2018 අගෝස්තු මස 03 වන දින දහවල් 11. 25 ට පමණ කසුන් චන්ද්‍රනාත් පතිරණ දුරකතනයෙන් කතා කළා.

"පොලිසියෙන් කියල කෙනෙක් මට කතා කළා, බුදුන්ගේ රස්තියාදුව පොතට විරුද්ධව හාමුදුරු කෙනෙක්ගෙන් පැමිණිල්ලක් ලැබිලා තියෙනව. ඒකට මොකද්ද කරන්න ඕනි කියල අහනව."

කසුන්ගේ දුරකතන සංවාදය නිමා වීමත් එක්කම ශ්‍රී ද දෙතුන් වරක් මට කතා කළා. මේ ආරංචියට කලණ ගුණසේකර, විහඟ විජේසේකර, කෞශල්‍ය මාධව, ශ්‍රීනාත් චතුරංග, වරංග ද සිල්වා ඇතුළු බොහෝ දෙනෙක් ඒ අවස්ථාවේම රෝයල් තැප්‍රොබේනියන් වෙත ආවා.

සවස 1.35 ට පමණ මිරිහාන පොලිසියේ CI ප්‍රියන්ත ඇතුළු නිලධාරීන් තුන් දෙනෙක් රෝයල් තැප්‍රොබේනියන් වෙත පැමිණියා. බත්තරමුල්ල තලාහේන බෞද්ධ තොරතුරු කේන්ද්‍රය නැමති ස්ථානයක ලිපි ශීර්ෂයකින් බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යවරයාට "බුදුන්ගේ රස්තියාදුව" නමින් බුද්ධ චරිතයට නිගා දෙන කෘතියක් එළි දැක්වීමට සූදානම් වන බවත්, එය තහනම් කරන ලෙසත් ඉල්ලා ඇති ලිපියක ෆැක්ස් පිටපතක් ඉදිරිපත් කරමින් කෘතියේ කර්තෘ කවුදැයි විමසා සිටියා. කර්තෘව මේ අවස්ථාවේ අත්අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කළ යුතු බවත් මුද්‍රිත සියලුම කෘති පොලිස් භාරයට ගන්නා බවත් දන්වා සිටියා.අප සියලු දෙනා ඉතා ශිෂ්ට සම්පන්න ලෙස ඔවුන්ට කරුණු පැහැදිලි කර සිටියා.

CI ප්‍රියන්ත කෘතියේ අන්තර්ගතය කුමක්දැයි විමසා සිටිය විට එය කෘතිය කියවා තේරුම් ගත යුතු බව ශ්‍රී කියා සිටියා.

"ඕවා කියවන්න වෙලාව නෑ" යනුවෙන් උස් හඬින් පැවසූ CI ප්‍රියන්ත කෘතියේ නමට කීප වතාවක් ඇඟිල්ලෙන් අනිමින් "මේ තියෙන්නෙ අපහාස කරල... මේ තියෙන්නෙ අපහාස කරල...." යනුවෙන් සාහිත්‍ය කෘතිය ගැන ඔහුගේ අදහස පවසා සිටියා.

ශ්‍රී වත් මාවත් අත්අඩංගුවට ගැනීමට යම්කිසි නීතිමය ලියවිල්ලක් ඇත්දැයි මා විමසා සිටි විට ඔහු අතේ වූ ෆැක්ස් පත පෙන්වමින් මේක ප්‍රමාණවත් බවත් අපරාධයකට සැකකරුවකු අත්අඩංගුවට ගැනීමට ලේඛන අවශ්‍ය නොවන බවත් පවසා සිටියා. අවසානයේ පොලිස් තර්ජනයටත් ඔවුන්ගේ ආක්‍රමණශීලී භාවයටත් යටත් වීමට අප හට සිදු වුණා.

විජයාරාමයේ සිට මිරිහාන පොලිසිය වෙත අප රැගෙන යන කෙටි කාලය තුළ අප මේ සිදුවීම පිළිබඳව හැකි උපරිමයෙන් මිතුරන් දැනුවත් කළා. මිරිහාන පොලිසිය අභ්‍යන්තරයේ පැයක පමණ කාලයක් මිනිස් අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ අරගලයේ අවසන් ප්‍රතිඵලය ලෙස ඔවුන් මාවත් ශ්‍රී වත් නිදහස් කළා. යළිත් අප විජයාරාමයට පැමිණෙන විට ඔවුන් විසින් රැගෙන ගිය පොත් සියල්ල නැවත රෝයල් තැප්‍රොබේනියන් ගෙනැවිත් බාර දී තිබුණා.

"බුදුන්ගේ රස්තියාදුව" අපි ලෝන්ච් කළා.

Upul Sannasgala,‍ෆේස්බුක් සටහනක් -

Read More »

Read More »

Read More »

Read More »

2015 පෙබරවාරි සිට ඉඩම් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් කන්තලේ ආයෝජකයාගෙන් මුදල් ඉල්ලුවා. කෝටි10 ක් නැතිනම්, ඩොලර් මිලියන 10 ක් නැති කරගෙන ගෙදර යන්න කියලා
Read More »

වික්ටර් අයිවන්
රාවයට මුහුණ දෙන්නට සිදුවී තිබෙන සුවිශේෂ අත්දැකීම් ගැන මා ලියා ඇතත්, රාවයේ වැඩ කළ ජනමාධ්‍යවේදීන් ගැන ලියා ඇත්තේ ඉතාමත් කලාතුරකින් අවස්ථා කිහිපයකදී පමණය. රාවය උදාර අරමුණු ඇතිව ආරම්භ කොට පවත්වාගෙන යමින් තිබෙන පුවත්පතක් වුවද, රාවය එම උදාර අරමුණුවලට ගැළපෙන ජනමාධ්‍ය කණ්ඩායමක් සොයාගෙන ඔවුන් පුරුදු පුහුණු කොට ඔවුන් මත පිහිටා පවත්වාගෙන ගිය පුවත්පතක් ලෙස සැලකිය නොහැකිය. අපට ජීවත් වන්නට සිදුවී තිබෙන්නේ හොඳටම කුණුවූ සමාජයකය. රාවයට ජනමාධ්‍යවේදීන් ලබාගන්නට සිදුවූයේද එම සමාජයෙනි. රාවයට වැඩ කරන්නට සිදුවූ ජනමාධ්‍යවේදීන් අතර ගරු කටයුතු අය සිටියා සේ ම අධම ගණයේ ලා සැලකිය හැකි අයද සිටියේය. මා මෙම ලිපියෙන් සලකා බලනු ඇත්තේ ගරු කටයුතු ගණයට වැටෙන අය ගැන නොව, අධම ගණයට වැටෙන අය ගැනය.

රේඛාට විරේකයක්

මා මෙවැනි සටහනක් ලියන්නට පෙළඹවූ රේඛා නිලුක්ෂිට මාගේ ස්තුතිය හිමිවිය යුතුය. ඇය මට එරෙහිව ආරම්භ කොට පවත්වාගෙන යන ප්‍රචාරක වැඩසටහනට ලයිට් පත්තු කරන්නන් හා හූමිටි තබන්නන් අතර බරපතළ වැරදි නිසා රාවයෙන් පලවා හැරිය හෝ රාවය අතහැර පලා ගිය අය ගණනාවක්ද සිටින බව හඳුනා ගන්නට හැකිවීම නිසා ඔවුන්ගේ නියම ස්වභාවය ගැන කතා කිරීම අවශ්‍ය වේයැයි කියන හැඟීම මා තුළ ඇති කිරීමට හේතුවිය.

රේඛා ජනරංජනගේ පාලන කාලයේ රාවයට එකතු වූ අවුරුදු දෙකකට ආසන්න කාලයක් රාවයේ වැඩ කර තිබෙන සාමාන්‍යයෙන් නවකයෙකුට නොලැබෙන තරමේ ලොකු බලපරාක්‍රමයක් හිමිකරගෙන සිටි එම බලය අනුන්ට ප්‍රදර්ශනය කරන්නට යෑම නිසා රාවය කාර්ය මණ්ඩලයේ විශාල පිරිසකගේ උපහාසයට සේ ම විරෝධයටද හේතුවී සිටි තරුණ කාන්තාවකි. ඇය අප්‍රේල් 7 වැනිදා මුහුණු පොතට ලියන ලද සටහනට යොදා තිබුණු මාතෘකාව වූයේ ‘චෞර රැජින ගැන ලියපු වික්ටර් අයිවන් චෞර රජෙක්’ යනුවෙනි. ඇය එම ප්‍රවෘත්තියෙන් චෝදනා කර තිබුණේ රාවය වෙබ් අඩවියට ලිපි අප්ලෝඞ් කිරීම වෙනුවෙන් ඇයට දින 06ක් සඳහා ලැබිය යුතුව තිබුණ රුපියල් 15,000ක මුදලක් රාවය ඇයට නුදුන් බවය. ඇය කියන කතාව ඇත්තක් ලෙස සැලකුවද එම කතාවට යොදා තිබෙන ශීර්ෂ පාඨය අනුව ඇගේ උද්දච්චකමේ තරම පමණක් නොව ජනමාධ්‍ය විෂය පිළිබඳව ඇයට තිබෙන නොදැනුමේ තරමද පෙන්නුම් කරයි. දැන් ඇය වැඩ කරන්නේ රාවයේ හිටපු කර්තෘ ජනරංජන සමගය. ඒනිසා ඇගේ එම සටහන ජනරංජනගේ මගපෙන්වීම හා ආශිර්වාදය මත ලියන ලද්දක් ලෙස සැලකිය හැකිය.

