මේ තත්ත්වය බලපා තිබෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයෙන් පරාජය වූ පක්ෂ කෙරෙහි පමණක් නොව ජනාධිපතිවරණයෙන් අතිවිශාල ජයග්‍රහණයක් හිමිකරගත් පොදු ජන පෙරමුණ කෙරෙහිද එය බලපා තිබෙන බව පෙනේ. පොදු ජන පෙරමුණේ ආධාරකරුවන් අතර පෙනෙන්නට තිබූ ආස්වාදජනක හැඟීම්වල පැහැදිලි බිඳ වැටීමක් ගෙවුණු මාස 3ක තරම් කෙටි කාලය තුළ ඇතිවූ බව පෙනෙන්නට තිබේ. එම පිරිහිම ප්‍රතිපක්ෂවලින් එල්ල වූ අභියෝග නිසා ඇතිවූ තත්ත්වයක් නොව ජයග්‍රාහකයාගේ දුර්වල ක්‍රියාකාරකම් නිසා ඇතිවූ තත්ත්වයක් ලෙස සැලකිය හැකිය.
ජනාධිපතිවරණයෙන් පරාජය වූ මහා පක්ෂය ලෙස සැලකෙන එජාපය තිබෙන්නේ පණ අදින තත්ත්වයකය. ජනාධිපතිවරණයෙන් ලැබූ අතිවිශාල පරාජයෙන් පසුවවත් ජනාධිපතිවරණයට තරග කළ සජිත් ප්‍රේමදාසට ප්‍රඥාව හා ධෛර්යය තිබුණේ නම් නැවත ශක්තිමත් විරුද්ධ පක්ෂයක් ලෙස ගොඩ නගා ගැනීමේ හැකියාව තිබුණි.
ඔහු අතින් සිදුවෙමින් තිබෙන්නේ එම පක්ෂය ගොඩනගා ගත නොහැකි තරමට විනාශ වන ලෙස ක්‍රියාකිරීමය. මැතිවරණයෙන් පසු ඔහුගේ ප්‍රතිපත්තිය පක්ෂය ඒකාග්‍ර කොට ශක්තිමත් කිරීම වෙනුවට කැබලි කිරීමය. ලැබූ පරාජයෙන් පසුව එම පරාජයේ වරදට සිය පක්ෂය තුළින්ම වගඋත්තරකරුවන් සොයන්නට දරන උත්සාහය තුළ පක්ෂය අවුල් ජාලාවක් බවට පත්කිරීමට හේතුවිය. දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනයා එජා පක්ෂ අපේක්ෂකයාට එක පොදියට ඡන්දය දී තිබියදී ජයග්‍රාහකයා එම ජනවර්ගවලට කරන කෙණහිලිකම් ඉදිරියේ ඔවුන්ව ආරක්ෂා කරන පිළිවෙතක සිට ක්‍රියාකරනවා වෙනුවට ඉවත බලා සිටින ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කළේය.
ජවි පෙරමුණ ගැන වෙනම කතා කිරීම අවශ්‍ය වුවත් එම පක්ෂය සිටින්නේද ජයග්‍රාහී ලෙස නැගී සිටිය හැකි තත්ත්වයක නොව ගරාහැලෙන තත්ත්වයකය.
ලංකාවේ දේශපාලන පක්ෂ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂ ලෙස සැලකිය නොහැකිය. ඒවා අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් නැති පක්ෂ නායකයාගේ අණ කිරීම මත ක්‍රියා කරන පක්ෂ ලෙස සැලකිය හැකිය. මේ කිසිම දේශපාලන පක්ෂයකට සාමාජික මුදල් ගෙවන පක්ෂ සාමාජිකයන් නැත. ඒවා අඩු වැඩි වශයෙන් කළු සල්ලිකාරයන් මත යැපෙන පක්ෂ ලෙස සැලකිය හැකිය. ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකේ අයිතිය තිබුනේ පවුල් කල්ලි දෙකකටය. එජාපය එක පවුල් කල්ලියකටත්, ශ්‍රීලනිපය තවත් කල්ලියකටත් ශ්‍රීලනිපය ආශ්‍රයෙන් බිහිවුණු පොදුජන පෙරමුණ තවත් පවුල් කල්ලියකටත් අයත් වේ.
රාජ්‍ය පාලනයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ස්වරූපය ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී පක්ෂ ක්‍රමයට හොඳින් ගැළපුණි. රටේ තිබෙන දේශපාලන පක්ෂ ක්‍රමය දූෂිත ඒකාධිපති නායකයන් පුරුදු පුහුණු කරන ආයතන විශේෂයක් ලෙස ක්‍රියා කළේ යැයි කිව හැකිය. මේ එකම දේශපාලන පක්ෂයක්වත් ඒවාහි මුළු ඉතිහාසය තුළ බුද්ධිමය වැදගත්කමක් ඇති සංකල්ප පත්‍රිකාවක් ප්‍රකාශ කිරීමට සමත් වී නැත.
ලංකාව මුහුණ දී තිබෙන දැවැන්ත හා සංකීර්ණ අර්බුදය තුළ රටේ සමස්ත ආයතන ක්‍රමයද කඩා වැටෙන්නට නියමිතව තිබෙන අතර ඒ අනුව දේශපාලන පක්ෂවල කඩා වැටීමද නොවැළැක්විය හැකි දෙයක් වනු ඇතැයි කිව හැකිය. ඒ සමග රටට නව උදාවක් ඇතිවේද නැත්ද යන ප්‍රශ්නය තේරුම් ගැනීමට අමාරු දුෂ්කරම ප්‍රශ්නය ලෙස සැලකිය හැකිය.
වික්ටර් අයිවන්
No comments: