත්ත්වයෙන් ලංකාව නිදහස් වීමය.

ඇතිවූ දේශපාලන පරිවර්තනයේ ලොකු චිත‍්‍රය වර්ණවත්ය. එහෙත් ඊට වෙනස්ව පොඩි චිත‍්‍රය අවුල්සහගතය. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට තමන්ගේ පාලනය පිළිබඳ යථා තක්සේරුවක් නොතිබීම ඔහුගේ පරාජය කෙරෙහි බලපෑ එක් වැදගත් සාධකයක් වීයැ’යි කිව හැකිය. දැන් එයම ජයග‍්‍රාහී අනුප‍්‍රාප්තික ආණ්ඩුවේ ඉදිරි ගමන අවුල් කිරීමට හේතුවී තිබෙන ප‍්‍රබල සාධකයක් වී තිබේ.

යෝධයා පරාජය කිරීමට සිහින දැකීම

එල්ටීටීඊය යුදමය වශයෙන් පරාජය කිරීමේ සංසිද්ධිය මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා යෝධයකු බවට පත් කොට අන් සියලූ ප‍්‍රතිපක්ෂ නායකයන් අඟුටුමිට්ටන් බවට පත්කිරීමට හේතු විය. ඒ සමග යෝධයකුට තිබෙන උද්දච්චකම ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂටද තිබුණේය. යෝධයකු ඉදිරියේ අඟුටුමිට්ටන්ට තිබෙන හීනමානය අන් ප‍්‍රතිපක්ෂ නායකයන්ටද තිබුණේය. මේ දෙපක්ෂය අතර තිබූ මහා පරතරය නිසා ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ හරි වැරදි කුමක් වුවත් ඔහු ප‍්‍රතිපක්ෂ අඟුටුමිටි නායකයන්ට පරාජය කළ නොහැකි අනභිභවනීය නායකයකු ලෙස සලකන තත්ත්වයක් මහජනතාව අතරද තිබුණේය.

දේශපාලන සමාජය වසාගෙන පැවති එම හීනමානයට එරෙහිව මතුපිටින් බලන විට ඉතා ආකර්ෂණීය දේශපාලන සූත‍්‍රයක් ඉදිරිපත් කරන සමාජ ව්‍යාපාරයක් පසු කලෙක මතුවිය. ඒ මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන්ගේ නායකත්වයෙන් ක‍්‍රියාත්මක වූ සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වන ව්‍යාපාරයයි. එම ව්‍යාපාරය කීවේ ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ සමග ජනාධිපති ක‍්‍රමය පරාජය කිරීම සඳහා මහින්ද රාජපක්ෂ සමග තරගයට දේශපාලන නායකයකු වෙනුවට මහජනයාගේ පිළිගැනීමට හේතුවන ස්වාධීන පුද්ගලයකු පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස ඉදිරිපත් කළ යුතු බවය. මහින්ද විරෝධී සියලූ දේශපාලන පක්ෂ එම පොදු අපේක්ෂකයාට සහාය දිය යුතු බවය. පොදු අපේක්ෂකයාගේ එකම අරමුණ විය යුත්තේ සීමිත ව්‍යවස්ථා ප‍්‍රතිසංස්කරණයක් මගින් ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කොට 17 වැනි සංශෝධනය නැවත බලගැන්වීමය. ඒ මගින් 17 වැනි සංශෝධනය යටතේ ඇති කර තිබූ ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ක‍්‍රමය නැවත පණගැන්වීමය. මෙම සීමිත අරමුණ වෙනුවෙන් සකස් කරන ලද ව්‍යවස්ථා සංශෝධන කෙටුම්පතක්ද මෙම ව්‍යාපාරයට තිබුණි. එම කෙටුම්පතේ කෙටුම්පත්කරුවා ලෙස ක‍්‍රියාකර තිබුණේ වර්තමානයේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථා සම්පාදන විෂයේ ප‍්‍රධාන උපදේශක ලෙස ක‍්‍රියාකරන ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්නය.

සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනේ සීමා

ජනාධිපති ක‍්‍රමයට එරෙහිව මහජන මතයක් ගොඩනැගීමෙහිලා මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් හා ඒ හිමියන්ගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් ක‍්‍රියාත්මක වූ සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වන ව්‍යාපාරය ඉටුකරමින් තිබූ කාර්යභාරය ගැන මා තුළ විශාල ප‍්‍රසාදයක් තිබුණද මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය කොට දේශපාලන ක‍්‍රමයේ විපර්යාසයක් ඇති කිරීම පිණිස එම ව්‍යාපාරය ඉදිරිපත් කළ සූත‍්‍රය ආරම්භයේ සිටම මාගේ බලවත් විවේචනයට හේතුවිය. ඒ ගැන ලියන විවේචනය දීර්ඝ ලිපි පෙළක් බවට පත්වී අවසානයේ එම ලිපි එකතුව ‘නව ව්‍යවස්ථාවක් හදාගැනීමේ ප‍්‍රශ්නය’ යන තේමාව යටතේ පළකෙරෙන පොතක් බවටද පත්විය. දැන් ඇතිවී තිබෙන අවුල්සහගත තත්ත්වය හොඳින් තේරුම් ගැනීමට ප‍්‍රයෝජනවත් වන නිසා ඒ ගැන මා පළකරන ලද විවේචනයට ඇතුළත් මූලික තර්ක නැවත සලකා බැලීම ඇතිවී තිබෙන අවුල්සහගත තත්ත්වය තේරුම් ගැනීම සඳහා ප‍්‍රයෝජනවත්ය.

1. එම ව්‍යාපාරය ඉදිරිපත් කරන ලද සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනට ‘ජාතිය ගොඩනැගීම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය’ ඇතුළත් නොවීය. ¥ෂිත හිතුවක්කාරී අශීලාචාර පාලන ක‍්‍රමයක් ඇතිවීම කෙරෙහි ජනාධිපති ක‍්‍රමය අතිරේක සාධකයක් ලෙස බලපා තිබුණද, එවැනි තත්ත්වයක් ඇති කිරීම කෙරෙහි ප‍්‍රධාන සාධකය ලෙස බලපා තිබුණේ ජාතිය ගොඩනැගීමට අසමත්වීම තුළ ඇතිවී තිබුණු වර්ග, ආගම් හා කුල වශයෙන් වර්ධනය වූ භේදයන්ය. එම මූලික ප‍්‍රශ්නය නොසලකා ඉදිරිපත් කරන කිසිදු විසඳුමක් රට මුහුණ දී තිබෙන අර්බුදයට විසඳුමක් නොවන බවත් ඒ නිසා එම අර්බුදයට විසඳුමක් ලැබෙන ආකාරයට විධිමත් ලෙස නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇතිකර ගන්නා තැනකට අප යායුතු බව මගේ මතය විය.

2. පොදු අපේක්ෂකයා පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයේදී එම ව්‍යාපාරය එක හඬින් පෙනී සිටියේ ඉදිරිපත් කරන පොදු අපේක්ෂකයා පක්ෂ දේශපාලනයට කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති සියලූ දෙනාගේ පිළිගැනීමට හේතුවන නිර්පාක්ෂිකයකු විය යුතු බවය. නිර්පාක්ෂික පොදු අපේක්ෂකයා වෙත පවරා දී තිබුණු වගකීම වූයේ තිබෙන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ඉදිරිපත් කරන සරල ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් මගින් ජනාධිපති සතු බලතල අහෝසි කොට තිබුණු 17 වැනි සංශෝධනය යළි බලගැන්වීමය. එම කාර්යය හයමාසයක් තුළ සම්පූර්ණ කොට පොදු අපේක්ෂකයා තනතුරෙන් ඉවත් වී ගෙදර යා යුතුය. ඒ ගැන වන මගේ විවේචනය වූයේ වැදගත් වනුයේ පොදු අපේක්ෂකයා කවුරුන්ද යන්න පළමුවෙන් තීන්දු කිරීම නොව සරල ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් වෙනුවට නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇතිකර ගැනීමේ වැදගත්කම පිළිගනිමින් එම ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් විය යුතු මූලධර්ම හඳුනා ගනිමින් එම මූලධර්ම සඳහා විරුද්ධ පක්ෂ අතර පොදු එකඟතාවක් ඇතිකර ගනිමින් ඉන්පසු ජනාධිපතිවරණය සඳහා පොදු අපේක්ෂකයකුත්, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය සඳහා පොදු අපේක්ෂක ලැයිස්තුවකුත් හඳුනාගැනීම බවය. සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහන ජනාධිපතිවරයාට පමණක් සීමාකිරීම ගැනද මම විවේචනය කළෙමි. එසේම පොදු අපේක්ෂකයා ජයගත්තත් පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි බලය තිබෙන්නේ පරාජිතයාගේ පක්ෂයට වීම නිසා වැරදිලාවත් එම පක්ෂය සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනට අවහිර කරන තැනකට ගියහොත් ඊට දෙන විසඳුම කුමක්දැ’යි මම ප‍්‍රශ්න කළෙමි. ඒ ප‍්‍රශ්නයට ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්න දෙන ලද පිළිතුර වූයේ ජනාධිපතිවරණයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය වුවහොත් ශ‍්‍රීලනිපයේ මන්ත‍්‍රීවරුන් ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන වැඩසටහනට සහාය දෙන බව තමන්ට හොඳටම විශ්වාස බවය.

අරාජිකත්වයක් වෙනුවට අවුල්සහගත තත්ත්වයක්

අවසානයේ පොදු විපක්ෂය මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන තමන්ගේ පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස තෝරාගැනීමෙන් පසු තමන්ගේම වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කරනවා වෙනුවට රටට ඉදිරිපත් කළේ සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වන ව්‍යාපාරය ඉදිරිපත් කළ වැඩසටහනය. එයට අලූත් අංග කිහිපයක් එකතු කර තිබුණද වැඩසටහනේ සාරය එක සමාන විය.

රටේ මොනයම් හෝ වාසනාවකට පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස තරග බිමට ආවේ දේශපාලනයෙන් පිටස්තර ස්වාධීන පුද්ගලයකු නොව දේශපාලන පුද්ගලයෙකි. ස්වාධීන පුද්ගලයකු ජයගත්තේ නම් සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වන ව්‍යාපාරයේ කොන්දේසි අනුව ඔහු හයමාසය සම්පූර්ණවීමෙන් පසුව තනතුරෙන් ඉවත් වී ගෙදර යායුතුව තිබුණේය. ජයග‍්‍රාහී පොදු අපේක්ෂකයා ස්වාධීන පුද්ගලයකු නොවන නිසා ඔහු හය මාසයක කාලය සම්පූර්ණ වීමෙන් පසු තනතුරෙන් ඉවත් වී ගෙදර යන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට අවුරුදු 5ක් තනතුරේ රැුඳී සිටීමට අපේක්ෂා කරයි. වැදගත්ම දේ ජයග‍්‍රාහකයා තමන් ලැබු ජයග‍්‍රහණයෙන් පසු ශ‍්‍රීලනිපයේ නිල නායකයා බවට පත්ව සිටියදීත් සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහන සඳහා ශ‍්‍රීලනිප එකඟ කරවා ගැනීමට සමත් නොවීමය. මෛත‍්‍රීපාල වෙනුවට දේශපාලනයෙන් පිටස්තර ස්වාධීන පුද්ගලයකු ජයගත්තේ නම් විය හැකිව තිබුණේ ශ‍්‍රීලනිප ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනට සහාය නොදීම හා තේරී පත්වූ පුද්ගලයාට හයමාසයක කාලය සම්පූර්ණ වීමෙන් පසු තනතුර අතහැර ගෙදර යන්නට සිදුවීම නිසා රට පූර්ණ අරාජික තත්ත්වයකට තල්ලූවීමය. එහෙත් දැන් අප ඉන්නේ පූර්ණ අරාජික තත්ත්වයක නොව පූර්ණ අවුල්සහගත තත්ත්වයකය. එය තෝරාගත් වැඩසටහන ප‍්‍රායෝගික නොවීම හා ඒ ආශ‍්‍රයෙන් ගොඩනගා ගෙන තිබෙන චින්තනයට ආවේණික අවුල්සහගතභාවයේම ප‍්‍රති ඵලයක් ලෙස සැලකිය හැකිය.

මැතිවරණ ජයග‍්‍රහණයෙන් පසු ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල ශ‍්‍රීලනිපයේ නිල නායකත්වයට පත්වුවද ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහන ආණ්ඩුව අපේක්ෂා කරන ආකාරයට ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට ඉඩදෙන්නට ශ‍්‍රීලනිප කැමති වූයේ නැත. ශ‍්‍රීලනිප මන්ත‍්‍රී කණ්ඩායම අතර ප‍්‍රවණතා තුනක් ඇති බව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබේ. එක් ප‍්‍රවණතාවක් මෛත‍්‍රීපාලට පක්ෂය. තවත් ප‍්‍රවණතාවක් මහින්දට පක්ෂය. මේ දෙපැත්තටම නැති තුන්වැනි පිරිසක්ද එහි සිටින්නේය. ශ‍්‍රීලනිප මන්ත‍්‍රී කණ්ඩායම ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනට සහයෝගය දෙන බව කීවද සහයෝගිතාව සඳහා ඉදිරිපත් කරන කොන්දේසි ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනේ දර්ශනයට පටහැනිය. ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරනවාට ශ‍්‍රීලනිප විරුද්ධය. ඔවුන්ගේ අපේක්ෂාව වී ඇත්තේ එය ප‍්‍රතිසංස්කරණය කිරීමය. ඔවුන් යෝජනා කරන්නේ ජනාධිපති ක‍්‍රමය ප‍්‍රතිසංස්කරණය කිරීමෙන් පසුත් ජනාධිපතිවරයා තෝරා පත්කරගත යුත්තේ ජාතික මට්ටමෙන් පැවැත්වෙන මැතිවරණයකින් විය යුතු බවය. ආණ්ඩුවට යට නොවී ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහන අනියම් ලෙස පාලනය කිරීම ශ‍්‍රීලනිපයේ උපාය මාර්ගික අරමුණ වී තිබෙන බව පෙනේ. ඇතිවී තිබෙන මෙම අවුල්සහගත තත්ත්වය ඉදිරියේ අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ස්ථාවරය වී ඇත්තේ අපේක්ෂා කරන ප‍්‍රතිසංස්කරණ දින 100ක කාලය තුළ සපුරාගත නොහැකි නම් දින 100 කාලය සම්පූර්ණ වීමත් සමග අපේ‍්‍රල් 23 වැනිදා පොරොන්දු වී ඇති පරිදි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට යායුතු බවය.

තීක්ෂ්ණ ඉදිරි දැක්මක් නොතිබීම

ජනාධිපතිවරණය ජයගත් පක්ෂ එකතුවේ නායකයන්ට යථාර්ථවාදී හා තීක්ෂ්ණ ඉදිරි දැක්මක් තිබුණේ වී නම් අනුන්ගෙන් ණයට ගත් සරල ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනකට කොටු නොවී ජනාධිපතිවරණ ජයග‍්‍රහණයෙන් පසු තාවකාලික ආණ්ඩුවක් පිිහිටුවා ගනිමින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර පොදු ලැයිස්තුවක් යටතේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය තරග කරන තැනකට යායුතුව තිබුණි. එසේ වී නම් ජනාධිපතිවරණයේදී වෙනසක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ජනතාව ඊට දායක වන්නට ඉඩ තිබුණේ මහත් ආස්වාදජනක හැඟීමකින් යුතුවය. එවිට ජනාධිපති වරණයේදී පරාජය වූ පක්ෂ එකතුවට පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට යන්නට සිදුවනුයේ රාජ්‍ය බලයද නැතිව පරාජිත හැඟීමකින් යුතුවය. එවැනි මැතිවරණයකින් ජයග‍්‍රාහී එකතුවට කැපීපෙනෙන ජයග‍්‍රහණයක් හිමිකර ගන්නට ඉඩ තිබුණා සේ ම එසේ වී නම් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වන ශ‍්‍රීලනිප මන්ත‍්‍රීවරුන් ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනට සාර්ථක ලෙස දායක කරගැනීමටද හැකිවන්නට ඉඩ තිබුණි.

එහෙත් ජනාධිපතිවරණය ජයගැනීමෙන් පසු ඉක්මන් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට නොගොස් සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට දරන ලද අසාර්ථක උත්සාහයකින් පසුව පැවැත්වෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකදී ජනාධිපති වරණයේ ජයග‍්‍රහණයට දායක වූ පිරිස් ඒ සමාන උද්යෝගයකින් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට දායක වනු ඇතැ’යි සිතිය නොහැකිය. අනෙක් අතට පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ජයග‍්‍රාහකයාට ලැබෙන ජයග‍්‍රහණයද ජනාධිපති වරණයෙන් පසු වහාම පවත්වනු ලබන මැතිවරණයකින් ලැබෙන ජයග‍්‍රහණය තරම් විශාල වනු ඇතැ’යිද සිතිය නොහැකිය. දැන් ජයග‍්‍රාහී පිල ඉන්නේ සමගිසම්පන්නව එකා මෙන් ක‍්‍රියාකරන තැනක නොව භේදභින්න වූ තත්ත්වයකය. එක පැත්තකට ගමන් කරන තැනක නොව පැති කිහිපයකට අදින තැනකය. ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද පරාජය කිරීමට දායක වූ ජනතාව අතර ඇත්තේද පරවී යන උද්යෝගයකි. පක්ෂ එකතුවේ නායකයන් කෙරෙහි ඔවුන් තුළ පැවති විශ්වාසයේද කිසියම් පිරිහීමක් ඇතිවී තිබෙන්නේයැ‘යි කිව හැකිය. ඔවුහු දෙන ලද පොරොන්දු ඒ ආකාරයෙන්ම ඉටුකරනු ඇති බවට ලොකු විශ්වාසයක් ඇති කරගෙන තිබුණු අතර ¥ෂිතයන්ට දැඩි දඬුවම් දෙන පිළිවෙතක් අනුගමනය කරනු ඇතැ’යි ද විශ්වාස කළහ. ඔවුන් අපේක්ෂා කළ කිසිවක් ඒ ආකාරයෙන් ඉටු නොවී තිබීම නිසා දැන් ඔවුන් අතර ඇත්තේ අපේක්ෂාභංග තත්ත්වයකි.

අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ

දැන් අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ එකහඬින් කියා සිටිනුයේ දින සීයේ වැඩසටහනට ඇතුළත් කාරණා එම දින සීය තුළ සම්පූර්ණ කිරීමට අසමත් වුවත් අපේ‍්‍රල් 23 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර මැතිවරණයකට යායුතු බවය. ඒ අදහසට එකඟ නැති පිරිසක්ද ආණ්ඩුව තුළ සිටින බව පෙනෙන්නේය. ඔවුන් කියන්නේ දෙන ලද පොරොන්දු ඉටුකිරීමට දින 100 ප‍්‍රමාණවත් නොවේ නම් වැඩිපුර කාලයක් ලබාගෙන හෝ ඒවා සම්පූර්ණ කිරීමෙන් පසුව පමණක් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට යායුතු බවය. එහෙත් ඇත්තටම දැන් පවතින්නේ කාලය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයටත් වඩා ශ‍්‍රීලනිප වෙට්ටු දැමීමේ ප‍්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. ශ‍්‍රීලනිපයේ එකඟතාවක් ඇති නම් වැඩිපුර කාලයක් ගෙන හෝ පොරොන්දු වී තිබෙන ප‍්‍රතිසංස්කරණ සම්පූර්ණ කිරීම වැදගත්ය. එහෙත් ශ‍්‍රීලනිපයේ උපාය මාර්ගික අරමුණ වී තිබෙන්නේ සහයෝගය දීමේ මුවාවෙන් ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහන ක‍්‍රියාත්මකවීම වැළැක්වීම නම් නොකරන වෙදකමක් වෙනුවෙන් කාලය ගතකරනවාට වඩා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට යෑම රටට යහපත්ය.

අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඉන්නේ ඉතාමත් පීඩාකාරී හා අසහනකාරී තත්ත්වයකය. ඔහු අගමැති වුවද පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලය තිබෙන්නේ ශ‍්‍රීලනිපයටය. එය විකටරූපී තත්ත්වයක් ලෙස සැලකිය හැකි අතර එම හාස්‍යජනක තත්ත්වයෙන් හැකි ඉක්මනින් අත්මිදී පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් සහිත අගමැතිවරයකුගේ තත්ත්වයට පත්වීම ඔහුගේ අපේක්ෂාව වී තිබේ. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මුලින් පෙනීසිටියේ සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් වෙනුවෙන් නොව රටේ පවතින ප‍්‍රශ්න සැලකිල්ලට ගනිමින් අලූත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් හදාගත යුතුයැ’යි කියන ස්ථාවරයකය. එහෙත් කවර හේතුවක් නිසා හෝ ඔහුද මෙම සීමිත ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනේ හිරකරුවකු බවට පත්විය.

ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන

ජනාධිපතිවරයා කල්ප නාවෙන් ක‍්‍රියා නොකළහොත් අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ස්ථාවරය ජනාධිපති ලොකු සදාචාර අර්බුදයකට තල්ලූ කිරීමට හේතුවිය හැකිය. එජාප මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති ධුරයට ගෙනා ප‍්‍රධාන දේශපාලන යාන්ත‍්‍රණය විය. ඔහු ඒ වෙනුවෙන් එජාපයට දී තිබෙන පොරොන්දු අතර අපේ‍්‍රල් 23 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ පොරොන්දුවද ප‍්‍රධාන පොරොන්දුවක් ලෙස සැලකිය හැකිය. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිනවාද නැද්ද යන්න අවසාන වශයෙන් තීන්දු කිරීමේ බලය ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාටය. ඒ අනුව අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ඉල්ලීම නොසලකා හැරීමේ බලයක්ද ජනාධිපතිට තිබෙන්නේය. එසේ වුවහොත් තනතුරුවලින් ඉවත් වී විරුද්ධ පක්ෂයේ අසුන් ගැනීම හෝ තනතුරුවලින් ඉවත් වී ආණ්ඩුවට සහාය දීම යන පිළිවෙත් දෙකින් එකක් තෝරාගැනීමේ හැකියාව අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහට හා එජාපයට තිබෙන්නේය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හා එජාප අස්ථාවර තත්ත්වයකට පත්කිරීමට හේතුවන ලෙස ජනාධිපතිවරයා මොනයම් හෝ පියවරක් ගතහොත් එය ජනාධිපතිවරයා බලයට පත් කළ ජනතාවගේ විශේෂයෙන්ම එජාපයට හිතවත් ජනතාවගේ මහත් කම්පනයට හේතුවන කාරණයක් වනු නොවැළැක්විය හැකිය. එවැනි තත්ත්වයක් ජනාධිපතිවරයා විශාල සදාචාර අර්බුදයකට තල්ලූ කරන තත්ත්වයක් ඇති කරයි. එවැනි තත්ත්වයකට පත්වීමට ජනාධිපතිවරයා කිසිසේත්ම කැමතිවනු ඇතැ’යි සිතිය නොහැකිය.