පළමුවෙන්ම වෙබ් අඩවියට රාවයේ ලිපි අප්ලෝඞ් කළ පුද්ගලයාට මසකට රුපියල් දස දහසක් ගෙව්වේයැයි කියන කතාව සත්‍යයකි. ඔහු රාවයේ වැඩ කළ කෙනෙකු නොවීය. පිටස්තරව සිට ඒ කාර්යය කළ කෙනෙකි. ඔහු විදේශ ගතවීම නිසා වෙබ් අඩවියට ලිපි අප්ලෝඞ් කිරීම සති කිහිපයකට සිදු නොවී තිබුණි. වෙබ් අඩවියට ලිපි අප්ලෝඞ් නොවීමේ ප්‍රශ්නය කතා කළ අවස්ථාවකදී අප්ලෝඞ් කිරීමේ කාර්යය රාවයේ කෙනෙකුටම භාරදී එම දීමනාව එම පුද්ගලයාට ගෙවිය යුතු බවට ජනරංජන යෝජනා කළේය. මා එම යෝජනාවට ඇතුළත් රුපියල් දසදහසක් ගෙවීමේ කතාවට විරුද්ධ වූවෙමි. ඒ කාලයේ වෙබ් අඩවියට මුළු පුවත්පතම දැම්මේ නැත. දැම්මේ තෝරාගත් ලිපි කිහිපයක් පමණය. ඒ නිසා ඔහුට ගෙවන ලද මිල පවා සාධාරණ මිලක් නොවන බවත්, මේ කාර්යය සඳහා වැයවන්නේ පැයක් පමණ වන සුළු කාලයක් වන නිසාත් ආයතනයේ කෙනෙකුට භාරදෙන්නේ නම් එය එම පුද්ගලයාට පඩියට අතිරේකව ලැබෙන ආදායමක් වන නිසා සතියකට වරක් අප්ලෝඞ් කිරීමේ කාර්යය සඳහා රුපියල් 1000ක් බැගින් සති හතරේ මාසයකට රුපියල් 4000ක් ගෙවීම ප්‍රමාණවත් බව මම කීවෙමි. මාගේ එම යෝජනාවට ජනරංජන විරුද්ධ වූයේ නැත. ඉන්පසු කුමක් වී දැයි මම නොදනිමි. ජනරංජන ඉවත්ව යෑමෙන් පසු අප්ලෝඞ් කිරීමේ කාර්යය කරමින් සිටියේ රාවයේ ටයිප් සෙටින් අංශයේ සේවය කළ චතුර බුද්ධික නමින් වන තරුණයෙකි. ඒ වගකීම සඳහා ඔහු තෝරාගෙන තිබුණේ ටිරන්ය. ඒ කාලයේදී ඔහුට ගෙවා තිබුණේ සතියේ අප්ලෝඞ් කිරීමක් සඳහා රුපියල් 1000ක මුදලකි. දැන් එම තරුණයා වැඩ කරන්නේද ජනරංජන හා රේඛා සමගය. චතුරගෙන් පසු දැන්, රාවයේ ඒ කාර්යය කරන්නේ රසික ගුණවර්ධනය. ඔහුට ගෙවන්නේද එම ගෙවීමය.

ගමන් වියදම් අවුල

ජනරංජන ඉවත්ව ගියේ ජනවාරි 24 වැනිදාය. රේඛා ඉවත්ව ගියේ ජනවාරි 26 වැනිදාය. ඇය එසේ ඉවත්ව ගොස් තිබුණේ ආයතනයෙන් ලැබීමට හිඟ මුදල් තිබුණේ වී නම් ඒවාද ලබාගෙනය. ඒ අවස්ථාවේදී ඇය අප්ලෝඞ් කිරීමක් සිදුකර ඇත්නම් ඒ සඳහා ලැබිය යුතු මුදල් ඉල්ලා නැත. ඇය ඒ සඳහා ඉල්ලීමක් පළමුවරට කර තිබෙන්නේ අප්‍රේල් 4 වැනිදාය. ඇය අප්ලෝඞ් කිරීම් 6ක් වෙනුවෙන් රුපියල් 15,000ක මුදලක් ඉල්ලා ඇතත්, ඇය එවැනි කාර්යයක් කළේද නැද්ද යන්න ගැන ගණකාධිකාරීවරයාටද කිසිදු අවබෝධයක් තිබී නැත. ඇගේ ඉල්ලීම ඔහු මට කී විට වැඩ කර තිබෙන දින ගණනට ඒ වැඩය සඳහා අනෙක් අයට කරන ගෙවීම ඇයටද කරන ලෙස උපදෙස් දුනිමි. ඒ අනුව ඔහු ඇයට 6000ක මුදලක් ගෙවා ඇතත්, තමන්ට ලැබිය යුත්තේ රුපියල් 15,000ක් බව ප්‍රකාශ කරමින් රුපියල් 6000 භාර ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කොට පොලිසියට පැමිණිලි කරන බව කියමින් කාර්යාලයෙන් පිටවී ගොස් තිබේ.

රේඛා, තරිඳු හා සංජීව ඉවත්ව යන අවස්ථාව වන විට ඒ තිදෙනාම පිටතට ගොස් කරන වැඩ සඳහා ලබාගන්නා වියදම් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයකට මුහුණ දී සිටියේය. ගමන් වියදම් ප්‍රතිපූර්ණ කරගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් වූ ඉල්ලීමකදී ගණකාධිකාරිවරයා මට දුරකතනයෙන් කතා කොට පිටත ගිය ගමනක් සඳහා මුදල් ලබාගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් කර තිබෙන ඉල්ලීමක් ගැන මට කරුණු පැහැදිලි කළේය. පිටතට ගිය ගමනක් සඳහා රුපියල් 12,500ක් කෙනෙකු ඉල්ලුම් කර තිබුණු අතර, ඒ මුදලින් රු. 6500ක්ම ඉල්ලා තිබුණේ ත්‍රීවීලර් ගාස්තු සඳහාය. බැලූ බැල්මට විශ්වසනීය නොවන ගමන් වියදම් වවුචර් මීට පෙරද දිගින් දිගට ලැබුණු බවත්, එහෙත් ඒවා කර්තෘගේ අනුමැතිය ඇතිව එවන නිසා තමන්ට කළහැකි දෙයක් නොතිබුණු නිසා ඒවාට ගෙවන්නට සිදුවූ බවත් ඔහු කීවේය. මා එම වවුචරයට මුදල් ගෙවීම නතර කොට කර්තෘ මණ්ඩලයේ පිටතට ගොස් කරන වැඩ සඳහා වැය කළ මුදල් පිළිබඳව අවුරුදු තුනකට අදාළ වාර්තාවක්ද විශ්වාසදායක නොවන ගණන් හිලව් ඇතුළත් වවුචර කිහිපයක්ද මා වෙත එවන ලෙස ඉල්ලා සිටියෙමි. වසර තුනක වියදම් වාර්තාව ලැබුණු පසු වියදම්වල යථා තත්ත්වය තේරුම් ගැනීමට ප්‍රයෝජනවත් සංඛ්‍යා සටහනක් මා විසින් සකස් කරන ලදි.

ඒ අනුව විශේෂාංග සඳහා ගමන් වියදම්වල මාසික සාමාන්‍ය මෙසේය. 2015 වසර රු. 31330යි. 2016 වසර රු. 132000යි. 2017 වසර රු. 131451යි. ඒක පුද්ගල මාසික සාමාන්‍ය 2015 වසර සඳහා රු. 4460කි. 2016 වසර සඳහා රු. 16579කි. 2017 වසර සඳහා රු. 18808කි. පුද්ගලයන් අනුව ගත් විට සංජීවගේ මාසික වියදම 2015 සඳහා රු. 18911කි. 2016 සඳහා රු. 27450කි. 2017 වසර සඳහා රු. 34680කි. තරිඳුගේ එය 2015 සඳහා රු. 2630කි. 2016 වසර සඳහා රු. 13249කි. 2017 සඳහා රු. 29533කි. රේඛා සඳහා 2016 වසර සඳහා රු. 12840කි. 2017 වසර සඳහා රු. 28516කි. පිටතට යන ගමන් වියදම්වලදී අඩුම වියදමක් පෙන්නුම් කර තිබුණේ ඉඳුනිල්ය. 2017 වසර සඳහා ඇගේ ගමන් වියදමේ මාසික සාමාන්‍ය රුපියල් 7314කි. බොහෝ අයගේ ගමන් වියදම්වලින් 60%ක් පමණ ත්‍රීවීලර් ගාස්තු විය. මහරගම සිට පිටකොටුවට බස් ගාස්තුව රු. 70කි. වවුචර්වලට යොදා තිබුණ ත්‍රීවීලර් ගාස්තුව රු. 750කි. බස්රථයෙන් ගමන් කොට, ඒවාට ත්‍රීවීලර් ගාස්තු අය කෙරෙන ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක වී තිබුණු බව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබුණි. වවුචර් පරීක්ෂා කරන විට වෙනත් විසමතාද පෙනෙන්නට තිබුණි. එක දුර ප්‍රදේශයකට ගොස් එකතු කරගත් තොරතුරු මත පත්තර දෙකකට ලිපි ලියා ගමන් දෙකකට ගමන් වියදම් අයකරගත් අවස්ථාවක්ද විය. ගෙදර ගිය ගමනකදී එම ප්‍රදේශයේම රාත්‍රී නවාතැන් පොළකට ගාස්තු ගෙවා තිබුණු අවස්ථාවක්ද විය. මා සියලු වවුචර් පරීක්ෂා කළේ නැත. පරීක්ෂා කළේ කීපයක් පමණි. මා ඒ ගැන ගණකාධිකාරිවරයා අමතා ජනරංජනටද පිටපතක් සහිතව ලිපියක් භාර දුන්නෙමි. ඒ ජනවාරි 17 වැනිදාය. එහි එක් තැනක මෙසේ සඳහන් කළෙමි. “සමහර වවුචර් ඔබේ විශ්වාසයට හේතුවී නොතිබුණද, ඔබ එම ගෙවීම් කර තිබුණි. එසේ කළේ ඇයිද කියා විමසූ විට ඔබ කීවේ කර්තෘ අනුමත කර තිබුණු නිසා එම මුදල් ගෙවනවා හැරෙන්නට අන් දෙයක් නොතිබුණු බවය. එහෙත් ඔබේ එම ප්‍රවේශය වැරදිය. ලැබෙන වවුචර් විශ්වාසයට හේතු නොවන අවස්ථාවලදී අනුමත කර තිබෙන්නේ කවුරුන් වුවත් ඒ ගැන ප්‍රශ්න කිරීමේ හා සොයා බැලීමේ වගකීමක් ඔබට තිබෙන්නේය.” එම ලිපියේ තවත් තැනක මෙසේ සඳහන් විය. “කර්තෘ මණ්ඩලයේ ගමන් ගාස්තු පිළිබඳව විගණනයකට යෑම අවශ්‍ය වේ යැයි සිතමි. කිසිදු සොයා බැලීමකින් තොරව වියදම් අනුමත කරන හා ඒවාට මුදල් ගෙවන ක්‍රමයක් ආයතනය තුළ ස්ථාපිත වී තිබෙන බව පෙනෙනවා. ආයතනයක් තුළ එවැනි සංස්කෘතියක් ඇතිවූ විට එම ආයතනය පරිහානියට පත්වීම නොවැළැක්විය හැකියි.”
ගමන් වියදම් පිළිබඳව මතුවී තිබුණු ප්‍රශ්න හා ඒ ගැන මා විගණනයකට යන බවට කර තිබුණු ප්‍රකාශය කර්තෘ ඇතුළු මේ පිරිස කැළඹීමට පත් කර තිබුණු අතර ඔවුන් රාවයෙන් නික්මයෑම කෙරෙහි එම ප්‍රශ්නයද වැදගත් සාධකයක් ලෙස බලපාන්නට ඇත. සංජීව ගියේ ඔහුට වැඩ කරන්නට රාවයෙන් දෙන ලද ලැප්ටොප් පරිගණකයද ආපසු භාර නොදීය. ඒ නිසා ඔහුට එරෙහිව පොලිසියට පැමිණිලි කිරීමට රාවයට සිදුවනු ඇත.

එස්.බී.ගෙන් කප්පම් ඉල්ලීම

දැන් මම රේඛාගේ ප්‍රශ්නයෙන් ඉවත් වී ඇය මුහුණු පොතේ පළකරන පදනම් විරහිත වාචාල කතාවලට හූමිටි තියන, ලයිට් පත්තු කරන මීට පෙර විටින් විට විසමාචාර හේතු නිසා රාවයෙන් පලාගිය හෝ රාවයෙන් පලවා හරින ලද අයගේ නියම පසුබිම හා කෙරුවාව තේරුම් ගැනීමට ප්‍රයෝජනවත් හා ලංකාවේ ජනමාධ්‍යවේදය කුණුවී තිබෙන තරම තේරුම් ගැනීමට ප්‍රයෝජනවත් නිදර්ශන කතා කිහිපයක් ඉදිරිපත් කරමි. රාවය මෙතෙක් දුර පැමිණ තිබෙන්නේ පිටතින් එල්ල වන දුෂ්කර අභියෝගවලට පමණක් නොව, ප්‍රකට නැතත් අභ්‍යන්තරයෙන්ද එල්ල වන දුෂ්කර අභියෝගයන්ට මුහුණදෙමින් බව තේරුම් ගැනීමට එම තෝරාගත් ආදර්ශ කතා කිහිපය පාඨකයන්ට ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත.

මා හා ඇමති එස්.බී. දිසානායක අතර කලකට ඉහතදී ලොකු ගැටුමක් තිබුණු බව රාවය පාඨකයන් දන්නෙහිය. අපි දෙදෙනා අතර එවැනි ලොකු ආරාවුලක් තිබුණු අවස්ථාවකදී මාගේ මිත්‍රයෙකු වූ හේමසිරි ප්‍රනාන්දු මට දුරකතනයෙන් කතා කොට හේමසිරිගේ නිවසේදී එස්බීට මා හමුවීමට අවශ්‍ය වී තිබෙන බව කීවේය. මට එස්.බී. සමග මොන කතාවක්දැයි හේමසිරිගෙන් විමසූ විට එස්.බී. රාවයට එරෙහිව මට කියන්න ලොකු කතාවක් තිබෙන බවත්, එය කප්පම් කතාවක් බවත් මා විස්මයට පත්කරමින් හේමසිරි කීවේය. මා නියම කරගත් දිනට නොවළහා එහි පැමිණෙන බව කීවෙමි.

නියම කරගත් දිනයේදී එස්.බී.ගේ කතාව අහන්න මම හේමසිරිගේ නිවසට ගියෙමි. එස්.බී. සමග ඔහුට හිතවත් රාජ්‍ය නිලධාරියකු ලෙස සැලකිය හැකි ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්නද එහි පැමිණ සිටියේය. රාවයේ කිහිපදෙනෙකු එස්.බී.ගෙන් ලබාගන්නට අපේක්ෂා කර තිබෙන කප්පම රුපියල් දශ ලක්ෂයකි.

එම දශ ලක්ෂයේ කප්පම ඉල්ලා තිබෙන්නේ සුසන්තිකා ජයසිංහ එස්.බී. ගැන කතා කරන දුර්ලභ ගණයේ හඬ පටියක් ජනමාධ්‍යවලට මුදාහැරීම වැළකීම සඳහාය. කප්පම ලබාගැනීමට උත්සාහ කර ඇත්තේ සුනිල් නවරත්න හරහාය. සුනිල් නවරත්න මෙම තත්ත්වය ඉදිරියේ කොතරම් භීතියට පත් තත්ත්වයක සිටියාද කියතොත් ඔහු එස්.බී. ඇමතිවරයා ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා අවශ්‍යම වෙතොත් කප්පම්කරුවන්ට ගෙවන්න රුපියල් දශ ලක්ෂයක්ද සොයාගෙන සිටියේය.

ඒ කාලයේ රාවය, රාවයට අතිරේක වියදම සොයා ගැනීමේ මාර්ගයක් වශයෙන් ක්‍රීඩා පුවත්පතක් පළ කළ අතර මේ වැඩසටහනේ මොළකාරයා ලෙස ක්‍රියාකර තිබුණේ එම පුවත්පතේ කතුවරයාය. ඔහු ගාම්භීර පෙනුමකින් යුතු ජේත්තුවට අඳින පළඳින ගැඹුරු කටහඬක්ද තිබුණු පුද්ගලයෙකු විය. අහිංසක හොඳ පුද්ගලයෙකු ලෙස සැලකිය හැකි රාවයේ කැමරා ශිල්පියා රාවයට අතිරේකව මේ පුවත්පතේද කැමරා ශිල්පියා ලෙස වැඩ කළ අතර පත්තර කප්පම් වැඩසටහනට ඔහුද ලාවට සම්බන්ධ කරගෙන තිබුණි.
මේ දෙදෙනාගෙන් කප්පම් කතාව අසාගෙන මා කාර්යාලයට පැමිණි පසු ඉහත කී ඡායාරූප ශිල්පියා මාගේ කාර්යාලයේ කාමරයට කැඳවා ඔහු සමග සුහද පිළිසඳරක යෙදෙමින් ඒ කතාව අතරමගදී එස්.බී.ගෙන් ලබාගන්නට යන කප්පමෙන් ඔහුට හිමි පංගුව කොතරම් දැයි අසා සිටියෙමි. මාගේ එම ප්‍රශ්නයෙන් බිරාන්ත වූ ඔහු ඒ ගැන තමන් දන්නා තතු මට හෙළි කළේය. මා ඔහුගේ කතාව දැනගැනීමෙන් පසු ඔහු කර තිබෙන වරදේ බරපතළකම ඔහුට පැහැදිලි කරදී ඒ මොහොතේදීම ආයතනයෙන් ඉවත්ව යන ලෙස ඉල්ලා සිටිමින් ජනමාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස වැඩ කිරීමට අවශ්‍ය ශික්ෂණය නැතිකම සනාථ කර තිබෙන නිසා මින් මතු කිසිදු ජනමාධ්‍ය ආයතනයක වැඩ කිරීමෙන් වළකින ලෙස ඉල්ලා සිටියෙමි. ඔහු ඒ මොහොතේදීම රාවයෙන් පිටවී ගිය අතර ක්‍රීඩා පත්තරේ කතුවරයා හා ගෝලයාද රාවයෙන් යන්න ගියෝය. මෙය පොලිස් පරීක්ෂණයකට පත්වනවා දකින්නට එස්.බී. කැමැත්තක් නොදැක්වීම නිසා ඊට වැඩි ක්‍රියාමාර්ගයක් ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කරන්නට මට නොහැකි විය.