ජනාධිපතිවරයාට එජාප සමග ඇති කරගෙන තිබෙන සමගිය හා මිත‍්‍රත්වය මුළුමනින් අතහැර නැවත ශ‍්‍රීලනිපය සමග ක‍්‍රියාකරන තැනකට තල්ලූ විය නොහැකිය. ජනාධිපතිවරණයේදී මෛත‍්‍රීපාලට සහාය දුන්නේ ශ‍්‍රීලනිපයේ ඉතාමත් සුළු පිරිසක් පමණය. මහජන නියෝජිතයන්ගෙන් අතිවිශාල බහුතර පිරිසක් හා ශ‍්‍රීලනිප පාක්ෂිකයන් අතිවිශාල බහුතර පිරිසක් මෛත‍්‍රී සලකන ලද්දේ ද්‍රෝහියකු ලෙසය. සැබෑ ලෙසින්ම ඔහු එහිදී කරන ලද්දේ ද්‍රෝහිකමක් නොව ඉතා යහපත් හා ඉදිරිගාමී සේවාවකි. මහින්ද රාජපක්ෂ පාලනය පරාජය කිරීම යහපත් ඉදිරි ගමනක් සඳහා අත්‍යවශ්‍ය කොන්දේසියක්ව තිබූ අතර ශ‍්‍රීලනිපයෙන් කැඞී විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස තරග කිරීමෙන් ඔහු එම ඓතිහාසික අවශ්‍යතාව සම්පූර්ණ කළේය. එහෙත් එම සාධනීය පරිවර්තන කාර්යභාරයේදී ශ‍්‍රීලනිප ඔහුට ද්‍රෝහි වූයේය. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනම ප‍්‍රකාශ කර ඇති පරිදි ඔහු ජනාධිපතිවරණයෙන් පරාජය වී නම් ඔහුගේ ඉරණම ඉතාමත් බිහිසුණු වන්නට ඉඩ තිබුණේය. එවැනි ඉරණමකදී ශ‍්‍රීලනි පාක්ෂිකයන් හෝ මන්ත‍්‍රීවරුන් ඔහු වෙනුවෙන් දුක්වෙනු ඇතැ’යිද සිතිය නොහැකිය. ජයග‍්‍රහණයෙන් පසු පක්ෂයේ නිල නායකත්වයට පත්වීමෙන් පසුත් ශ‍්‍රීලනිප මන්ත‍්‍රීවරුන් ඔහුට සලකන ලද්දේ ගෞරවයෙන් නොව එපා වාහෙට හොදි බෙදන ආකාරයටය. අදත් ශ‍්‍රීලනිප පාක්ෂිකයන් අතිවිශාල බහුතර පිරිසක් අතර ජනාධිපති මෛත‍්‍රී පිළිබඳව ඇත්තේ යහපත් ආකල්පයක් නොව සතුරු ආකල්පයකි. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරණයේදී දිනාගත් බලවේගයන් අතහැර ජනාධිපතිවරණයේදී සතුරු ආකල්පයකින් ක‍්‍රියා කළ බලවේගයන්ගේ සරණ පතන තත්ත්වයකට පත්වුවහොත් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාලගේ දේශපාලන ඉරණම ඉතාමත් ශෝචනීය එකක් වනු නොඅනුමානය.

පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය

ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය ඉදිරියේ ශ‍්‍රීලනිප දෙකඩ වන තත්ත්වයක් ඇතිවනු නොවැළැක්විය හැකිය. එහි කෙටිකාලීන වාසිය ලැබෙනු ඇත්තේ එජාපයටය. ශ‍්‍රීලනිප තමන්ට අවනත තැනක තබා ගැනීමට එහි වර්තමාන නායක ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාලට අවශ්‍ය නම් තමන්ට අවනත නොවන පුද්ගලයන්ට නාමයෝජනා ලබාදීමෙන් වැළකී සිටින ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරන්නට පක්ෂ නායකයා වශයෙන් ජනාධිපතිවරයාට සිදුවනු ඇත්තේය. එහි නොවැළැක්විය හැකි ඊළඟ ප‍්‍රතිඵලය වනු ඇත්තේ ඒ සියලූදෙනා හිටපු ජනාධිපති මහින්දට එකතු වී මහින්දගේ නායකත්වයෙන් විකල්ප ශ‍්‍රීලනිපයක් ඇතිවීමය. ශ‍්‍රීලනිපයේ මෙම පිල් දෙකම ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට තරග කරනු ඇති අතර එම පිල් දෙක අතර ඇතිවන රාජකීය තරගයෙන් වැරදිලාවත් මෛත‍්‍රී පිල අබිබවා මහින්ද පිල ඉදිරියට ඒමට සමත් වෙතොත් ජනාධිපතිවරයා දේශපාලන අර්ථයෙන් ඇදවැටෙනු ඇත්තේ අවලස්සන හා හාස්‍යජනක තත්ත්වයකටය. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරයාගේ යහපතට හේතුවනු ඇත්තේ එජාප සමග ඇති කරගෙන තිබෙන මිත‍්‍රත්වය තවදුරටත් ආරක්ෂා කරගනිමින් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී කිසිදු පිලකට ආධාර නොකරන මැදිහත් හා ස්වාධීන පිළිවෙතකි. එවැනි පිළිවෙතක් ජනාධිපතිවරයා හිමිකරගෙන තිබෙන ගෞරවය හා කීර්තිය තවදුරටත් වර්ධනය කිරීමට හේතුවනු ඇත.

 වික්ටර් අයිවන්