මේ කතාවට සම්බන්ධ වඩාත්ම අවලස්සන කතාව අසන්නට ලැබුණේ මීට වසර දෙකකට හෝ තුනකට පමණ ඉහතදීය. රාවය අතහැර ගිය ඉහත කී ඡායාරූප ශිල්පියා දීර්ඝ කාලයකට පසුව මා බලන්නට රාවයට පැමිණ මා සමග කරන ලද කතාබහකදී රාවයේ සිටි නම්බුකාර මිනිසකු ගැන අපූරු කතාවක් කීවේය. උපාධිධාරියෙකු වූ එම පුද්ගලයා ඉතාමත් ප්‍රසන්න හා අහිංසක පෙනුමක් තිබූ වර්තමානයේ ජනශ්‍රැතිය පිළිබඳව ලොකු ප්‍රසිද්ධියක් හිමි කරගෙන සිටින රූපවාහිනී නාලිකාවලට වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කරන පුද්ගලයෙකි. ඡායාරූප ශිල්පියා කියන ලද කතාව අනුව ඔහුට මෙම කප්පම් සිද්ධියේ සුවඳ දැනී එය ආචාර්ය සුනිල් නවරත්න යාළු කරගන්නට අවස්ථාවක් කරගැනීමෙන් නොනැවතී ඒ මගින් වඩා හොඳ රැකියාවක් හිමිකර ගන්නටද ඔහු සමත් වී තිබේ. ඒ ගනුදෙනුවේදී සිදුවී තිබෙන අවලස්සනම දේ ලෙස සැලකිය හැක්කේ තමන්ට ලොකු වැදගත්කමක් ආරෝපණය කරගැනීම සඳහා මෙම කප්පම් වැඩසටහනට මගේද පුංචි සම්බන්ධයක් ඇති බව සුනිල් නවරත්නට කීමය. අපට ජීවත් වන්නට සිදුවී තිබෙන සමාජය කොතරම් බිහිසුණුද?

රෝහණ කුමාර ඝාතනය වසන් කිරීම

ජනාධිපති රණසිංහ ප්‍රේමදාස පාලන කාලයේ අවසාන භාගයේ සිට චන්ද්‍රිකා පාලන කාලයේ කිසියම් කාලයක් දක්වා රාවය කවුන්ටර් පොයින්ට් (Counter point) නමින් ඉංග්‍රීසි මාසික සඟරාවක් පළ කළේය. එහි සංස්කාරකවරුන් ලෙස ක්‍රියා කළේ වර්තමානයේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉංග්‍රීසි මහාචාර්යවරයා ලෙස ක්‍රියා කරන අර්ජුන පරාක්‍රම හා රොයිටර් පුවත්සේවයේ වරුණ කරුණාතිලක යන දෙදෙනාය.
මෙම සඟරාවේ පිටු සකස් කිරීම කළේ රාවයේ ටයිප්සෙටින් අංශයේ වැඩ කළ තරුණයෙකි. ඔහු ප්‍රධාන පෙළේ විද්‍යාලයකින් අධ්‍යාපනය ලැබූ බැලූ බැල්මට අහිංසක පෙනුමකින් යුතු කාර්යශීලී පුද්ගලයෙකි. සඟරාවේ පිටු සකස් කිරීම කෙරුණේ සිරිතක් ලෙස රාත්‍රී කාලයේදීයි. හේතුව සංස්කාරකවරුන් දෙදෙනාම කාර්ය බහුල පුද්ගලයන් වීමය. ඔවුහු රෑ අටට පමණ වැඩ පටන් ගෙන රෑ දෙක තුන වෙනකම් කාර්යාලයේම තිබුණු ඒ සඳහා වෙන් කළ කාමරයක වැඩ කළහ. ඔවුන් වැඩ කරන දිනවල සඟරාවේ පිටු සකස් කිරීමේ කටයුතුවල නිරත වූ ඒ තිදෙනා හැර කාර්යාලයේ සිටියේ මා හා කාර්යාලය බලාගත් පීරිස් අංකල් පමණය.

එසේ වැඩ කළ එක් රාත්‍රියකදී පිටු සකස් කිරීමේ මූලික කටයුතු අවසන් කොට එය මුළුමනින් අවසාන කිරීමේ කාර්යය ඉහත කී තරුණයාට භාරදී අර්ජුන හා වරුණ මධ්‍යම රාත්‍රියද පසුවී කාර්යාලයෙන් ගොස් තිබුණි. එහිදී අර්ජුන තමන් පරිහරණය කළ ලැප්ටොප් පරිගණකය අමතක වී එහි දමා ගොස් තිබුණි. පසුදින උදේ එය රැගෙන යෑමට ඔහු කාර්යාලයට ආ විට ඔවුන් වැඩ කළ කාමරයේ පරිගණකය තිබී නැත. ඉහත කී තරුණයා ආරක්ෂාවට එය කොහේ හෝ තබා තිබේදැයි දුරකතනයෙන් විමසූ විට තමා යන විට එහි පරිගණකයක් නොතිබුණු බව ඔහු ප්‍රකාශ කර තිබුණි. අර්ජුනගේ හා වරුණගේ දැඩි මතය වූයේ ලැප්ටොප් පරිගණකය සොරකම් කළේ ඉහත කී තරුණයා බවය. ඒ ගැන මම ඔහුගෙන් දැඩි ලෙස ප්‍රශ්න කිරීමෙන් පසු ඔහු රාවය අත්හැර ගියේය.

වඩා වැදගත් වන්නේ ඉන්පසු ඔහු රඟපෑ භූමිකාවය. සටන කර්තෘ රෝහණ කුමාරගේ ඝාතනය ගැන පාඨකයන් දන්නෙහිය. රෝහණ කුමාර හොඳ ජනමාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස සැලකිය නොහැකිය. ඔහු රඟපෑවේ චෞර ජනමාධ්‍යවේදියෙකුගේ භූමිකාවකි. ඔහුගේ ඝාතනය පිටුපස ලොකු දේශපාලන කතාවක් තිබුණි. ඔහු චැනල් නයින් සිද්ධිය පදනම් කොටගෙන ජනාධිපතිනිය හා ඇගේ මාධ්‍ය උපදේශක සනත් ගුණතිලකට දරුණු ලෙස පහර ගසන ‘කොමිසනා’ නමින් වන කැසට් පටියක් නිපදවා තිබුණි. රෝහණ කුමාර ඝාතනයට පාදක වූයේ එම කැසට් පටයයි.

රෝහණ කුමාර ඝාතනය ගැන මුලින්ම පරීක්ෂණ පවත්වන ලද්දේ ලංකාවේ ප්‍රකට හා දක්ෂ අපරාධ පරීක්ෂකවරයකු ලෙස සැලකිය හැකි ශානි අබේසේකර විසිනි. එහෙත් ඔහුගේ පරීක්ෂණයෙන් සැකයේ ඇඟිල්ල බැද්දගානේ සංජීව වෙත එල්ලවීම නිසා එම පරීක්ෂණය ඔහුගෙන් ඉවත් කොට අපරාධ පරීක්ෂණ බියුරෝවේ එකල ප්‍රධානියාව සිටි ෂෝ වික්‍රමසිංහ අතට පත්කර තිබුණි. ඔහු එම ඝාතනයේ ඇත්ත වසන් කිරීම සඳහා නිර්මාණය කළ කතාවක් කරළියට ගෙන එන ලදි. ඒ වන විට මමද රෝහණ කුමාර ඝාතනය ගැන බැරෑරුම් ලෙස කරුණු සොයා බලන තැනකට යොමුවී සිටියෙමි. මා ඒ පසුපස හඹායමින් සිටින අවස්ථාවකදී රෝහණ කුමාර ඝාතනය වසන් කිරීම සඳහා ආණ්ඩුවේ අනුග්‍රහය ඇතිව ෂෝ වික්‍රමසිංහද යොදා ගනිමින් කරළියට ගෙනා කතාව රඟදක්වන වැඩසටහනේ අර්ජුනගේ ලැප්ටොප් පරිගණකය සොරකම් කළ තරුණයාද වැදගත් භූමිකාවක් රඟපාමින් සිටින බව සොයාගත හැකිවිය. මා ඔහු රඟපාමින් සිටින භූමිකාව ගැන සියලු තතු දන්නා බව ඔහුගේ මිත්‍රයෙකු මගින් එම පුද්ගලයාට දැනගන්නට සැලැස්සුවෙමි. ඉන්පසු ඔහු කොතරම් භීතියට පත්වීද කියනවා නම් ඔහු ඕස්ටේ්‍රලියාවට පලා ගියේය. ඔහුගේ ගමනට අවශ්‍ය වියදම් දරා තිබුණේ ජනාධිපති අරමුදලෙනි. මට එරෙහිව මුහුණු පොත ප්‍රයෝජනයට ගෙන පවත්වාගෙන යන ප්‍රචාරක වැඩසටහනට ඕස්ටේ්‍රලියාවේ ජීවත් වන එම තක්කඩියාද වැදගත් කොටස්කාරයෙකු වී සිටින බව අසන්නට ලැබුණි.

අගවිනිසුරුගේ සරණ පැතීම

චන්ද්‍රිකා පාලන කාලයේ රාවයේ වැඩ කළ කැමරා ශිල්පියා ඉදිරිපත් කරන පෙට්‍රල් බිල් ගැන රාවයේ ගණකාධිවරයාගෙන් මට පැමිණිල්ලක් ලැබුණි. මෙම ඡායාරූප ශිල්පියාගේ පෙට්‍රල් වියදම් දරන ලද්දේ ආයතනය විසිනි. ඔහු පෙට්‍රල් සඳහා මෙතෙක් ඉදිරිපත් කර තිබෙන සියලුම බිල් එක ඉන්ධන පිරවුම් හලකින් ලබාගත් බිල් බවත්, ඒ බිල් එකට ගෙන පරීක්ෂා කිරීමේදී ඒ හැම බිලකම තිබෙන්නේ එකම අනු අංකයක් බවත් ගණකාධිකාරීවරයා මට කීවේය. බිලේ සඳහන් ඉන්ධන පිරවුම්හලට ගොස් ඒ ගැන ඔවුන් කියන්නේ කුමක්දැයි දැනගන්නා ලෙස මම ගණකාධිකාරීවරයාට උපදෙස් දුනිමි. ඉන්පසු අසන්නට ලැබුණු ප්‍රතිඵලය අපූරුය. ඔහු පෙට්‍රල් බිල්වල තිබුණු ලිපිනයට ඉන්ධන පිරවුම්හල සොයාගෙන ගොස් තිබෙන අතර එම ලිපිනය තිබෙන ස්ථානයේ හෝ ඒ අවට එවැනි ඉන්ධන පිරවුම්හලක් නැති බව ඔහු මට වාර්තා කළේය. ඡායාරූප ශිල්පියා මා වෙත කැඳවා ඒ ගැන කරුණු විමසීමක් කළෙමි. ඒ සමග ඔහු රාවයෙන් අතුරුදන් විය.

එම කතාව එතැනින් අවසන්වන්නේ නැත. ඔහු අගවිනිසුරු සරත් සිල්වාගේ පාතාලකාරයා ලෙස සැලකුණු පේරාදෙණිය මල්වත්ත ඝාතනයේ හා යුද්ධයේ අවසාන භාගයේදී සුදුවෑන් රථයකින් ගොස් කොළඹ ප්‍රධාන පෙළේ සීනි මුදලාලි කෙනෙකු පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීමේ නඩුවක ප්‍රධාන විත්තිකරුවා වී සිටින රෝහණ කුමාර අල්ලාගෙන අගවිනිසුරුගේද ආශිර්වාද ඇතිව රාවයට එරෙහිව කම්කරු උසාවියේ නඩුවක් පැවරුවේය. එම නඩුවට රාවය වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේ නීතිඥ සුරංජිත් හේවාමාන්නය. ඔහු මියයන තෙක්ම මාගේ හොඳම මිතුරෙකුද විය.

නඩු වාර කිහිපයකට පසු ඔහු මට නඩුව ගැන අපූරු කතාවක් කීවේය. නඩුවක් පවත්වාගෙන යෑමේ කිසිම නීත්‍යනුකූල හැකියාවක් එම ඡායාරූප ශිල්පියාට නැතත්, නඩුව අසන විනිසුරුවරයා අගවිනිසුරුවරයාගේ රූකඩයක් මෙන් ඔහුගේ වාසියට හේතුවන ලෙස නඩුව පවත්වාගෙන යන බවත්, අවසානයේ විනිශ්චයකාරවරයා ඡායාරූප ශිල්පියාට ගෙවීමට වන්දියක් නියම කරනු ඇති බවත් එයට එරෙහිව අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කිරීම තේරුමක් නැති බවත් ඒ හැම නඩුවක් කෙරෙහිම සරත් සිල්වා බලපානු ඇති බවත් කීවේය. සියල්ල ඒ විදියටම සිදුවිය. නියම කළ වන්දිය අභියෝගයට ලක්කිරීමට යෑමෙන් තොරව ගෙවීමු. අපේ ඡායාරූප ශිල්පියා ඉන් තෘප්තිමත් වූයේ නැත.

ඔහු අගවිනිසුරුගේ පාතාලකාරයා සමග එකතු වී ‘රාවයේ මළගම’ නමින් පොතක් ලීවේය. පළවූයේ පාතාලකාරයාගේ නමින් වුවත්, පොත ලියන්නට ඇත්තේ ඡායාරූප ශිල්පියාය. පසුව එම පොතේ ඉංග්‍රීසි අනුවාදයක්ද පළ කෙරුණු අතර ඒ ගැන මා හා කතා කළ එක් විනිශ්චයකාරවරයෙකු මට කීවේ ලියා තිබෙන ඉංග්‍රීසි ශෛලිය අනුව බලන විට පොත ඉංග්‍රීසි භාෂාවට අනුවාදය කරන්නට ඇත්තේ අගවිනිසුරු සරත් නන්ද සිල්වා විය හැකි බවය.

අගවිනිසුරු සරත් සිල්වා හා මා අතර ඇතිවූ ගැටුමේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ලොකු අධිකරණ අර්බුදයක් ඇතිවූ අවස්ථාවේදී සමහර ජනමාධ්‍ය ආයතන හා සමහර ජනමාධ්‍යවේදීන් එම දූෂිත අගවිනිසුරුවරයාට රැකවරණය ලබාදෙන ප්‍රතිපත්තියක් මගින් ඒ සියලුදෙනා අතිවිශාල ඵල ප්‍රයෝජන ලැබූ ආකාරය ගැන මා මීට පෙර ලියා තිබේ. එහෙත් එම අර්බුදයෙන් අයුතු වාසි ලබාගත් අය රාවයේද සිටි බව මේ කතාව කියන්නට පෙර පාඨකයන් කිසිවෙක් දැන නොසිටින්නට ඇත. එහෙත් එම අර්බුදයෙන් ඵල ප්‍රයෝජනය ලැබූ එකම ජනමාධ්‍යවේදියා ඉහත කී ඡායාරූප ශිල්පියා පමණක් නොවන අතර දෙවැන්නෙක්ද සිටියේය.
ඉතා කෙටියෙන් මේ දෙවැන්නාගේ කතාව මෙසේය. ඔහු අධිකරණයට සම්බන්ධයක් තිබූ රාවයේ වැඩ කළ ජනමාධ්‍යවේදියෙකි. ඡායාරූප ශිල්පියාට ප්‍රසන්න පෙනුමක් නොතිබුණද මේ පුද්ගලයාට තිබුණේ ඉතාමත් අහිංසක ප්‍රසන්න පෙනුමකි. අගවිනිසුරු හා මා අතර තිබූ ගැටුම ගැන ඔහුට හොඳ අවබෝධයක් තිබුණි. මේ අර්බුදය ප්‍රයෝජනයට ගෙන ලොකු දුර ගමනක් යා හැකි බව ඔහු තේරුම් ගෙන සිටියා විය යුතුය. රටේ ප්‍රධාන පෙලේ ටෙලිවිෂන් ආයතනයකට අධිකරණයේ නඩු 17ක් තිබුණි. ඉන් එක් නඩුවක් විදේශ සමාගමක් විසින් පවරන ලද දැවැන්ත වන්දි නඩුවක් විය. ඔහු මෙම අර්බුදය එම ටෙලිවිෂන් ආයතනයේ හිමිකරුවාට ළංවීමට අවස්ථාවක් කරගත්තේය. තමන්ට සී.ජේ. සමග කතා කොට මෙම නඩු 17ම විසඳිය හැකි බව ඔහු ඔහුට කියන්නට ඇත. ඒ මගින් ඔහු ටෙලිවිෂන් ආයතනයේ රක්ෂාවක් ලබාගත්තා පමණක් නොව ටෙලිවිෂන් ආයතනයේ හිමිකරුගේ නඩු අගවිනිසුරු ලවා පස්සා දොරෙන් විසඳා දෙන අතරමැදියෙකු ලෙසද ක්‍රියා කළේය. ඒ වෙනුවෙන් ඔහු සමහරවිට ටෙලිවිෂන් ආයතන හිමිකරුවාගෙන් ලොකු පගාවක්ද ගත්තා විය හැකිය. තමන්ගේ ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමෙන් පසු මොන හේතුවක් නිසා හෝ ටෙලිවිෂන් ආයතයේ හිමිකරුට මේ පුද්ගලයා එපා වී ඔහු ආයතනයෙන් පලවා හැරියේය. ජනමාධ්‍යවේදියා එම ආයතනයට එරෙහිව නඩුවක් පවරන ලද අතර මෙම ජනමාධ්‍යවේදියා කියන අවලස්සන කතාවද එම නඩුවේ ලිපිගොනුවට ඇතුළත්ය. මේ විෂයේදී කතා කරන්නට තවත් වැදගත් චරිත ගණනාවක්ම ඇතත්, මෙම ලිපිය කොටස් වශයෙන් පළකෙරෙන ලිපියක් බවට පත්කිරීම අවශ්‍ය නොවන නිසා එම චරිත ගැන කතා කිරීමෙන් වැළකී මෙම ලිපිය අවසන් කරන්නට මට සිදුවී තිබේ. ලිපිය අවසන් කරන්නට පෙර කිවයුතුව තිබෙන තවත් වැදගත්ම දෙයක් වනුයේ අධම ගණයෙහිලා සැලකිය හැකි අය අතර දක්ෂයන්ද සිටි බවය. ඒ සියලුදෙනා එකට එකතු කොට පුවත්පතක් ආරම්භ කළහොත් එය ඉතාමත් සුවිශේෂ සලාදයක් බඳු පුවත්පතක් බවට පත්වනු නොඅනුමානය.
රාවය පාඨකයන් සේ ම රාවය හදාරන්නන්ද දන්නේ රාවයට බාහිරෙන් එල්ල වූ අභියෝග ගැන පමණය. රාවය මේ දක්වා යන ගමන පැමිණ ඇත්තේ බාහිර අභියෝගවලට පමණක් නොව, ඒ සමාන තරමකට අභ්‍යන්තරයෙන් එල්ල වන අභියෝගයන්ටද මුහුණදෙමිනි. අවසාන විග්‍රහයේදී කොතරම් බල්ලන් බිරුවත් තවලම ඉදිරියටම යන්නා සේ රාවයද ඉදිරියටම යනු ඇත්තේය.

ravaya -
Read More »

goo.gl/y9eKjK 
Read More »

නීතිඥවරුන් සහ විනිසුරුවරුන්ගේ පැටිකිරිය නීතිඥවරියක් වන සුගන්ධ්කා වර්ණකුලසූරිය විසින්ම කළ හෙලිදරව්ව
Read More »

සන්ඩේ ලීඩර් පුවත්පතේ කර්තෘ ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ලසන්ත වික්‍රමතුංග මහතාගේ අභිරහස් ඝාතනය සම්බන්ධව පරීක්ෂණ පවත්වන අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු‍ව අත්අඩංගුවට ගත් ගල්කිස්ස පොලිසියේ හිටපු අපරාධ අංශ ස්ථානාධිපතිවරයාගේ නිවස පරීක්ෂා කිරී‍මේදී ලසන්ත ඝාතනය හා සම්බන්ධ අතුරුදන්වූ ලිපි ලේඛනවලට සමාන ලේඛන ගණනාවක් සොයාගෙන තිබේ.

රහස් පොලිස් ආරංචි මාර්ග සඳහන් කරන ආකාරයට අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද හිටපු අපරාධ අංශ ස්ථානාධිපති උප පොලිස් පරීක්ෂක සුගතපාල මහතාගේ නිවසේ සඟවා තිබූ එම ඝාතනයට අයත් කූට ලේඛන ද ඒ අතර තිබූ බව පැවසේ.

2009 වර්ෂයේ ජනවාරි 08 වැනි දින අත්තිඩිය මලයාර් පාසල අසලදී යතුරුපැදියක පැමිණි දෙදෙනකු විසින් ලසන්ත වික්‍රමතුංග මහතා පසුපස ලුහුබඳිමින් පැමිණ ඒ මහතාගේ මෝටර් රථය හරස් කර නවතා උල් ආයුධයකින් ඇන අමානුෂික ලෙස ඒ මහතා ඝාතනය කර තිබිණි.

වසර හතක් තිස්සේ මේ අපරාධය සම්බන්ධව නිසි පරීක්ෂණයක් සිදු නොවීය. වර්තමාන රජය බලයට පැමිණි පසු මෙම අභිරහස් ඝාතනයේ සුලමුල සොයා ගැනීමට සිදුකළ පරීක්ෂණවල ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් මේ වන විට එම ඝාතනය සම්බන්ධ තොරතුරු අනාවරණය කරගෙන තිබේ.

එහිදී ලසන්ත ඝාතනය ඉතාමත් සැලසුම්සහගත බුද්ධි අංශ ඔත්තුකරුවන් යොදා සිදුකර එවකට සිටි පොලිස් නිලධාරීන්ගේ සහයෙන් පරීක්ෂණ සහ එම අපරාධ ඔප්පු කර ගැනීමට ඇති සාක්ෂි සඟවා ඇති බව හෙළිවී ඇත.

ඒ අනුව පසුගිය සතියේ ගල්කිස්ස හිටපු අපරාධ අංශ ස්ථානාධිපතිවරයා අත්අඩංගුවට ගෙන ප්‍රශ්න කිරීමේදී ඔහුට ඉහළ පොලිස් නිලධාරීන්ගෙන් ලැබුණ උපදෙස් මත ලසන්ත ඝාතනය හා සම්බන්ධ පරීක්ෂණ සිදුකළ බව පිළිගෙන ඇත.

එහිදී එම නිලධාරියාගේ නිවස පරීක්ෂා කිරී‍මේදී අදාළ ලියකියවිලි සහ කූට ලේඛන සොයාගෙන ඇති බව වාර්තා වෙයි.

මේ අතර එම පරීක්ෂණ යටගසා ත්‍රස්තවාදී විමර්ශන අංශයට පරීක්ෂණ භාරකර එම ඝාතනය කොටි සංවිධානය කළ එකක් බවට පෙන්වීමට කටයුතු කළැයි සැකකෙරෙන අතර ඒ අවස්ථාවේදී පොලිස්පතිවරයා ලෙස කටයුතු කළ පොලිස්පති ජයන්ත වික්‍රමරත්න මහතා ඇතුළු ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් නිලධාරීන් තිදෙනකුගේ විදෙස් ගමන් ගල්කිස්ස අධිකරණය මඟින් අත්හිටුවා ඇත. ඉදිරි දිනවලදී එම නිලධාරීන්ගෙන් යළි ප්‍රකාශ සටහන් කර ගැනීමටත්, විදෙස්ගතව සිටින හිටපු පොලිස්පතිවරයකුගෙන් ප්‍රකාශ ලබාගැනීමටත් නියමිතව තිබේ.

අත්අඩංගුවට පත් ගල්කිස්ස හිටපු අපරාධ අංශ ස්ථානාධිපතිවරයා මේ වන විට රිමාන්ඩ් භාරයේ පසුවෙයි. ලබන 16 වැනිදා ගල්කිස්ස අධිකරණයේදී ලසන්ත ඝාතන නඩුව යළි කැඳවීමට නියමිත අතර අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් හෙළිකරගන්නා ලද ලසන්ත ඝාතනය හා සම්බන්ධ තොරතුරු රැසක් එදින අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමට නියමිතව ඇත.

විජයානි එදිරිසිංහ
dinamina-
Read More »

* සංකිලි රජු ගැන ඇත්ත කතාව හංගලා
* මීගපුල්ලේ ආරච්චි දොන් ලුවිස්‌ නමින් බෞතිස්‌ම වෙයි
* උඩරට රජුට යාපනයේ උරුමය ලැබුණු හැටි

පෙරියපිලි රජු මහ බණ්‌ඩාර විසින් මන්නාරමට පහර දීමෙන් පෘතුගීසීන් පරාජය කිරීමට උත්සාහ කළත් අවසානයේ පරාජය හිමි වූයේ පෙරියපිලි රජුටයි. ඔහුගෙන් අනතුරුව ඔහුගේ බාල පුත් එදිරිමානසිංහ රජකමට පත් විය. සටන් බිමේ වැටී සිටි මෙම බාල කුමාරයා ගෞරව සම්ප්‍රයුක්‌තව පිළිගෙන රජ බවට පත් කිරීමට පෘතුගීසීන් කටයුතු කළහ. 1591 දී සිදු වූ මෙම අභිෂේකය යාපනයේ දෙවැනි සංගිලි (සේතුව, පාලම) බලය උදුරා ගන්නා තෙක්‌ පැවතුනි. 1616 දී රජු මිය ගිය අතර ඔහුට දාව උපන් කුමාරයා වයස අවුරුදු 03 ක ළදරුවෙකි. සංගිලි පාලන බලය උදුරා ගත්තේ කුමරුත් රාජ්‍යයත් බලා ගැනීමට පත් කළ අර්ෂකේශරී බණ්‌ඩාරගෙනි. ඔහුත් අවුරුදු හතරක්‌ පමණ බලයේ සිටිමින් අර්බුද මැද කටයුතු කළ අතර 1620 දී පෘතුගීසීන් යාපනය යටත් කර ගත්හ. මේ ඈ¹ ගැනීම යාපනය රාජ්‍යය උඩරට රජුගෙන් උදුරා ගැනීමක්‌ ලෙස යුරෝපීය ලේඛකයන් ද දෙමළ ලේඛකයන්ද සඳහන් කළ අවස්‌ථා ඇත. එයින් පළමුවැන්නා පිලිප් කන්ජමනාදන් නමැති ලංකා රේගුවේ සරප්වරයකුව සිටිමින් විනියා ත්‍රැප්‍රොබෝනියා නම් පොතක්‌ ලියමින් සටහන් කළ පුද්ගලයාය. ඊළ`ගට ලන්දේසි ලේඛක පිලිප්පුස්‌ බැල්දියස්‌ය. එසේ නමුත් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ මහාචාර්ය කේ. එම්. ද සිල්වා මහතා සඳහන් කර ඇත්තේ යාපනයේ ස්‌වාධීන දෙමළ රාජ්‍යයක්‌ තිබූ බවයි. එහෙත් ඒ සඳහා කිසිදු සාක්‍ෂියක්‌ ඔහු සඳහන් කර නැත. මෙය ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමේදී උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ නිජබිම ලෙස සලකා ඊට අත්සන් කළ ඡේ.ආර්. ජයවර්ධන මහතාගේ සිත සැනසීමට ලියන ලද්දක්‌ ලෙස මම කල්පනා කරමි.



ඉහත කී පරිදි 1616 දී එදිරිමානසිංහ රජු මිය ගිය අතර ඔහුගේ ළදරු පුත් ලෙව්කේ බණ්‌ඩාර කුමාරයා රාජ්‍යයේ උරුමක්‌කාරයා විය. ඔහුව රැකබලා ගැනීමට පවරා තිබුණේ ඉහත කී පරිදි අර්ෂකේශරී බණ්‌ඩාර (වීර සුන්දර බණ්‌ඩාර) වෙතටයි. මේ පිළිවෙළට පෘතුගීසීන් ද එකඟව සිටියත් මිය ගිය රජුගේ බෑනා කෙනකු වන සංගිලි විසින් සිය කණඩායමක්‌ රැස්‌ කර රාජ්‍ය බලය පැහැර ගැනීමට කටයුතු කරන ලදී. සංගිලි තරුණයෙකි. අර්ෂකේශරී වයස්‌ ගත දුර්වල පුද්ගලයෙකි. මෙම සිද්ධියේදී හර්ෂකේශරී බණ්‌ඩාර මරා දමා ඇත. සංගිලි බලය ලබා ගෙන 03 වැනි දිනයේ ඔහු හා ඔහුගේ පිරිස්‌ මාළිගාවට ඇතුළු වී දිවා කාලයේ විවේකීව සැතපී සිටි මාළිගාවේ කුමාරවරුන් මරා දැමීමට නියෝග කර ඇත. ඔවුන් ඇතුළු වන විට මිගපුල්ලේ ආරච්චි (ජ්‍යෙෂ්ඨ) කුමාරයාගේ පා පිරිමදිමින් සිටි බව සඳහන් වේ. මේ අවස්‌ථාවේ මිගපුල්ලේ ආරච්චි මරණයට පත් කර ඇත. කනිටු මිගපුල්ලේ ආරච්චි සංගිලිට පරිභව කරමින් මාළිගයේ ගේට්‌ටුව අසලට පැමිණිය ද තත්ත්වය අවදානම් බව දැන මන්නාරමට පලා ගියේය. එහිදී දොන් ලුවිස්‌ නමින් බෞතීස්‌ම ලැබ ඇත. දින කිහිපයක්‌ ගත වෙද්දී සියල්ල සන්සුන් යෑයි සිතූ සංගිලි පන්සලට යැමට සූදානම් වෙද්දී ඔහුගේ විශ්වාසවන්තම මුදලිවරයා වූ අමරකෝන් මුදලි කෑ ගසා රජුට කියා ඇත්තේ කොටියකු මාලිගාව තුළ සිටිද්දී බැහැර නොගොස්‌ මාළිගයේ රැඳී සිටින ලෙසයි. රජු වහාම ආපසු හැරී කුඩා කුමාරයා මරා දැමීමටත් ලොකු කුමාරයාගේ ඇස්‌ උගුල්ලා දැමීමටත් නියෝග කර ඇත. ලොකු කුමාරයාගේ ඇස්‌ උගුල්ලා දැම්මත්, හදිසියේ සිත වෙනස්‌ කර ගත් සංගිලි ළදරු කුමාරයාගේ ජීවිතය බේරන ලදී. ඒ ඔහුට සිය ආරක්‌ෂාව සඳහා කුඩා කුමරු පළිහක්‌ ලෙස යොදා ගැනීමටයි.

මෙලෙස මාස කිහිපයක්‌ ගත වෙද්දී දිනක මුදලිවරුන්ගේ රැස්‌වීමක්‌ කැඳවා මාලිගය අසල ඇති කඩු හරඹ පුහුණු කරන පාසලකට මෙම රැස්‌වීම මාරු කරමින් මුදලිවරුන්ට එහා මෙහා යැමට සලසන ලදී. ඔහු එසේ කර ඇත්තේ බොරු වළක්‌ කපා මුදලි වරු ඊට වැටෙන්නට හැර මරණයට පත් කිරීමටයි. මුදලිවරු කෙසේ හෝ එම මර උගුලෙන් බේරී තිබුණි.

මේ අතරතුරු නල්ලුර් නගරය පුරාම ළදරු කුමාරයා මරා දමා ඇතැයි රාවයක්‌ පැතිර ගොස්‌ තිබුණි. කලබල ඇතිවීමේ වාතාවරණයක්‌ ඇති වෙමින් තිබුණි. මියගිය අර්ෂකේශරී බණ්‌ඩාරගේ රාජ්‍ය භාරකාරත්වය පෘතුගීසිSන් විසින් අනුමත කර තිබුණි. ඒත් සංගිලිගේ පත්වීම සම්බන්ධයෙන් තීරණයක්‌ ගැනීමට මියගිය රජුගේ අන්තිම කැමති පත්‍රයේ පිටපතක්‌ පෘතුගීසීන් වෙත ඉදිරිපත් කරන ලෙස දැන්වීය. මන්නාරමේ කපිතන්ගේ අණ පරිදි පණිවිඩය ගෙන ආ පුද්ගලයා නල්ලුර්වලට ගොස්‌ මුදලිවරුන්ට ද ඒ බව දන්වා ඇත. මේ ආරච්චිවරු අතර කොම්පදරාජා, බ්‍රන්කෝ, චූල එලිගේරා, තනුරා, පුයිනසිංහ හා ආරච්චි අමරතුංග ද සිටි බව ක්‌වෙරෝස්‌ සඳහන් කර ඇත. පෘතුගීසීන් නම් සඳහන් කිරීමේදී යම් විකෘතියක්‌ ඇති බව එම පොත් කියවීමේදී දක්‌නට තිබේ. අසවේදුගේ නියෝගය අනුව සංගිලිගේ පත් වීම සඳහා අන්තිම කැමති පත්‍රය ඉදිරිපත් කරන ලෙස නැවත නැවතත් ඔහුට දන්වා ඇත. එසේ නොවුවහොත් ඔහු බලයෙන් රාජ්‍ය උදුරා ගත් පෘතුගාලයේ රජුට විරුද්ධව ක්‍රියා කරන කැරලි කාරයකු ලෙස සැලකීමට සිදුවන බව ඔහුට දන්වා ඇත.

එහිදී ඔහු දන්වා ඇත්තේ තමන්ට අන්තිම කැමති පත්‍රයක්‌ නොමැති බවත්, ඒ හැර පෘතුගීසීන් ඉදිරිපත් කරන අනෙකුත් කොන්දේසි සියල්ලට එකඟව ක්‍රියා කිරීමට තමන් සූදානම් බවයි. මෙහිදී සංගිලිට නියම කර ඇත්තේ යාපනය තුළ උඩරට ගමන් කරන යොගීන්ට හෝ මුස්‌ලිම් අයටද ඔහුගේ ෙද්‍රdaහීන් වන ඕනෑම අයකුට ද ලන්දේසීන්ට ද පදිංචි වීමට හෝ එහා මෙහා යැමට ඉඩ නොසලසන ලෙසයි. මෙම කොන්දේසි කඩකලහොත් ඔහුට රාජ්‍ය අහිමි කරන බව අන්ෙද්‍රa පූටාඩෝ ඩි මැන්ඩෙසා නම් කපිතාන් වරයා දන්වා ඇත.

ගෝවේ ප්‍රතිරාජයා විසින් සංගිලි ගේ පාලනය අනුමත කිරීමක්‌ හෝ නොකිරීමක්‌ සිදු නොවූ අතර නිරීක්‍ෂණය කරමින් කාලය ගත වෙමින් පැවතුනි. මේ අතර ළදරු කුමාරයා මරා දැමුවේ යෑයි කථාව පැතිර යමින් යාපනය මහත් කලබලයක්‌ ඇති ප්‍රදේශයක්‌ බවට පත් විය. කලබල වූ ජනයා ආයුධ රැගෙන මාළිගය වටලා ඇත. මෙහිදී සංගිලි ළදරු කුමාරයා සියතට ගෙන ජනේලයකින් එබී බලමින් කුමාරයා උද්ඝෝෂකයන්ට පෙන්වා ඇත. කුමරු දුටු උද්ඝෝෂකයෝ බිම දිගා වෙමින් රජුට ගෞරවය පිරිනමා ඇත. මෙහිදී උද්ඝෝෂකයින් කිරුළ හිමි ළදරු ලෙව්කේ කුමාරයා තමන්ට ලබා දෙන ලෙස හඬ නගමින් ඉල්ලා ඇත. එය ඉටු නොවුණ අතර ටික දෙනකු මාළිගය අවට සැ`ගවී සිටි අතර තව කොටසක්‌ මාළිගයේ දොරකඩ අවහිර කරමින් රැඳී සිට ඇත. මෙහිදී ලොකු කුමාරයාගේ ඇස්‌ උදුරා දැමීමට වග කිවයුතු අමරකෝන් මුදලි උද්ඝෝෂකයන්ට හසු වී ඇත. උද්ඝෝෂකයන් ඔහුට නින්දා පරිභව කරමින් පහර දෙමින් ගෙල ලනුවකින් ගැට ගසා අස්‌වයකු ලවා නල්ලූර් නගරය වටා ඇදගෙන යමින් මරණයට පත් කර ඇත. මේ මගින් සංගිලි ගේ විශ්වාසවන්තම මුදලි මරා දැමීමට උද්ඝෝෂකයන්ට හැකි විය.

මෙහිදී සංගිලි තන්ජෝරයේ රජුගේ ආධාර පැතූ අතර වර්ණකුලාට්‌ නම් කෞරව කුමාරයකුගේ නායකත්වයෙන් හමුදාවක්‌ එවා ඇත. ඔවුන්ගේ ආධාරයෙන් කැරලි කරුවන් මර්දනය කර ඇත. මේ අතර සත්කෝරළයේ සිටි නික පිටියේ බණ්‌ඩාර ද යාපනයට පැමිණි බව පෘතුගීසීන්ට දැන ගන්නට ලැබුණි. මේ අතර මලවරයන්ගේ බෝට්‌ටු යාපනයට තර්ජනය කරමින් අවට මුහුදේ සැරිසරන බවටද පෘතුග්‍රීසීන්ට දැන ගන්නට ලැබුණි. ඒ අතර ලන්දේසීන් යාපනයට පැමිණෙතැයි සැකයක්‌ ද පෘතුගීසීන් අතර තිබුණි. සංගිලි උඩරට සෙනරත් රජුගේ සහයද පැතූ අතර විශාල අල්ලස්‌ දෙමින් පෘතුගීසීන්ට ගෙවිය යුතු කප්පම් වලක්‌වා ගැනීමට ද උත්සාහ දරා ඇත.

මේ අතර ඩි ඔලිවේරා යටතේ හමුදාවක්‌ යවා පෘතුගීසීන්ට ලැබියු යුතු කප්පම් ලබා දෙන ලෙස සංගිලි ට දන්වා ඇත. මතුපිටින් එසේ පෙන්නුවද සංගිලි අත්අඩංගුවට ගන්නා ලෙසට ඊට එරෙහිව ක්‍රියා කලහොත් මරා දැමීමට ද රහසින් උපදෙස්‌ දී තිබුණි. එහිදී සංගිලි දක්‌වා ඇත්තේ ඉල්ලා යෑවූ හි`ග මුදලට වඩා අඩු මුදලක්‌ ගෙවීමට සංගිලි සූදානම් බවයි. ඉන්පසු පෘතුගීසීන් වන්නාර් පොන්නෙයි වෙත ගමන් කළ අතර හදිසියේ වෙල් එළියක සංගිලිගේ හමුදාව දුටු අතර ඔවුන් කීප විටක්‌ වෙඩි තබා නොපෙනී පලාගොස්‌ ඇත. මේ අතර පෘතුගීසීන්ට දැනගන්නට ලැබුණේ සංගිලි බෝට්‌ටුවකින් පලා යන බවයි. එහෙත් සුළං ප්‍රතිවිරුද්ධ අතට හමා ඒම නිසා ඔහු පරිට්‌ටිතුරෙයි වෙත ගසා ගෙන විත් ඇත. එහිදී පෘතුගීසීන්ට සංගිලි අත්අඩංගුවට ගැනීමට හැකි විය. එහිදී දේවිය, කුමරිය හා කුමාරයින් ද සේවිකාවන් ද මුදලින් පතාග අටදාහක්‌ ද අල්ලා ගැනීමට හැකිවී ඇත. මෙහිදී කුමර කුමරියන්ගේ ආභරණ ගැනීමට කන් කපා දැමූ බවද දැන ගන්නට ඇත. මෙහිදී සංගිලිගෙන් විමසා ඇත්තේ ඔහු සමග සම්බන්ධකම් පැවැත්වූ පෘතුගීසීන් කවුදැයි යන්නයි. එහිදී සම්බන්ධ කම් පැවැත්වූ අයගේ නම්ද ඔවුන් ට දුන් අල්ලස්‌ ද සඳහන් කළ අතර ඒ නම් අතර අත්අඩංගුවට ගත් කපිතාන්ගේ නමද තිබී ඇත. හොරු ඇල්ලීමට ගොස්‌ තමන්ද අමාරුවේ වැටී ඇති බව කපිතාන්ට වැටහුනේ එවිටයි. අද දේශපාලනයේ සිදුවන්නේද ඊට සමාන දෙයකි.

අත්අඩංගුවට ගත් සංගිලි කොළඹට යවා කොළඹින් ගෝවට යවා ඇත. ගෝවේදී ඔහුව මරණයට පත් කර ඇති බව සඳහන් වේ. මේ අතර කනිටු මිගපුල්ලේ ආරච්චි රජුගේ දූවරුන් දෙදෙනා තන්ජෝරයට ගෙන යන ලද අතර ටික කලක්‌ එහි රඳවා මඩකලපුව හරහා උඩරටට ගෙන ගොස්‌ උඩරට රජුගේ පුතුන් දෙදෙනාට විවාහ කර දී ඇත. මේ කුමාරවරුන් දෙදෙනා ඌවේ කුමාරසිංහ සහ මාතලේ විජයපාල වේ. මේ විවාහයෙන් පසු උඩරට රජුට යාපනය රාජ්‍යයේ උරුමය තවදුරටත් තහවුරු විය.

1626 දී සෙනරත් රජු යාපනය ආක්‍රමණය කරන ලදී. මේ ආක්‍රමණයට පදනම් වී ඇත්තේ රජුට ඇති අලුත් හිමි කමයි. පෘතුගීසීන් යාපනය කොල්ල කමින් සිටින අවස්‌ථාවක සෙනරත් රජුගේ හමුදාව යාපනයේ ජනයාට ආශිර්වාදයක්‌ වේ. සෙබලුන් දහදාහක හමුදාවක්‌ සමග අතපත්තු මුදලි අලංමංකඩින් වැල්වැටිතුරයට පැමිණ එතනින් පුත්තූර් වලට හා අච්චුවේලි වලට ළ`ගා වී ඇත. රජුගේ හමුදාව යාපනය යටත් කර සිවු මසක්‌ පමණ සිටිමින් බදු අය කිරීමට ද කටයුතු කරන අතරේ පෘතුගීසීන් විසින් උඩරට හමුදාවට ප්‍රහාරයක්‌ එල්ල කිරීමට සූදානම් වී ඇත. එහි පළමු පියවර වූයේ මහ`ඵ කාන්තාවක්‌ යොදා ගනිමින් හමුදා ශක්‌තිය හා හමුදාව විසිරී සිටින ආකාරය පිළිබඳ තොරතුරු ලබාගැනීමයි. එම ඔත්තු කාරිය අකුරටම රාජකාරිය කර ඇත. සතුරු භූමිය අධ්‍යයනය කර ගැනීමෙන් පසු පෘතුගීසීන් ප්‍රහාරය ආරම්භ කර සටන් පටන් ගත් අතර උඩරට හමුදාවට එලවා එලවා පහර දීමට ඔවුන්ට හැකි විය. මෙහිදී අතපත්තු මුදලි සටන් බිමේදීම මරණයට පත් වී ඇත. ඔහු හොඳ රණකාමියකු ලෙස විස්‌තර කරතත් පෘතුගීසීන්ගේ උගුලට හසු විය. මේ අනුව උඩරට රජුට හිමි යාපනය පෘතුගීසීන් උදුරා ගත් බව අපට තේරුම් ගත හැක. එහෙත් ඊළාම් වාදීන් එම ජවනිකාව තවමත් දැක නැත.

පියසිරි අමරකෝන්
ශ්‍රී ලංකා ගණකාධිකාරී සේවා සංගමයේ හිටපු සභාපති
Read More »